The Story Of The Last Vampire 16

It's Party Time!

‘Schiet toch op jullie twee’ zei Sivica voor de zoveelste keer die avond, ze moesten een stukje lopen voor ze bij het plein waren waar het feest zou worden gegeven.
Krad verbaasde zich er nog steeds over hoe Sivica zo plots was verandert, maar had het opgegeven een verklaring ervoor te zoeken.
‘zeg Sivica…’ zei hij toen plots en Sivica stond stil luisterend naar wat hij te zeggen had, ‘hoe oud ben je eigenlijk?’
Sivica keek Krad verbaasd aan en begon toen te lachen, ‘je weet dat je een vrouw niet naar haar leeftijd moet vragen!’ lachte ze en begon weer door te lopen.
‘Jij bent toch ook geen vrouw?’ zei Krad, ze was een meisje! Nog geen volwassene, nog lang niet!
Voordat hij doorhad dat Sivica was verplaatst stond ze al voor Krad, ‘Wat zei je daar?’ sliste ze en haar kinderlijke ogen knepen zich samen tot gevaarlijke spleetjes , haar lippen krulden omhoog en haar hoektanden leken nog gevaarlijker dan voorheen.
‘nou, je bent nog geen 180, dan ben je nog geen vrouw, lekker simpel’ zei Krad, als hij het wou kon hij net zo gevaarlijk kijken als Sivica.
Ze snoof in zijn gezicht en draaide zich furieus om, ‘Ik ben al 145 jaar oud hoor!’ zei ze boos en Krad begon uitbundig te lachen.
‘160 jaar, ik win’ zei Krad en Sivica wierp nog een woeste blik naar achteren.
‘eigenlijk win ik’ mompelde Bacara toen plots, ‘243 jaar oud’
En daarmee was de leeftijdsdiscussie gesloten.

Niet lang daarna kwam luide muziek hun tegemoet, Sivica sprintte al vooruit en verdween nog voordat ze het doorhadden, Krad en Bacara kwamen niet lang daarna aan bij een enorm open terrein, feestlichten flikkerden overal en vampiers dansten alsof hun leven ervan afhing, Sivica was nergens te bekennen in de menigte.
Krad besloot haar later te gaan zoeken en verdween samen met Bacara de menigte in.
‘Kraaaad!’ hoorden ze plots een bekende stem roepen, Krad zuchtte ‘Sivica waar was je?’ vroeg hij terwijl hij zich omdraaide, maar hij luisterde niet eens meer naar het antwoord, voor hem stond Sivica, niet in de kleding waarmee ze van huis was weggegaan, maar in een groene jurk die aan de onderkant openviel en een wel heel groot deel van haar benen showde en nauw aansloot op haar lichaam.
‘Dit is niet de kleding die je net aanhad toch?’ vroeg Krad, starend naar de jurk.
‘nou, nou Krad! Niet zo staren je maakt me verlegen’ grapte Sivica en ze verborg haar gezicht achter haar handen, glurend door de speetjes in haar vingers zag ze dat Krad knalrood werd door de opmerking en wegdraaide.
‘wat denk jij nou! Er zijn genoeg mooie meiden hier!’ protesteerde hij.
Sivica grijnsde, ‘dan ga ik wel op zoek naar iemand om mee te dansen’ zei ze, maar maakte geen aanstalten om dit ook echt te doen.
Dit zag Krad uiteraard niet, aangezien hij de andere kant op keek, maar toen hij dit hoorde draaide hij zich abrupt om. ‘ben je gek!? In die kleding vraag je gewoon om een aanranding!’
Sivica grijnsde nog breder, ‘nou! Dan moet jij maar met me gaan dansen!’