The Story Of The Last Vampire 15

As Usual!

Krad keek Bacara geirriteerd na, af en toe was het net alsof hij gedachten kon lezen, hoe deed hij dat?
Krad zuchtte en draaide zijn ogen, toen liep hij richting zijn kamer en klopte nonchalant aan waarna hij zonder te wachten op een antwoord naar binnen liep, ‘Yo Sivica, Bacara en ik gaan naar een feest, jij gaat mee’ zei Krad en hij nam een coole posè aan terwijl hij in de deuropening stond met zijn hoofd richting de muur zodat hij Sivica niet hoefde aan te kijken.
Plots hoorde hij naast hem een schaterlach en hij keek verbaasd opzij, Sivica lag rollend van het lachen op bed en greep naar haar maag terwijl de tranen over haar wangen liepen.
Toen ze zichzelf eenmaal in bedwang had veegde ze de tranen weg en giebelde ze nog even na, ‘Krad… je bent een idioot’ zei ze zo normaal als ze voor elkaar kreeg, Krad kon niet anders dan verbaasd staan kijken.
‘Wat nou weer?’ vroeg hij dan ook en Sivica stond op van het bed waarna ze de posè van Krad aannam zoals hij in de deuropening had gestaan even daarvoor, ze liet haar stem zakken en zei met een lage stem, ‘YOOO Sivica Baby! Bacara en ik gaan naar een feest, jij gaat mee!’ hierop schoot ze opnieuw in de lag en strompelde langs Krad de gang door en de werkplaats in terwijl Krad nog steeds stomverbaasd was.
‘IK ZEI HELEMAAL GEEN BABY!’ was het eerste dat hij uit zijn mond kreeg terwijl schaamte hem overnam.
Hij keek geirriteerd voor zich uit en maakte toen rechtsomkeert de werkplaats in waar Sivica druk bezig was om zijn zwaard uit de stoel te krijgen.
Ze zat op de tafel en had haar voeten op de stoel gezet terwijl ze aan het zwaard trok alsof het ’t laatste was wat ze zou gaan doen met haar leven, na een paar keer hangen aan het zwaard schoot hij plots los en Sivica viel met zwaard en al van de tafel af.
Krad begon te lachen, maar snapte er niks van, voor nog geen week geleden leek ze klaar om zich van kant te maken, en nu? Was alles dan weer normaal?
Zonder het te merken was hij gaan staren naar de grond en Sivica zag dat hij in gedachten was, ze stond met ongekende snelheid plots naast hem en liet haar hoektanden gevaarlijk zien, ‘het heeft geen zin om in het verleden te blijven hangen toch?’ zei ze uitdagend terwijl ze klaar leek om Krad te bijten en het zwaard naar zijn nek tilde. Krad reageerde door te grijnsen en zijn eigen tanden te showen.
‘probeer je me uit te dagen met die glimlach, Sivica?’ zei hij en hij duwde zonder moeite het zwaard bij zijn keel weg waarna hij hem over pakte van Sivica.
‘Misschien wel!’ antwoorde ze en ze draaide een paar rondjes tot ze voor Bacara zijn kamer stond met haar hand op de deurknop.
‘hij is zich aan het omkleden’ zei Krad rustig en Sivica knikte, ‘daar ben ik mij geheel van bewust!’ grinnikte ze en trok de deur wijd open waarna ze een sprintje trok en uit de werkplaats rende.
Krad stond verbaasd te kijken naar de rennende Sivica en hoorde toen een valse grom naast zich, geschrokken draaide hij zich om en keek recht in de ogen van Bacara, ‘houd dat kind in bedwang!’ gromde hij naar Krad en was meteen verdwenen terwijl de deur naar zijn kamer dichtknalde.
Krad barstte in lachen uit, Bacara had er nooit tegen gekund als iemand spiekte terwijl hij zich probeerde om te kleden, waarom hij zich schaamde wist Krad nog steeds niet, hij had één keer de vergissing gemaakt naar binnen te lopen.
Het laatste wat hij zich ervan kon herinneren was het wasbordje van Bacara…