The Story Of The Last Vampire 13

Daywalker

Sivica haar ogen werden groot van schrik en ze kwam abrupt omhoog, ‘HOE DURF JE!’ schreeuwde ze.
Krad sprong geschrokken op waardoor de stoel omviel en hij erachteraan ging, vanaf waar hij op de grond lag probeerde hij het te begrijpen, “Shit!” Dacht hij, hij had net hardop gezegd dat hij verliefd was!
‘hoe durf je!’ herhaalde Sivica opnieuw, haar stem trillend, misschien van woede, misschien van verdriet.
‘JE WORD TOCH ZEKER NIET VERLIEFD OP ZO’N ZIELIG PERSOON!’ schreeuwde ze en de tranen begonnen opnieuw te stromen.
Krad schudde zijn hoofd in begrip en krabbelde overeind terwijl Sivica op het bed ging staan, ‘blijf bij me uit de buurt!’ stamelde ze geschrokken maar Krad trok zich er niks van aan, ‘hoezo ben je zielig!? Je bent vrolijk, blij, en je trekt je niks aan van anderen, daar is niks zielig aan!’
‘HOUD JE MOND!’ schreeuwde Sivica opnieuw, compleet zijn zin negerend, ‘ik wil nooit meer verliefd worden hoor je me! nooit meer!’
Krad stond stil te kijken vanaf de rand van het bed, dus ze had al eens een vriendje gehad, maar waarom wou ze dan niet meer verliefd worden? Wat voor verschrikkelijks was er gebeurd?
Sivica zakte plotseling snikkend in elkaar. Krad wou haar troosten maar bedacht zich toen dat ze dat waarschijnlijk niet wou, terwijl hij stil stond te kijken hoorde hij wat kleine gemompelde woordjes.
‘ik wil niet meer verliefd worden, nooit meer, ik wil niet nog een geliefde verliezen, ik wou hem niet kwijt, het was mijn schuld, hij was mens, geen vampier, mijn schuld….’ Ze fluisterde de woorden zachtjes en schommelde zachtjes heen en weer terwijl ze het zei.
‘kwijt?’ vroeg Krad zachtjes en hij ging voorzichtig op het bed zitten, Sivica keek rustig omhoog en knikte, ze was redelijk gekalmeerd.
‘hij werd vermoord door mijn oom, ik was het vergeten, ik was mijn geliefde vergeten’ ze schudde haar hoofd en begon opnieuw te huilen.
Krad kwam dichterbij en sloeg zijn armen om haar heen, Sivica sloeg hem niet weg maar bleef stil zitten.
Zo zaten ze een poosje tot Sivica in slaap viel.

‘wat was dat voor geschreeuw?’ vroeg Bacara toen Krad de werkplaats weer inkwam, Krad had Sivica ingestopt en was weggegaan toen ze rustig lag.
‘Sivica was wakker geworden’ mompelde Krad en hij liep door naar de tafel.
Hij haalde zijn Katana uit de schede, stak hem in de stoel en ging vervolgens op de tafel liggen.
Bacara zuchtte, ‘wat zei ik nou over die stoel? Hou op je Katana erin te steken! We hebben nu wel die derde stoel nodig dus we kunnen hem beter zo goed mogelijk houden.’
Krad wuifde zijn woorden weg en staarde naar de platen op het dak die het daglicht tegenhielden.
Dus ze was verliefd geweest op een mens, een dagloper…