The Story Of The Last Vampire 12

Maybe It's Love?

{random plaatje}
Krad zuchtte, en begon zijn verhaal..
‘ik ontmoette haar in een steegje, ze was meteen luidruchtig, heel aanwezig, en veel te direct.
Maar op de één of andere manier… stoorde het me niet echt, de enige reden dat ik telkens boos tegen haar deed was vanwege de knagende honger van die nacht.’
Krad keek naar Sivica, er was nog helemaal niks gebeurd, ze lag er nog steeds doodstil en nog steeds huilde ze.. waarom huilde ze? Waarom was ze zo verdwaald in haar dagdroom? Ze had er veel te vrolijk uitgezien om zo plotseling te verdwijnen in een droomwereld…..
Hij zuchtte opnieuw en vertelde verder, ‘Ze was de enige buitenstaander die wist van mijn allergie, en had me op haar manier geprobeerd te waarschuwen ervoor… ik luisterde niet, zoals ik zo vaak doe..
Ik heb je nog niet gezegd hoe ze eruit ziet hea?’ Krad staarde doelloos voor zich uit, niet meer lettend op Sivica, alleen het verhaal wat hij vertelde.
Langzaam begon de puzzel in zijn hoofd vorm te krijgen, dat was het enige waar hij nu nog op lette.
‘haar ogen… ken je die hele lichtblauwe kleur die de lucht heeft tijdens zonsopgang? Zo blauw zijn ze, maar dan nog blauwer, tenminste, zo lijken ze wanneer ze lacht…
En haar haren, ze zijn kort, ze komen net boven haar schouders uit, kort en donker, maar ze glinsteren in het licht van de maan…’
De puzzel werd steeds maar duidelijker, steeds meer stukjes vielen op hun plek.
‘en haar glimlach… het is net alsof de hemel je toelacht..
Maar nu, nu zie ik van geen van deze dingen nog iets, ze is verdwaald, maar ik weet niet waarin of waarom, heeft ze geprobeerd het me te vertellen? Misschien, als ik had geluisterd, had ik dan een noodkreet gehoord? Of was ze stil gebleven’
Krad staarde nog steeds vooruit, niet merkend dat de tranen van Sivica gestopt waren, ze draaide haar ogen langzaam richting Krad zijn hoofd, maar bleef voor de rest stil liggen, luisterend.
‘ik denk, misschien’ stamelde Krad, de puzzel was nu bijna af, hij begon het eindelijk te snappen, hij had het nog nooit meegemaakt, maar nu, het overviel hem.
Alsof je van een afgrond afspringt en plotseling doorkrijgt dat je niet kan vliegen.
Het kwam als een schok.
‘volgens mij ben ik verliefd….’ Stamelde Krad.