The Story Of The Last Vampire 6

Rozenparfum? ¬_¬

‘ding ding ding! Hoofdprijs! U wint…..: een goed gevoel!’ zei het meisje blij lachend.
‘ik ben Sivica! Jij bent Krad en jou ken ik niet!’ vervolgde ze toen terwijl ze omstebeurt van haarzelf, naar Krad en naar Bacara wees.
Bacara stelde zichzelf voor en Krad was nog steeds in shock.
‘ik kom uit een ander land, daar was ik ook de enige volbloed, ik hoorde van je via andere vampiers en ik dacht dat ik wel eens naar je op zoek kon gaan!’ legde ze simpelweg uit.
Krad begon weer redelijk te kalmeren en liep toen nog eens naar het bewusteloze meisje toe, ‘fijn dat we dit allemaal weten maar ik val zowat flauw van de honger, jij ook Bacara?’ zei Krad en hij keek Bacara vragend aan die zijn hoofd schudde, hij had geen honger meer.
‘dan niet, eigen keus’ zei Krad en zijn opende zijn mond.
‘ik zou het niet doen als ik jou was!’ zei Sivica toen ineens en ze zat plotseling vlak voor Krad.
Krad zijn maag protesteerde heftig en rommelde nog harder, ‘en waarom dan wel niet?’ zei hij knarsetandend waarbij zijn hoektanden gevaarlijk tevoorschijn kwamen.
Sivica was helaas niet onder de indruk, ‘dat bloed ziet er niet zo gezond uit!’ bij het woord “bloed” had ze het over het meisje, Sivica zag mensen vaak als niks anders dan bloed dat je kon drinken, vandaar ook dat ze mensen bloed noemde.
Krad keek even naar het meisje bij zijn mond en haalde zijn schouders ongeïnteresseerd op, ‘ziet er prima uit, en nu je mond houden, ik moet eten’ zei hij boos.
Sivica stond op, rolde met haar ogen en liep naar Bacara toe waar ze tegen de muur aan ging leunen.
‘dus,’ begon ze, ‘zou ik gezellig met jullie met naar huis kunnen?’ vroeg ze toen.
Ze hoorde vanaf de plek van Krad geproest horen en Krad spuugde de helft van het gegeten bloed uit, hij kreeg gewoon geen moment om rustig te eten vannacht.
‘waar heb jij het over!’ zei hij toen hij was uitgehoest, bloed zat nog op zijn lippen en tanden, en de boze blik in zijn ogen samen met dat bloed zag er behoorlijk gevaarlijk uit.
‘nou, ik heb zeg maar geen slaapplek, voor als je het nog niet begreep’ zei Sivica ongeduldig, ‘dus! Ik ga bij jullie slapen! Bacara knikte!’ eindigde ze toen terwijl ze wees naar Bacara.
Krad zuchtte diep en kwam toen overeind, hij was nog steeds hongerig maar had het opgegeven voor vannacht, misschien had hij morgen meer kans.

‘wat een huis! Geweldig! Het is zo enorm groot!’ zei Sivica terwijl ze verbaasd rondrende in de werkplaats.
‘zeg alsjeblieft dat ze een geintje maakt?’ zei Krad terwijl hij naar Bacara keek, helaas was het enige wat Bacara deed zijn schouders ophalen.
‘waar woonde jij ooit voordat je hier kwam?’ vroeg Krad toen maar terwijl hij zijn handen wanhopig de lucht in smeet.
‘overal wel zo’n beetje’ antwoorde Sivica terwijl ze terugdacht, ‘ik mocht een keer bij een graaf in zijn huis slapen! Dat was geweldig! Ik had nooit gedroomd dat ik ontbijt op bed zou krijgen!’
‘oké dan’ zei Krad en hij ging naar een zijgang in de werkplaats, Sivica volgde hem, ‘waar ga je heen?’ vroeg ze nieuwsgierig.
‘naar de wc, als het zou mogen tenminste’ zei Krad verveeld.
‘ik wed dat je diarree hebt! Ik zei toch dat dat bloed vies was!’ zei Sivica en ze keek hem streng aan alsof ze zijn moeder was.
‘ER WAS NIKS MIS MET DAT BLOED!’ zei Krad geïrriteerd en hij smeet zijn handen nogmaals in de lucht, dit keer van irritatie.
Sivica keek hem grijnzend aan terwijl Krad er ellendig uit begon te zien, ‘volgens mij, ben jij een beetje allergisch voor rozen..’
Krad keek nu wel heel ellendig en hij greep naar zijn maag, ‘ja, en?’ zei hij in een zachte mompel.
‘rozenparfum, in haar nek gespoten’ was het simpele en korte antwoord van Sivica, Krad rende als een speer naar de wc terwijl hij gilde: ‘EN SINDS WANNEER DOEN ZE DAAR ECHTE ROZEN IN!!’
Dat was het laatste wat ze van Krad zag die nacht….