The Story Of The Last Vampire 5

Een Volbloed!?

Krad deed half geschrokken een stap achteruit en keek nog eens naar de persoon voor hem, het was een meisje.
Strenge blauwe ogen, kort haar, kort topje dat haar buik showde.
Maar wat hem opviel aan haar was niks daarvan, het waren de lange tanden die tevoorschijn kwamen in haar grijns.
‘dit is mijn eten, zoek je eigen mens en ga weg’ zei Krad chagrijnig en hij deed zijn Katana terug, hij had geen zin in gezeur om baby’s, hij had honger!
Zijn maag stemde in en knorde nog een standje harder, hard genoeg om gehoord te worden door het meisje voor hem.
Het meisje lachte vanwege het geknor en draaide een rondje om Krad heen waarbij ze met haar wijsvinger om zijn nek heen draaide.
‘nog nooit gebeten, puurbloed, heb ik het goed?’ zei ze lachend toen ze weer voor hem stond, haar strenge donkere ogen waren veranderd in kinderlijke en haar gezicht leek plotseling veel jonger, in mensenjaren zou ze 15 of 14 zijn gokte hij.
‘ja dat heb je goed’ zei Krad en hij bereidde zich voor op het gebruikelijke riedeltje.
Maar dat gebeurde niet, het meisje begon niet te gillen over baby’s en puurbloed, het enige wat ze deed was knikken en ze liep met haar armen achter haar rug naar het bewusteloze meisje dat nog steeds achter Krad lag.
Uiteraard was Krad hier redelijk van geschokt aangezien het enige wat hij ooit hoorde van vrouwelijke vampiers hetgeen over baby’s was.
Ondertussen was het vreemde meisje begonnen het bewusteloze meisje te prikken tegen haar wang, ‘zo, die is goed weg’ grinnikte ze.
Krad voelde een arm aan de zijne trekken en hij werd de steeg rustig uitgeleid, hij protesteerde niet aangezien Bacara het deed.
‘ben je soms een idioot?’ vroeg Bacara op fluistertoon aan hem maar toch aardig hard.
‘wat?’ vroed Krad, waarom Bacara nou zo geflipt moest doen plotseling, hij wist het niet.
‘ze was niet geschrokken vanwege dat puurbloed gedoe, dat is al vreemd, maar heb je nog niet naar haar nek gekeken!?’ zei Bacara nu op normale toon.
Het meisje keek op van de bewusteloze maar had de zin niet goed gehoord.
Krad kreeg plotseling door wat Bacara bedoeld had en rende naar het meisje toe.
Hij ging zo snel dat ze hem niet had gezien en toen hij voor haar stond na eerst verdwenen te zijn keek ze hem geschrokken maar alsnog kalm aan, ‘wat is er aan de hand?’ vroeg ze rustig.
Krad zei niks en hield met één hand haar kin vast terwijl hij met de andere haar haren opzij veegde en haar nek bekeek.
Wat hij zag schokte hem, hij liet abrupt haar kin los en strompelde achteruit waar hij tegen een muur opknalde en stil bleef staan met schrik in zijn ogen te lezen.
Het meisje keek hem vreemd aan en kantelde haar hoofd terwijl Bacara langzaam naar ze toeliep.
Krad begon te stotteren, compleet in shock en niet in staat normale zinnen te spreken, het duurde een paar seconden voor er een normale zin zijn lippen verliet.
En het eerste wat door het steegje galmde na de doodse stilte was dit: ‘Jij bent een volbloed!?’