The Story Of The Last Vampire 2

Bacara

Hij landde gracieus in de schoorsteen mantel en een paar gasten keken geschrokken naar de schoorsteen, helaas was het enige wat ze zagen een enorme zwarte wolk die hen overal omringde.
Paniek brak uit en Krad grijnsde stilletjes.
Hij rende snel en even geluidloos als hij naar binnen was gesprongen door de menigte heen terwijl hij met zijn Katana allemaal kettingen en armbanden van goud lossneed en ze in een grote zak stopte.
Het duurde niet lang tot de zak vol zat en hij sprong bovenop de schoorsteen mantel waar hij bleef staan met zijn Katana naast hem.
Wachtend tot de wolk weg was.
Niet veel later klaarde de wolk langzaam op om een perfect zwarte vloer te tonen die net nog prachtig eikenhoutbruin was.
Mensen kuchten nog wat na en keken een beetje rond totdat er ééntje ontdekte dat haar peperdure diamanten parelketting met ingelegde smaragd weg was.
Commotie ontstond in de kamer en Krad begon zich te vervelen met de domheid van de mensen onder hem.
Hij schraapte zijn wapen langs de stenen waardoor een afgrijselijk piepgeluid ontstond.
‘KRAD!’ schreeuwde de gastheer van het feest nadat hij ontdekt had dat zijn machete knoopjes ook verdwenen waren.
Krad grijnsde opnieuw, ‘weten jullie niet dat je op een donkere avond geen feesten moet geven?’ zei hij rustig en zelfverzekerd ‘We hebben honger op dit uur…’ vervolgde hij, met “we” bedoelde hij andere vampiers die op zulke nachten rondzwierven op zoek naar eenzame mensen voor een snack.
Daarna sprong Krad naar beneden waardoor de meeste mensen op het feestje geschrokken achteruit deinsden, Krad besloot rustig naar buiten te lopen en zijn grijns werd groter toen alle mensen de weg voor hem vrijmaakten.
‘danku zeer!’ zei hij toen hij bij de deur was en hij nam een diepe buiging waarbij hij de zak sieraden hoog de lucht in zwaaide.
De gastheer gromde nog wat na maar waagde het niet om Krad aan te vallen, hij wist dat hij het zou moeten bekopen met zijn leven.

Ondertussen rende Krad even snel en stil als hij was gekomen terug naar de plek waar hij altijd heenging, zijn thuis.
Een echt huis kon je het niet noemen, hij woonde immers in een grote werkplaats, eigendom van zijn baas Bacara.
Bacara, zelf een halfbloed, had hem zo’n 20 jaar geleden van de straat geplukt en hem gevraagd of hij goud geld zou willen verdienen.
Voor een arme vampier als Krad klonk dat natuurlijk geweldig en niet veel later waren ze zakenpartners.
Krad vertrouwde Bacara op het begin niet, nogal logisch aangezien hij nog nooit iemand had vertrouwd, maar naarmate ze elkaar leerden kennen accepteerde Krad hem als een vriend.
Die eerste die hij ooit had gehad.
Krad is trouwens al rond de 160 Jaar oud.
Aan 2 dingen zie je dat niet.
1. zijn uiterlijk, maar dat komt omdat hij een volbloed is.
2. zijn gedrag, van buiten een lekker ding, van binnen een baby, hij zit midden in de puberteit om eerlijk te zijn, al zo’n 40 jaar lang……