13.1 With every last breath

Het groen flitst weer voorbij. We hadden Forks achter ons gelaten. Louise zou iedereen vertellen dat we terug naar onze ouders waren gegaan. Huilend had ze afscheid genomen. Nu zat ik naast Colin op de achterbank. Hij was de enige die niet kwaad op me was. Met een zucht leunde ik tegen zijn borst aan. Ik voelde de warmte door zijn shirt heen. Hoe kwam het dat ik nooit beseft had dat Jasper ijs en ijskoud was? Een hand wreef over mijn haar.
“Ze vergeten het wel. Uiteindelijk. Dave is gewoon een beetje prikkelbaar. Hij is bang dat je zijn plek inneemt.”
Met een zucht deed ik mijn ogen dicht. Ik besloot te gaan slapen totdat we bij de luchthaven kwamen.
Bij de luchthaven aangekomen kwam er een onopvallende man op ons af. Hij overhandigde iedereen zijn envelop. En Dave scheurde de zijne meteen open. Zijn gezicht dat eerst vol verwachting stond betrok langzaam. Dit kon geen goed nieuws zijn.
“Ik moet op trainingskamp.”
Met grote ogen keken Colin en Tony elkaar aan en zo snel als ze konden opende ze hun envelopen. Twee juichende stemmen maakten duidelijk dat zij wel goed nieuws hadden ontvangen.
“Whaaa wij mogen drie weken op vakantie in Hawaii.”
Opeens had ik ook veel meer haast om mijn envelop te openen. Ik zag gelijk dat ik niet op vakantie mocht mijn brief was te lang.

Lieve Mila

Voor jou heb ik iets speciaals in gedachten. Ik heb een nieuwe missie voor je. Voor jouw alleen. Het is eigenlijk het vervolg op deze missie. Je moet naar Volterra, de stad waarin de Volturi woont, om te onderhandelen over de vrijlating van de wolven. Of je gaat en wat je daar doet moet je zelf beslissen. Besef wel dat de kans heel groot is dat je niet levend terugkeert. Als je gaat denk dan goed na en neem goed afscheid van Tony,Colin en Dave. Zij blijven je familie.

Ik geloof in je
Luca.