3.

Bijna iedereen was er al toen we aankwamen bij het lokaal. Ze stonden stuk voor stuk opgewonden voor de deur te wachten op hun nieuwe lerares. Ikzelf kon niet wachten om haar te zien. Ik had er vannacht goed over nagedacht, en ik had besloten dat ik het best rustig aan zou kunnen doen. Ze was een leerkracht, dus ik mocht niets overhaasten. Eerst kennismaken, een keertje afspreken en daarna er recht op af. ‘Goeiemorgen allemaal, ga maar naar binnen hoor.’ Haar stem weergalmde door de gang. Ze zag er vandaag net zo mooi uit als gisteren. Haar haren had ze achteraan met een speld samengestoken, ze droeg een zwart jurkje en droeg slechts een vleugje make-up. Ze liep het lokaal binnen en gooide haar tas op het voorlopig nog lege bureau. Ik plofte snel naast Blaise en Patty neer op de voorste bank. ‘Goed, als iedereen gaat zitten wil ik eerst iets bespreken voordat we met de les beginnen.’ Ze wachtte even tot iedereen zat en sloeg toen haar benen over elkaar. ‘Goed, zoals jullie vast en zeker al gemerkt hebben ben ik nog heel erg jong, en ik kan me voorstellen dat dit heel wat vragen bij jullie oproept. Misschien is het daarom beter dat ik eerst wat over mezelf vertel. Ik heb mijn hele leven thuisles gehad. Mijn vader is archeoloog waardoor we veel reisden. Door mijn vele reizen heb ik ook veel kennis opgedaan en daarom kan ik nu dus al les geven. Ik wil dat jullie vriendschappelijk met mij omgaan en ik weet zeker dat we tijdens mijn lessen veel gaan kunnen lachen, maar dat neemt niet weg dat ik jullie leerkracht ben en dat jullie dus wél naar mij moeten luisteren. Ik zal misschien minder streng zijn dan andere leraren, maar ik kan jullie verzekeren dat ik ook punten zal aftrekken en als het nodig is ook strafwerk geven. Goed, iemand nog vragen?’ Patty was de eerste die haar hand op stak. ‘Ja juffrouw…?’ ‘Park, mevrouw. Patty Park. Ik vroeg me af waarom u eigenlijk les komt geven. Ik zou persoonlijk veel liever reizen dan naar school gaan.’ Noémi glimlachte. ‘Helaas is mijn vader vorig jaar overleden, zodat ik alleen met mijn broer achterbleef. En toevallig was professor Perkamentus nog opzoek naar een leraar voor dit vak, en dat leek me wel iets voor mij. Mijn broer zit nog steeds in het buitenland, maar ik zag dat niet helemaal zitten zonder mijn vader.’ Antwoordde ze. Beschaamd sloeg Patty haar ogen neer. ‘En trouwens, jullie mogen me best Noémi noemen, zolang er geen andere leraren bijzijn tenminste. Ik voel me zo oud als iedereen me zo mevrouw of professor gaat noemen.’ Iedereen knikte. ‘Maar goed, dan zullen we eerst maar even doornemen welke onderwerpen we dit jaar allemaal gaan behandelen…’ Noémi was echt de leukste leerkracht die we ooit hebben gehad. Ze was in staat de hele klas stil te krijgen zonder er ook écht moeite voor te doen. Ze legde alles goed uit en wilde ook alles over ons weten, waardoor iedereen om de beurt aan het woord kwam. Ik was bijna vergeten dat griffoendor er ook was, tot Potter aan het woord kwam. God, Potter. Wat haatte ik hem! Ik kon hem de ogen wel uitkrabben. Hij had het zo hoog in zijn bol en dacht dat hij beter was dan iedereen, maar ik wist wel beter. Hij had gewoon geluk,niet meer en niet minder. Een teleurgestelde zucht ging door de hele klas toen de bel ging die aangaf dat het tijd was voor het middageten. ‘Goed, volgende week hebben we een theorieles, dus als iedereen het hoofdstuk over ying en yang even wilt doornemen voor volgende les, dan zijn we daar snel vanaf. Ik zie jullie..woensdag terug.’ Noémi sprong van haar bureau af en hief haar tas van de grond. ‘Zullen we haar uitnodigen voor het openingsfeestje vanavond?’ vroeg ik fluisterend aan Blaise en Patty. ‘Zou ze ons niet verlinken?’ vroeg Patty. Blaise schudde meteen zijn hoofd. ‘Ik denk het niet.’ Ik knikte. ‘Noémi?’ Ze keek op en glimlachte. ‘Draco, niet?’ vroeg ze. Ik knikte. ‘Ik wilde eigenlijk iets vragen.’ Ze knikte. ‘Kijk, als ik u zou uitnodigen voor een feestje in de leerlingenkamer vanavond, zou u het dan aan de andere leraren verlinken?’vroeg ik. Ze lachte. ‘Vanavond zeg je? Klinkt leuk, en als jij ervoor zorgt dat ik het naar mijn zin heb hou ik zeker mijn mond.’ Knipoogde ze. Ik grijnsde. ‘Het wachtwoord is Zuiver bloed, en de ingang is in de kerker, recht over het schilderij van een bloedende dame.’ Ze knikte. ‘Ik zal er zijn. Maar nu wil ik gaan eten, ik rammel!’ Ik grijnsde en liep met haar mee naar de grote zaal. Dit zou nog makkelijker worden dan ik had gedacht…