2.

De volgende ochtend haastte ik en Blaise ons naar de grote zaal voor het ontbijt. We hadden gisteren avond nog tot middernacht in de leerlingenkamer rondgehangen, met als gevolg dat we ons overslapen hadden en te laat waren voor het ontbijt. Toen we de grote, eiken deuren echter openden en haastig naar onze tafel liepen, zag ik dat Patty twee plaatsen voor ons had vrijgehouden. ‘Overslapen?’ gokte ze toen ik naast haar neerplofte. Ik grijnsde. ‘Een beetje maar.’ Ze grinnikte en haalde vier broodjes uit haar tas, verpakt in een servet. ‘Ik dacht, laat ik maar een paar van die lekkere broodjes opzij houden die jullie zo graag lustte. Als jullie het ontbijt gemist hadden konden jullie toch nog iets eten voor de lessen begonnen.’ Ik nam dankbaar twee van de broodjes aan en begon te eten. Patty was echt aardig, ookal dachten de meesten daar anders over. De eerste twee jaren hier op zweinstijn had ik haar hardgrondig gehaat. Ze klampte zich hopeloos aan me vast en volgde me overal, maar nadat ik haar duidelijk had gemaakt dat het absoluut nooit iets zou worden tussen ons was ze helemaal veranderd. Ze hielp me altijd uit de problemen, bedacht plannetjes om Potter te pesten en zorgde ervoor dat mijn veroveringen die ik gedumpt had niet al te gekwetst waren. Ze was geweldig. ‘Ik heb ook jullie lessenrooster van Sneep gekregen, we hebben zo eerst twee blokuren verweer tegen de zwarte kunsten met die nieuwe.’ Ze haalde twee vellen perkament uit haar tas en Blaise en ik lazen ze snel even door. ‘Geweldig, ik kan niet wachten tot verweer tegen de zwarte kunsten. Ik betwijfel of die nieuwe echt veel gezag heeft, dus dat word twee uur gezellig griffoendor uitlachen.’ Grijnsde Blaise. Patty grinnikte. ‘Ik zou maar uitkijken. Ze ziet er misschien leuk uit, maar schijn bedriegt.’ Voorspelde ze. ‘Nou, laten we dan maar gaan.’ Zei ik en stond op met één broodje nog in rechterhand.