1.

1maand geleden.
Verveeld zakte ik onderuit op de bank. Iedereen vertelde opgewekt wat ze deze zomer hadden gedaan. Korzel en Kwast wipten ongeduldig op en neer tot professor Anderling klaar zou zijn met het sorteren van de eerstejaars, zodat ze konden beginnen eten. Ik was blij dat ik terug was op zweinstijn, terug bij mijn vrienden. Deze zomer was een regelrechte ramp geweest. Zijn moeder was voor een maand op vakantie met een vriendin van haar, dus was hij alleen thuis met zijn vader die behoorlijk streng was geweest. Ook had de heer van het duister bij hem gelogeerd, wat niet bepaald een lolletje was. Hij rilde bij de gedachten aan de rode, slangachtige ogen die hem altijd aankeken alsof hij een speeltje was. Maar nu hij terug was, kon hij zich weer helemaal concentreren op het alledaagse leven. De lessen, zijn nieuwe veroveringen en vooral: de jonkies, griffoendors en modderbloedjes pesten. Het zou vast weer een fantastisch jaar worden. ‘Aan alle nieuwe leerlingen zeg ik: Welkom. Aan alle anderen, welkom terug.’ Ik schrok op uit mijn overpeinzingen en keek op. Alle leerlingen waren ingedeeld en professor Perkamentus was opgestaan om zijn jaarlijkse preek te geven. ‘Ik wil jullie er aan herinneren dat het bos aan de rand van het schoolterrein ten strengste verboden is voor alle leerlingen en dat de derde verdieping verboden is voor iedereen die geen uiterst pijnlijke dood wil sterven. Verder heeft de heer Vilder me gevraagd jullie te melden dat de lijst van verboden voorwerpen is uitgebreid, en dat u hem helemaal kan inlezen in zijn kantoortje.’ Ik zuchtte, dit hadden we zo vaak gehoord. ‘Verder moet ik helaas meedelen dat onze geliefde Dorothea Omber niet langer les in verweer tegen de zwarte kunsten zal geven op deze school, zoals jullie vast al wel hebben ondernomen is ze weggejaagd door een kudde centauren, ze was zo dom om hen “smerige halfmensen” te noemen.’ Hij wachtte even tot de leerlingen weer stil werden, want velen hadden opgewekt gefloten of gejuicht. Iedereen was blij dat ze weg was, behalve de zwadderaars die er hun plezier aan hadden beleefd om Harry potter en zijn vriendjes zo hopeloos te zien. ‘Helaas is onze nieuwe lerares een tikje te laat’ vervolgde hij. ‘Ik vind anders dat ik perfect op tijd ben, Professor. Net op tijd voor het eten.’ Iedereen keek verbaasd naar de andere kant van de zaal. In de deuropening stond een meisje met lang, blond haar. Ze kon nauwelijks ouder dan achttien jaar zijn, misschien was ze zelfs pas zeventien. Ze droeg een rood jurkje tot haar knieën met een zwarte ceintuur en daarover een zwart jasje. Het viel me ook meteen op dat ze beeldschoon was, veel mooier dan de andere meisjes hier op zweinstijn. In mijn achterhoofd bedacht ik al hoe ik haar zou benaderen en uiteindelijk in bed zou krijgen. Dit meisje moest ik gewoon hebben. ‘Aha, mijn liefste Noémi. Leuk dat je het toch nog hebt gered. Beste leerlingen, mag ik jullie voorstellen aan Noémi Juanita, jullie nieuwe leraar in verweer tegen de zwarte kunsten.’ Meteen steeg een ongelovig geroezelmoes op in de zaal. Hoe kon dit nou? Dit meisje was jong genoeg om zelf nog in de schoolbanken te zitten, hoe kon ze nou onze leraar worden? Professor Perkamentus hief zijn hand op en maande iedereen tot stilte. ‘Noémi is zoals jullie al merkten nog zeer jong, pas zeventien. Maar ik kan u verzekeren dat ze een zeer goede leraar zal zijn.’ Noémi liep rond de oppertafel en plofte neer naast de lege stoel van Perkamentus. Naast haar stootte Sneep haar aan en fluisterde iets in haar oor. Ze grinnikte en antwoordde iets. Sneep die grappig was? Er was iets behoorlijk mis. ‘Maar goed, ik zal jullie niet langer van jullie eten afhouden. Smakelijk.’ Hij spreidde zijn armen en meteen verschenen de overweldigende gouden schalen vol eten op tafel. In gedachten verzonken schepte ik op. Hoe kon een meisje van slechts zeventien jaar al leraar worden? Na schooltijd moest je nog heel veel leren voordat je op zo’n niveau zat, en je moest ter voorbereiding een lange reis maken. Het klopte gewoon niet. Ik hief mijn hoofd op en staarde naar haar, alsof al mijn vragen dan beantwoord zouden worden. Ze praatte opgewekt met Perkamentus en Sneep, terwijl ze aardappeltjes en groenten opschepte. Ik wist niet wat er zo speciaal aan haar was, maar ik moest en zal erachter komen.

‘En, wat denk jij van die nieuwe lerares?’ vroeg Blaise terwijl hij in de zetel naast me neerplofte. Ik haalde mijn schouders op. ‘Ze is jong, en een behoorlijk lekker ding.’ Antwoordde ik, alsof het me niets kon schelen. ‘Waarom denk je dat ze kan lesgeven terwijl ze zo jong is?’ vroeg Patty. ‘Misschien heeft ze wel een verjongingsdrankje gedronken.’ Raadde Blaise. ‘Misschien’ knikte ik. ‘Ik weet in ieder geval dat ik het wel te weten zal komen.’ Blaise grijnsde. ‘Ik neem aan dat ik geen poging moet wagen bij haar?’ vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd en grijnsde. ‘Ze is van mij.’