Toverstokken

De slok limonade, die ik net in wilde slikken, spuugde ik van schrik weer uit. Ik raakte Max vol in haar gezicht, maar ik had er geen aandacht voor. Zij probeerde zich zo goed mogelijk schoon te maken met servetten en ik bleef maar van Hagrid naar Harry staren. Harry dee hetzelfde, maar keek van Hagrid naar mij. "Nou, zullen we maar gaan?" Zei Hagrid na een tijdje ongemakelijk. Ik stond op en voelde me alsof ik droomde. We kochten alles wat we nodig hadden en nu moesten we alleen nog snel naar olivander, voor een toverstok. We liepen binnen en liepen naar de balie. Uit het niets sprak een stem; "Ah, meneer en mevrouw Potter. Ik had wel verwacht dat ik jullie snel zou zien. En mevrouw Smit is er ook. Mooi, mooi, mooi." Ik keek snel om me heen en draaide een rondje om mijn as. Opeens kwam er een oude man uit een gangpad achter de balie. Hij keek ons vriendelijk aan. "Sta stil!" Zei hij tegen Max. Zij durfde niet meer te bewegen toen Olivander naar haar toe liep. Hij begon haar op te meten. De afstand tussen schouder en pols, tussen knie en oksel. Niet lang daarna kwam ik er achter dat het meetlint het helemaal zelf deed. Meneer Olivander verdween weer het gang pad in. Toen hij terugkwam wees hij naar het meetlint en die begon alles van Harry op te meten. Hij gaf Max een toverstok en ze zwaaide er opgelaten mee. Vlak achter me sprong opeens een vaas kapot. Ik gilde even van schrik maar richtte me toen weer op het meetlint dat mij begon op te meten. Nadat we allemaal bijna een halfuur bezig waren geweest met toverstokken zoeken, was Max de eerste met de goede. Meneer Olivander liep mompelend naar achteren en gaf Harry en mij allebei een bruin doosje. Ik pakte de stok eruit en kreeg meteen een heel goed gevoel in mijn lichaam. Ik zwaaide ermee en het leek wel alsof er allemaal vuurwerk uitkwam. Harry, Max, Olivander en Hagrid keken even verbaasd toe. Harry zwaaide toen ook met zijn stok en er straalde heel fel licht uit de punt. Olivander klapte in zijn handen en pakte de stokken weer afen deed ze in terug in de doosjes, we betaalden en kregen de doosjes ingepakt en wel terug. Toen we naar de deur liepen hoordden we hem wat mompelen. Met moeite kon ik de woorden: "Vreemd...heel erg vreemd...broer en zus met dezelfde kern voor de stokken als Hij-die-niet-genoemd-mag-worden."