025

Ik lag languit op het bed van Rosalie, en Rosalie en Alice zaten op de stoelen die in de kamer stonden. "Waarom ben ik de enige die hier ligt?" vroeg ik verbaasd. "Omdat jij comfort verdient" zei Rosalie met een lach. Ik ging overeind zitten een keek Rosalie verbaasd aan. "Wat is er?" vroeg ze lachend. "Nee niks" mompelde ik en ik bekeek de kamer even. Het is echt een mooie kamer, niet te meisjes achtig aangezien Emmett hier ook slaapt. Iel, Emmett slaapt hier ook, dat betekend dat ze waarschijnlijk rare dingen in dit bed hebben gedaan. Ik sprong snel uit het bed. "Oke, waar heb jij last van?" vroegen Alice en Rosalie verbaasd. "Jij en Emmett slapen hier" was het enige wat ik zei. Alice begon keihard te lachen en Rosalie keek me niet begrijpend aan. "Dus?.." vroeg ze. "Dus, jullie zullen vast wel meer dingen daar gedaan hebben" zei ik terwijl ik een vies gezicht trok. Rosalie begreep wat ik bedoelde en begon ook keihard te lachen. "Nou, niet lachen ik ben vet serieus!" zei ik. Daardoor schoten Alice en Rosalie nog meer in de lach. Emmett en Jasper kwamen de kamer ingelopen. "Wat is er zo grappig?" vroeg Emmett met een grijns. "Christine wil niet op ons bed liggen" zei Rosalie nog steeds lachend. "En waarom wilt ze dat niet?" vroeg hij verbaasd. "Omdat we wel meer dingen in dat bed gedaan hebben" zei Rosalie grijnzend. Emmett en Jasper kwamen daarna ook niet meer bij van het lachen. "Nou pest me niet zo, ik ben lief" mompelde ik. Door die reactie bulderde Emmett het uit. "Oke, jij bent echt geweldig" zei hij lachend. Ineens werd Jasper serieus. "Ze heeft wel gelijk, ik moet er niet aan denken om in dat bed te liggen" zei hij. Eindelijk iemand die het met me eens is! Ineens kwam Esme ook de kamer ingelopen. Fijn, straks gaat die me ook nog uitlachen. "Ik denk dat we een klein probleempje hebben" zei Esme bezorgd. "En dat is?" vroeg Alice verbaasd. "Bella is hier" zei Esme. Iedereen keek mij geschrokken aan. Bang voor een huil uitbarsting. "Ach ik mag Bella toch niet, dus ik blijf wel hier met Christine. De rest kan wel naar haar toe gaan" zei Rosalie en ze stuurde iedereen de kamer uit. Alice liep ook de kamer uit en keek me nog een keer aan. "Sorry" fluisterde ze zacht en ze sloot de deur. "Nou, wat gaan we doen?" vroeg ik met een zwakke glimlach. "Zo mag ik het horen" glimlachte Rosalie. "Ik zou je haar kunnen gaan doen, en je make-up enzo" zei Rosalie voorzichtig. "Ja doe maar, je bent daar goed in" glimlachte ik. Ik ging zitten op de stoel die Rosalie voor me klaar had gezet. Ze begon met het borstelen van mijn haar, en deed er daarna allemaal troepjes in. "Weetje, je hebt echt mooi haar. En dat niet alleen, je hebt ook een mooi gezicht" zei Rosalie. "Eh, bedankt" mompelde ik terwijl ik voelde dat mijn wangen roder werden. "Nee serieus, je ogen zijn zo mooi donkerbruin, en je haar glimt zo mooi" zei Rosalie. "En dat zeg jij. Jij bent gewoon perfect" zei ik. "Bedankt" zei Rosalie en ze ging verder met mijn haren. Na een poosje was ze klaar met mijn haar, en was mijn gezicht dus aan de beurt. "Oke sluit je ogen" zei Rosalie en ze deed oogschaduw op mijn ogen. Daarna was de mascara aan de beurt. "Oke, bijna klaar" glimlachte ze. Ze werkte nog even iets bij en bekeek daarna het resultaat. "Wauw" zei ze bewonderend. "Je ziet er echt goed uit" glimlachte ze. "Dat is allemaal aan jou te danken" grijnsde ik. Rosalie zette de spiegel voor me neer en ik bekeek mezelf. "Wow" was het enige wat ik uit kon brengen. Het klinkt nu heel erg eigendunkerig, maar wat zie ik er goed uit! "Bedankt" zei ik en ik keek Rosalie dankbaar aan. "Geen dank" glimlachte ze. Ineens hoorde ik het geluid van een auto die de oprit op ging. Dat zal Edward toch niet zijn? Rosalie keek uit het raam en draaide zich toen om. "Ah, daar is Sasja, ze komt je ophalen" glimlachte Rosalie. Oeh gelukkig! We liepen samen naar beneden, en iedereen keek ons aan. Ze zaten met z'n allen in de keuken, inclusief Bella. Ik gunde Bella geen blik en liep zo langs haar heen. "Chris, je ziet er prachtig uit" riep Alice en ze sprong op. Ze gaf me een knuffel en drukte een kus op mijn wang. "Binnenkort, jij, Rosalie, Sasja en ik meidenavond" zei ze. Ze vroeg het niet, nee ze zei het. En ik, ik vind het niet erg, zolang Bella er niet bij is. "Ik zorg ervoor dat Edward dan weg is" fluisterde Alice. "Dankje" glimlachte ik. Op dat moment kwam Sasja binnen lopen. Ik weet dat ze hier nog nooit geweest is, en dat ze eigenlijk alles wou bekijken. Maar ze hield zich in en vestigde haar blik op mij. "Eigenlijk kan ik nu wel huilen, maar je ziet er prachtig uit. Dus huilen slaan we vandaag over" zei Sasja en ze sloeg haar armen om me heen. "Sasja, ik heb net met Christine afgesproken dat jij,Rose, Christine en ik binnenkort een meidenavondje houden" zei Alice met een brede grijns. "Klinkt goed" zei Sasja lachend. "Zullen wij gaan?" vroeg Sasja aan me. Ik knikte. "Doeeg" glimlachte ik en we liepen naar buiten. "Wacht!" riep Emmett. Ik draaide me verbaasd om en keek hem raar aan. "Wat is er?" vroeg ik. Emmett tilde me op en gaf me een knuffel. "Even afscheid nemen" zei hij met een lach. Hij zette me op de grond neer en drukte een kus op mijn wang. "Jij blijft mijn nummer één" fluisterde hij. "Dat is lief van je" fluisterde ik terug. Ik ging daarna naar buiten en zwaaide nog een keer naar ze. Bella zwaaide -helaas- ook terug, maar iets zegt me dat dit niet lang gaat duren..

"Ik slaap vannacht bij je" zei Sasja. "En als ik dat niet goed vind?" vroeg ik lachend. "Dan slaap ik alsnog bij je" glimlachte ze. "Gezellig" glimlachte ik en ik keek uit het raam. "Jacob is bij je thuis geweest, en heeft je brief verbrand. Je vader heeft hem nog niet gezien want hij was nog niet thuis, dus hem ben je geen uitleg verschuldigt" zei Sasja. "Je hebt het geluk dat je zoveel goede vrienden hebt, en dat je nu weet dat Rosalie en Alice nog steeds om je geven" ging Sasja verder. "Ja, daar ben ik blij om" zei ik en ik keek Sasja aan. "En ik ben blij met jou. Je bent echt de beste vriendin die iemand maar kan hebben" glimlachte ik. "Missie voltooid" zei ze lachend. "Maarreh, geen party met Bella?" vroeg Sasja lachend. "Rosalie mag haar echt niet" grijnsde ik. "Begrijpelijk, ik mag haar ook niet" zei Sasja. Op dat moment stopte Sasja met rijden. "We zijn er" glimlachte ze. We stapten beide uit de auto en Sasja pakte haar tas van de achterbank. "Christine!" hoorde ik ineens iemand achter me roepen. Ik draaide me om en zag Jake staan. "Jake!" riep ik en hij omhelsde me. "Ik blijf vannacht ook slapen" glimlachte Jacob. "Gezellig" zei ik en ik hield hem stevig vast. Jacob bekeek mijn gezicht. "Je ziet er prachtig uit" glimlachte hij. "Dankje" zei ik terug. "Zie je er ook zo uit op het bal?" vroeg hij met een grijns. "Bal?" zei ik verbaasd. "Ja, wij gaan samen naar jullie eindbal" glimlachte Jake. "Als Rose me helpt, zie ik er zo uit" glimlachte ik naar hem. "Gelukkig" zei hij grijnzend, en we liepen met zijn drieën naar binnen.