Bring It Back.

Was het fout om te hopen dat hij echt zou bijten, gewoon mij zou doden met een dodelijke kus. Het voelde stom wanneer hij zijn tanden tegen mijn huid plaatste en lachte.
“Ik ga je echt niet in een vampier veranderen…” grinnikte hij. Hij leek er zo veel plezier in te hebben, te zien hoe ik van iedere seconde afzag. Hij lachte en kuste zacht mijn wang, alsof hij me wou kalmeren.
“Je weet dat ik sterf anders…”
Hij fronste, zag eindelijk de pijn in mijn hart en keek me vragend aan.
“Alles wat ik ooit had was een droom, zelfs jij…”
Hij snapte het nog steeds niet, streek met zijn vinger langs mijn arm. “Wat gebeurt als ik hier uit kom? Terug naar huis? Wat gebeurt er dan met ons…”
Hij deed zijn mond open om te antwoorden, maar klapte hem snel weer dicht wanneer er geen antwoord was. Hij wist niet wat er zou gebeuren, ookal wou hij het wel. Iemand klopte op de deur en Jasper sprong op. Edward stond grijnzend in de deur opening en deed me eindelijk weer glimlachen. Het leek zo lang geleden dat ik mijn beste vriend had gezien en dan was het er weer. misschien was hij het wel niet, in mijn gedachten was hij het wel geweest maar nu… hij fronste en spraak zacht,”Jasper, mag ik?”
Hij knikte, en liep de kamer uit. Ik wou protesteren en zelfs huilen als het moest, maar hij mocht niet weg gaan. ik was zo bang hem nog eens te verliezen, dat iedere centimeter telde. Edward nam zijn plek in, keek me lachend aan en woelde door mijn haar.
“In zo’n korte tijd, heb ik nooit iemand zo goed gekend. Ik ken jou zelfs al beter dan Bella…”
Ik wou iets zeggen, maar wist gewoon niets wat daar op zou kunnen reageren.
Hij zag mijn gevecht met woorden en lachte, probeerde het me uit te leggen.
“Ik heb hier uren gezeten, hele nacht naar je gedachten geluisterd en gezien wat jij doomde. Ik heb ieder klein gevoel gevoeld, fascinerend. Het was zo sterk, zuiverder dan als je wakker was.”
Zijn gedachten dwaalde weg naar iets en dan lachte hij weer,”zo veel fantasie en ik was er ook. Je hebt me zovel schuldgevoelens gegeven de voorbije maanden, zonder het zelf te zien…”
Ik fronste en weer legde hij het voor me uit,”ik ben nooit echt aardig tegen je geweest, terwijl je niets fout deed en je gedachten, was ik een soort held. Iemand die je beschermde van alles en van wie jij hield….”
“Ik hou ook van je…” kreeg ik voor elkaar. Hij lachte zacht en schudde zijn hoofd,”Ik deed helemaal niets, Charlotte!”
“Jawel, want zonder dat ik of jij het besefte ben je hier gebleven om verder te luisteren. Je raakte mijn cheesy gedachten niet beu en je bleef bij me…”
Hij nam de tijd om er over na te denken en knikte, wist dat ik gelijk had. Ik kon mijn trots niet op en ook dat hoorde hij. Zijn ogen zochten de mijne en hij hoorde de woorden van daarnet, mijn kleine smeekbeden aan Jasper.
“In je droom deed hij het wel…”
“Daar had hij geen andere keuze. Het was dat of sterven…”
Hij knikte, fronste zijn hoofd terwijl hij nadacht en lachte dan,”dan moet je nog maar een keer in gevaar zijn…”
In een flits lag ik zijn armen en had hij ons uit het raam geslingerd. De koelte streek langs mijn huid, warme zomer lucht… ik had de hele winter gemist…
Hij hoorde net als ik de grom van Jasper en lachte met me mee… en onder nog iets te zeggen, rende hij door de bomen heen.