~37

Zo blijft hij een tijdje zitten, tot hij weet wat hij gaat zeggen. “Het was lang geleden. Elena was een meisje dat nog niet zolang vampier was. Ze was gebeten door een oudere vampier,lichamelijk was hij ook al oud, die haar leuk vond. Zelf was ze nog geen 16 in mensen jaren. Ze haatte de man en ze haatte het vampier leven.” Iedereen hangt aan Ismael’s lippen. Ik vooral, omdat ik het herken. “ Ze was woedend en bleef constant in haar kamer hangen. Haar schepper probeerde haar over te halen, maar het lukte hem niet. Uiteindelijk begon ze te bidden. Ze wilde vrijheid en als ze daarvoor moest sterven, dan zou het maar zo zijn. Er kwam een demon naar deze wereld. Hij vervulde haar wens door haar aan stukken te scheuren, en in haar naam alle vampieren die haar gekweld hadden mee te nemen. Een bloedbad was het gevolg…” Een huivering gaat door de kamer en Ismael grinnikt zacht. “Hoe ken je dit verhaal?” Begint Kiro aarzelend. Ismael grijnst en laat zijn ogen rood gloeien. “Omdat ik nou eenmaal al heel lang leef en ik er toevallig bij was.” Ik kijk hem verbaast aan. “Echt?” Ismael lacht. “Zou ik ooit tegen je liegen?” Blozend kijk ik omlaag en schud mijn hoofd. “Ik heb me gewoon nooit bezig gehouden met jullie leven. Sorry…” Ismael glimlacht. “Het is al goed. Je had je eigen problemen.” Ik zucht. Dat is geen excuus, maar dan nog. De wolf loopt op me af en laat zijn hoofd op mijn knieën rusten. Zachtjes laat ik mijn vingers door zijn vacht glijden. De wolf laat een goedkeurend geluidje horen en ik grinnik zacht. Yu laat zijn vingers over de mijne gaan en laat ze ook zijn vacht in glijden. De wolf kijkt even op maar daarna ontspant hij weer. Opeens springt hij op rent naar de deur en begint daar te grommen. “Ruiken jullie wat ik ruik?” Vraag ik droog. Ismael en Rose rollen met hun ogen en knikken. “Dit gaat zo fout.” Rose knikt. “We moeten hen hier weg krijgen voor het uit de hand loopt.” Kiro, Romeo en Strify kijken een beetje benauwd. Het verbaast me dat Yu en Shin nog kalm zijn. “Gaan jullie maar. Ik regel dit.” Er gaat een geschrokken geluid door de ruimte. “Wat? Nee!” Ik kijk Shin droog aan. “Ga nu maar en maak je niet druk om mij. Rose heeft me goed opgevoed en ik heb hulp genoeg aan hem. “ En bij ‘hem’ wijs ik op de wolf. De jongens knikken wel, maar in hun ogen staat nog genoeg angst te lezen. En vooral bij Yu. Rustig loop ik op hem af en geef hem een knuffel. “Het komt goed Yu’tje, alles is ok. Ga nu maar met hen mee.”Yu wil zijn hoofd schudden. Snel druk ik een kusje op zijn lippen en druk mijn voorhoofd tegen de zijne. Yu kust mijn voorhoofd nog even, maar laat me dan gaan. “Doe voorzichtig “lipt hij me. Ik knik en draai me dan om. Yami’s dreiging komt steeds dichterbij. Zodra de aura’s van de jongens zijn verdwenen haal ik diep adem. Laat de lol beginnen. Een enorme knal luidt de komst van Yami in. De wolf gromt nog luider en springt naar achteren. Daar blijft hij grommend naast me staan. De deur gaat verder open en Yami loopt naar binnen. Hij is met bloed besmeurd en zijn ogen zijn bloedrood. Angst schiet door me heen. Hij is nu gevoed, en daardoor dodelijker dan ooit. Zijn lippen krullen in een vervaarlijke grijns en een grauw ontsnapt zijn lippen. Heel even, haal ik adem en dan buig ik naar voren. Gelijk schiet Yami naar voren en probeert me op zijn klauw te rijgen. Snel draai ik me af en de wolf bijt in zijn hand. Yami springt snel naar achteren en de wolf blijft er staan. De hand nog in zijn bek. “Je hebt een goede lijfwacht, liefje.” Grinnikt Yami zacht. “Maar veel zal het niet helpen. Ze zullen het niet overleven en jij zult smeken, om de mijne te worden.” Ik schud mijn hoofd. “Nooit, nooit zal ik jouw vrouw worden.” Yami lacht en verdwijnt ineens. Een vies gevoel achterlatend… Nooit, nooit zal ik met hem trouwen.