05. You think you're somehing

8.30 Engels
9.15 Wiskunde
10.05 Pauze
10.15 Aarderijkskunde
11.05 Spaans
11.55 Pauze
12.45 P.E.
13.35 Geschiedenis
14.25 Pauze
14.35 Keuze uur

Als keuze uur had ik natuurlijk gekozen voor muziek, de meest voor de hand liggen keuze. Voor de rest ging de dag wel meevallen. Ik begon met Engels, mijn beste en lievelings vak, Spaans en Wiskunde zouden ook geen probleem vormen. Alleen met Gym had ik wat enige moeite. Blijkbaar gaat een soort van talent voor muziek en een talenknobbel niet samen met hand-oog coördinatie voor een goed spelletje Vollybal.
Over vijf minuten starte mijn eerste les, ik liep het lokaal in en nam achterin plaats. Ik liet me verder en verder in de stoel zakken nar mate het klaslokaal meer gevuld werd. Een paar nerds van eerder zaten op de eerste rij met hun schriften en potloden al in de aanslag. Ik kruiste mijn amen over het bureautje en liet mijn hoofd rusten. Lang duurde mijn rust echter niet. Mijn klein dutje werd onderbroken door iemand die op mijn schouder tikte.
'Dit is mijn plaats.' De stem probeerde strikt en eisend over te komen.
Een maal ik opkeek veranderde de arrogante blik in zijn ogen in een van oor tot oor reikende grijs. Ik kreunde vol afgunst. De jongen die me eerder deze morgen omver had gelopen stond nu voor me.
'Maar voor jou maak ik wel een uitzondering.'
In mijn ooghoeken zag ik hoe hij plaats nam naast mij.
'Ik hou die plaats bezet voor iemand.' zei ik zonder de jongen al te veel aandacht te geven.
'O, en wie mag dat da wel zijn?'
'Iedereen buiten jij.' Ik legde de nadruk op iedereen.
'Autch' zijn gezicht vertrok alsof hij pijn had, ik keek hem arrogant aan.
'Oké, oké.' hij maakte een sussende beweging met zijn handen.
'I had that comming, sorry.'
Nadat ik geen antwoord gaf op zijn zogenaamd excuus stak hij zijn hand naar mij uit.
'Jack, Jack Barakat. Aangenaam.'
Ik stond op niet in de stemming om met hem te praten.
'Bye. Jack, Jack Barakat.'
Drie bankjes voor waar ik eerst zat was nog plaats. Het plaatsje op de achterste rij werd al snel ingenomen door een of andere jongen waarvan ik vermoede dat hij bevriend was met die Jack, aangezien ik ze de hele tijd hoorde praten.
Zo goed als het hele lesuur voelde ik de ogen van Jack op mijn rug branden, maar toch vertikte ik het om hem mijn aandacht te gunnen.
Voor ik het wist stond Spaans al voor de deur. Net voor de leerkracht binnen kwam was er een goedlachs meisje naast me komen zitten.
'Is Spaans een hel of wat? Hé jij bent nieuw, right? Ik ben Jasey by the way.' Ik lachte even.
'Valt wel mee. Ja en Jeanie.'
Ik moet eerlijk toegeven, veel van de les heb ik niet opgevangen. Eenmaal Jasey de button waar FTSK opstond op min tas ontdekte kon ze niet zwijgen over hoe mooi Kyle wel niet is en hoe goed ze live zijn. Toen het gesprek over allerlei groepen en muziek genres wat begon stil te vallen, vond ze één van mijn plectrums in mijn pennendoos.
'Speel jij gitaar?' Haar blik bleef hangen op het zwarte prulletje in haar handen, het was er eentje van het Hard Rock Café.
'Volgende maand, zeven jaar.'
'Ik heb dat altijd al willen kunnen. Je moet me het leren.' Ik lachte.
'Misschien'
Blijkbaar had ik met haar vandaag nog gym en later op de week Literatuur. Ze vroeg of ik deze middag bij haar en wat vrienden kwam zitten. Ik stemde snel toe. Niet zieliger dan op je eerste dag alleen te moeten eten in de wc's.
Ze leidde me naar het binnenplein. Daar, in de stralende zon stond er een grote, ronde tafel met wat bij passende stoelen die al goed gevuld waren. Jasey maakte een klein, hyper sprongetje toen we bijna bij de tafel waren.
'Jongens, dit is Jeanie.'
Een paar Hé's en Hello's kwamen mijn kant uit. 'Jeanie, dit zijn Tay' ze ging van links naar rechts.
'Jordan, Destery, Valary, Lucas en Fey.'
Toen ik ze vertelde dat mijn ouders muziek producers waren, werd er een hels vragenvuur op mij afgestuurd.
'Dan heb je toch al beroemde mensen ontmoet?' vroeg Tay gefascineerd.
'Dat valt wel mee hoor. Mijn ouders proberen werk en privé zoveel mogelijk gescheiden te houden.' zei ik na een hap van mijn broodje.
Ik voelde me ongemakkelijk om over dit onderwerp te praten. Ik haatte het als mensen alleen maar bij mij wouden zijn om wille van wie mijn ouders waren en wat ze deden. Al snel lieten ze het onderwerp voor wat het was en begon een jongen, waarvan ik dacht dat hij Jordan noemde, te vertellen over een of ander feestje van laatst.
Tijdens gym moest ik me zo nodig bewijzen tegen over de leerkracht ook al had ik had ik uigelegt dat dat waarschijnlijk niet het beste idee zou zijn. Nadat ik drie mensen met een bal in hun gezicht had geslagen en een vijftal keer over mijn eigen voeten was gevallen kreeg ik eindelijk toestemming om aan de kant te gaan zitten.
Zevende uur, muziek.
Zodra ik het muziek lokaal benaderde hoorde ik de bekende tune van 'Play that funky Music' op een elektrische gitaar door de gang galmen. Ik opende de deur en zag Jack, de jongen van eerder op een bureau staan met de gitaar in zijn hand. Eenmaal hij mij zag grijnsde hij eens en speelde vrolijk verder. Ik ging vanachter zitten, in de hoop dat hij mij rustig zou laten doen. De rest van de leerlingen zong luidkeels de lyrics tot op het moment dat de leerkracht binnen kwam. Buiten dat Jack een paar keer geniepig giechelde en dan naar mij keek, was hij rustig en liet hij me doen.
Nadat de bel het laatste uur aangaf spurte ik terug naar het secretariaat, ik gaf de briefjes af die ik moest laten invullen en maakte me zo snel mogelijk uit de voeten. De parking was al bijna leeg, op enkele auto's na dan. Ik gooide mijn leren vest samen met mijn tas op de achterbank en stapte goed geluimd in de auto. Ik draaide de sleutel om in het contact, de auto kwam brommend tot leven. Toen ik net de parking af was, volgde er een luide knal en was de auto moeilijk te besturen. Snel zette ik hem op de berm. Ik keek op er iets mis was met mijn banden en al snel ontdekte ik dat mijn rechter voor band gesprongen was. Ik stapte er hard met mijn voet tegen en riep luidkeels 'shit'. Ik haalde mijn gsm uit mijn zak en belde naar mijn ouders in de hoop om een lift te krijgen.

Hé, de eerste keer meer dan duizend woorden. 8D