*22

"Waarom kijken jullie zo raar?" vroeg Jake verbaasd. "Ja eeh. Nou. Gewoon ik had niet verwacht dat jullie op dezelfde dag jarig zouden zijn" zei Billy. Hmm, ik vertrouw zijn antwoord niet helemaal, hij doet zo nerveus. "Hmm.. oke" zei Jake. Als ik naar huis ga ga ik het wel aan papa vragen. Misschien weet hij het. "Joehoe, ik vroeg je iets" zei Jacob terwijl hij met zijn hand voor mijn gezicht zwaaide. "He wat?" vroeg ik verbaasd. "Gaan we wel of niet samen een feest houden?" vroeg hij. "Ja! We gaan samen een feest houden, op het strand" zei ik met een glimlach. "Het strand?" vroeg Jake verbaasd. "Ja het strand! Dan kunnen we lekker veel mensen uitnodigen" zei ik terwijl ik in mijn handen klapte en een sprongetje maakte. "Het is een idee" zei Jake met een glimlach. "Het is niet een idee. Het is het idee" zei ik. "Oke oke, we doen dat wel. Kom dan gaan we naar mijn kamer en dan gaan we de mensen opschrijven die we willen uitnodigen" zei Jacob. "En een datum kiezen, en bekijken wat we allemaal kunnen doen" zei ik met een glimlach. "Precies" zei Jacob en hij grijnsde breed. Ik liep achter hem aan naar zijn slaapkamer. Ik keek achterom en zag Billy en Elena elkaar nog steeds zo geschrokken aankijken. Wat is er toch aan de hand met die twee?

Elena POV.

Geschrokken keek ik Billy aan. Waarom moeten ze er nu achter komen? Waarom moet Christine nou persé met Jacob haar verjaardag vieren. Waarom? Jeroen had gewoon in Denver moeten blijven, dan was dit niet gebeurd. Dan zouden Christine en Jacob er niet achterkomen dat ze eigenlijk een tweeling zijn. We moesten Christine wel laten adopteren. Het gevaar is te groot, het gen zit waarschijnlijk in haar bloed. En dan bedoel ik niet alleen het wolfgen, nee ook het gen van mijn familie. Die gaat alleen over van moeder naar dochter, en niet naar de zoon. Het is vreemd, maar de wereld is vreemd. Ik bedoel maar, weerwolven, vampiers. Maar dat is niet het ergste. Het ergste is het gen van mijn familie. De vroegere heersers van de wereld. De Volturi heeft mijn familie uitgeroeid, althans dat dachten ze. Ze dachten dat de bloedlijn volledig vernield was, maar dat was het niet. Het is inmiddels meer als 1000 jaar geleden dat mijn bloedlijn zogenaamd uitgeroeid is, en zodra het gen in contact komt met het gif van een vampier óf het wolfgen gaat het fout. Dan wordt het gen actief, en kunnen er erge dingen gebeuren. Wat als de macht te groot wordt? Wat als ze het niet aan kan? Ik weet dat het onvermijdelijk was dat ze een wolf zou gaan worden. Maar hier in La Push en Forks lopen vampiers rond. Nou ja, in Forks. In Denver lopen er geen vampiers rond, er is te veel zon. Als ze daar waren gebleven zou ze nooit een wolf worden, dus zou het gen ook niet actief worden. Waarom moet dit nou zo gaan? Waarom? Ik ben bang voor de consequenties. Dankzij mijn domme fouten gebeurt dit gewoon. Dankzij mijn affaire met Billy werd ik zwanger. Ondanks dat bleef Billy bij zijn vrouw, en ik bleef bij Jeroen. Jake werd opgevoed door Billy, Christine door Jeroen en mij. Maar na haar eerste jaar kon ik er al niet meer tegen, ik was toen al bang voor de consequenties. Een aantal maanden na het overlijden van Billy zijn vrouw zocht ik hem op. En toen voelde ik het. Echte liefde. Billy zei dat het was alsof hij voor de tweede keer zijn imprent vond. En voor mij voelde het alsof ik mijn eerste echte liefde vond. Ik houd nog steeds van Jeroen, en Billy weet dat ook. Dat gevoel zal altijd blijven, maar het kan niet op tegen mijn gevoel voor Billy. Ik heb medelijden met Jeroen, na al die jaren houdt hij nog steeds van mij, maar ik kan geen liefde terug geven. Christine is alles voor hem, ook al weet hij dat het niet zijn eigen dochter is. Hij weet ook van het gen af, maar ik snap zijn besluit ook wel dat hij hier heen is gekomen. Hij is naar Denver verhuist voor Christine haar veiligheid, maar ze waren beide ongelukkig. En nu hier in La Push, nu zijn ze beide gelukkig. Ondanks dat Christine haar leven op het spel staat...