[4.1] The Reason

Haar fantasie slaat op hol. Geen besef van realiteit of verbeelding. Ik vraag me af voor wie ze een innerlijke afkeer heeft. Op wie ze zo kwaad is. Ze moet hem wel diep haten, anders zou ze nooit vol haat zo toeslaan. Een gruwelijke dood. Ze is een natuurtalent. Zou ze de smaak te pakken krijgen? Ik moet even in mezelf lachen. Tuurlijk krijgt ze de smaak te pakken, anders zou ze dit niet doen. Er hangt nu letterlijk en figuurlijk bloed aan haar handen. Het witte kleedje onder bloedspatters, ze heeft het niet eens door. Zo gepassioneerd is ze bezig. Geknipt voor een brenger van de dood. Ik kan het niet laten om te grijnzen.

Ze laat de steen vallen. Haar besef is terug. Back to reality. Ze heeft door dat ze net het leven genomen heeft van een onschuldig man. Ze kijkt op, naar mij. Ik kan het niet laten om mijn grijns te laten zien. Ze moet zien hoeveel ik hiervan geniet. Ik geniet van het moorden. Sommigen vinden zulke gedachten macaber. Dat zijn ze niet, iedereen gaat dood. Of het nu natuurlijk is of met de hulp van iemand zoals ik.

Ik geef teken dat ze me moet volgen en draai me meteen om. Ik weet zeker dat ze me zal volgen. Ze is radeloos. Ze weet niet wat te doen, ik ben haar enige houvast. En trouwens, ze weet de weg toch niet terug.