023

Edward POV.

"Ik snap nog steeds niet dat je Christine gedumpt hebt" zei Rosalie. "Ja dat heb je al vaak genoeg gezegt" siste ik. "Ja nou, niet vaak genoeg! En dan nog iets. WAAROM NEEM JE MET DIE BELLA?" riep ze boos. Jasper zat in de woonkamer en probeerde Rose rustig te maken, maar het lukte niet, haar woede was veel te groot. "Jazz don't" siste Rosalie. "Ik moest dit gewoon doen, oke" zei ik tegen Rosalie. "Nee dit had je niet moeten doen. Weetje wat jij hebt gedaan? Je hebt Christine een keuze laten maken tussen twee personen die belangrijk voor haar zijn. Ze kiest jou, en vervolgens dump jij haar bij het grofvuil" riep Rosalie. "Je hoeft niet zo te schreeuwen, ik hoor je ook als je gewoon normaal praat" zei ik, hopend dat ze vergeet wat ze net zei. "Je hebt misschien een goed gehoor, maar een goed verstand heb je niet. Eikel" siste Rosalie. "Oke, en nou is het genoeg" riep Esme terwijl ze tussen ons in kwam staan. "Jullie maken nou al een paar maanden ruzie" zei Esme. "Dat klopt, dat komt omdat EDWARD hier zonodig CHRISTINE moest dumpen voor die domme BELLA" zei Rosalie boos. "Rose, hou op!" zei Esme boos. Alice,Jasper en Emmett kwamen geshockeerd de keuken in. Esme die boos wordt? Weird Ik gaf Emmett een boze blik. Moet je mijn gedachten maar niet lezen. Ik wil je wel laten zien wat Rose en ik vannacht gedaan hebben Terwijl Emmett dat zei kwamen er allemaal ranzige beelden 'in beeld'. Ik keek Emmett boos aan en hij stopte met de ranzige beelden. "Kunnen jij en Edward niet normaal tegen elkaar doen, zonder ruzie te maken?" vroeg Esme aan Rosalie. "Nee dat kan niet. Ik wil weten waarom Edward Christine gedumpt heeft" zei Rosalie boos. "Dat wil ik ook wel eens weten" zei Jasper ineens. Iedereen keek hem verbaasd aan. "Vertel" zei Rosalie tegen hem. "Edward heeft geen gevoelens voor Bella, maar nog wel voor Christine. Ik voel het als hij bij Christine in de buurt is" zei Jasper. Iedereen keek me verbaasd aan. "Dat slaat helemaal nergens op" zei ik tegen Jasper. "Je liegt. Ik voel het Edward. Ik voel het!" riep Jasper boos. Jasper wou nog iets zeggen maar Alice sprintte er ineens van door. "Wat is er met haar aan de hand?" vroeg Emmett verbaasd terwijl hij mij aankeek. "Ja weet ik veel, ik lette niet op dat kind" zei ik boos. "Praat normaal over Alice, wil je?" riep Jasper nu naar mij. "Oke weet je wat? Ik ga weg. Het is al wel duidelijk dat jullie me zat zijn" riep ik en ik rende het huis uit. "Edward wacht!" werd er nog geroepen, maar ik had geen zin om te luisteren. Waarom zou ik naar ze luisteren, als ze me toch alleen maar haten? De keuze die ik gemaakt heb is de goede keuze! Alleen op deze manier kan ik Christine beschermen! En ik doe er alles aan om haar in leven te houden, ookal gaat het tenkoste van andermans leven, en in dit geval is dat dus het leven van Bella...

Alice POV.

We stonden nu met zijn allen in de keuken. Esme was iets tegen Rose aan het zeggen, terwijl ik een visioen kreeg. Christine zit op haar bed, en schrijft een brief. Een afscheidsbrief. Daarna pakt ze haar telefoon en smst ze Sasja en Jacob. Wie de hell is Jacob? Vast zo'n gast uit La Push. Christine gaat naar buiten en neemt de bus. Waar gaat ze in godsnaam heen? Haar eerste idee was de cliff in La Push. Maar al gauw verandert het. Ze gaat naar de brug in Forks! Ik keek geschrokken op en rende de deur uit. Als ze echt naar de brug gaat kan ik haar nog helpen! Ik rende zo hard als ik maar kan, en gelukkig is dat behoorlijk hard. Ik kan Edward niet bij houden, maar ik ben wel heel snel. Nog een aantal minuten, als het mee zit ben ik optijd! Ik rende nog even door en moest toen mijn vaart minderen. Hier zijn er mensen die me kunnen zien. Gelukkig schijnt de zon niet, anders had ik een groot probleem. Christine stapte op de brug, en stond op het punt van springen. Ze liet haar ene voet al zakken en wou de rest van haar lichaam er achter aan gooien. Ik greep haar net optijd beet en trok haar naar achter. Christine opende haar ogen en keek me met betraande ogen aan. "Waarom haal je me hier weg? Laat me uit deze hel ontsnappen" huilde Christine. "Geef me je hand, en ik haal je uit de hel" zei ik zacht terwijl ik mijn hand verplaatste naar haar hand. "Beloof je het?" fluisterde ze zacht. "Ik beloof het. Ik zal nooit liegen tegen een van mijn beste vriendinnen" zei ik zachtjes. Christine glimlachte en pakte mijn hand vast. Ik trok haar van de brug af en sloeg mijn armen om haar heen. "Waag het nooit meer om zo iets doen" fluisterde ik zacht.