003

Afgelopen zondag hadden ze nog bij elkaar geslapen, en het nieuwe slaapfestijn stond al weer voor de deur. Maar Lizz kreeg het maar niet uit haar hoofd. Dat huis, die straat, die jongen uit de klas... Ergens klopte het, maar ergens was het ook helemaal verkeerd en ongeloofwaardig. “Wij gaan Liz, doe je de deur op slot?” “Zal ik doen!” riep Lizz terug naar haar ouders die beneden in de gang stonden. Lizz was op weg naar de zolder, waar oude dozen stonden en waar oud speelgoed stond te wachten tot er ooit weer mee gespeeld zou worden. Lizz keek naar de kast, de spionagedoos, nog altijd compleet. Lizz pakte een paar spullen uit de doos die ze aandachtig bekeek; een verrekijker met een lading stof erop, een vergrootglas waar de geur van smeulende mieren mee gepaard ging, handschoenen waar de bloedspetters nooit meer uitwilden en nog een paar willekeurige dingen. Haar mobiel begon te trillen, Lizz keek op het scherm; Jade. “Hè hè, eindelijk iemand die wel er is!” “Ook goedendag” antwoordde Lizz, “Hoezo? Wie heb je nog meer proberen te bereiken?”Waarop Jade antwoordde: “Isabel, Daisy en Melody… Maar of ik had geen bereik of ze waren er niet of ze konden niet” “Vervelend, maar vertel, waarom bel je me?” reageerde Lizz. “Dat huis hè… heb je tijd?” Jade overdonderde Lizz hier echter mee, waardoor het stil bleef aan de haar kant van de telefoon. Lizz was verbaasd en opgelucht dat zij niet de enige was die er niet over kon stoppen erover na te denken. Toen Jade merkte dat Lizz niets ging zeggen, ging ze door: “Het klinkt misschien raar, maar het lijkt net alsof ik me aangetrokken voel tot het huis als je me begrijpt. Het voelt alsof ik…” “Alsof je in de ban van het huis bent” vulde Lizz aan. Aan de andere kant van de lijn hoorde Lizz een diepe opluchtende zucht. “Is het goed als ik naar je toe kom nu? Ik ben alleen thuis en ik begin het op deze manier een beetje ongemakkelijk te vinden…” Lizz bevestigde dat dit kon en melde daarbij dat ze wel via de achterdeur moest, omdat ook zij alleen thuis was. Tien minuten later verscheen Jade in de deuropening van de zolder. “Wow, wat is dit allemaal?” Lizz keek op en vertelde Jade over de spionagespullen. Jade begon te stralen als een jongen van vijf die op kattenkwaad uit is en zei: “Hmmm, dat kunnen we wel eens goed gebruiken” Ze lachten beide. Lizz; “Ik heb nog zitten nadenken. Over twee weken hebben we die uitdaging van domme Dina en Denise, toch?” “Haha, ja vertel verder, waar ga je heen met het gesprek?” Jade was zeer geboeid. “Nou” begon Lizz, “Iedereen weet dat de uitgedaagden eerst zelf met een idee mogen komen voor een uitdaging. Daarop wordt je onder andere beoordeeld op je moed!”
“Ja, natuurlijk… wacht! Bedoel je nou…” “Ja” ging Lizz verder “Waarom niet? Ik bedoel, we bewijzen onze moed en strijken met de eer en het respect en ondertussen doen we een klein onderzoekje voor onze eigen zaak.” “Hmmm” Jade wrijft in haar handen “klinkt goed… Waarmee beginnen we?”