*21

De weken vlogen voorbij, eigenlijk zelfs maanden, de tijd ging zo snel! En er is een hoop gebeurd. Allereerst, ik heb een aantal keer ruzie gehad met Embry. Over het feit dat ik te close ben met Jacob. Ik vind dat hij daar niet zo over moet zeuren, maar toen ik hem dat vertelde werd hij alleen maar boos. Ik snap hem echt niet, hij kent Jake, Jake is zijn beste vriend. En toch vertrouwt hij Jacob niet. Dat is toch raar? En dan heb ik het nog niet eens gehad over het feit dat Embry ook met een aantal meiden uit zijn klas omgaat. Daar hoor je mij toch ook niet over zeuren? Soms snap ik echt niks van jongens, waarom zo'n probleem ergens van maken, en wel van zichzelf dezelfde soort acties accepteren. Waarschijnlijk kom je er alleen achter als je een jongen bent, maar helaas, dat kan ik dus niet veranderen. Sasja snapt er ook niks van. Ze vindt Embry nogal raar, hij heeft volgens haar nogal vaak rare trekjes, trekjes die mij niet opvallen. Maar dat komt volgens Sas door mijn 'roze bril'. Over Sas gesproken. Ze volgt bijna alle lessen weer. Ze bouwt het langzaam op, eerst bleef ze twee lesuurtjes per dag op school, daarna halve dagen. Nu volgt ze drie van de vijf dagen vol op les, de andere twee dagen heeft ze alleen in de middag les, zodat ze in de ochtend nog even uit kan slapen. Oftewel, het gaat weer helemaal goedkomen met haar. Haar oude streken heeft ze ook al terug, want ze is er laatst alweer uitgestuurd. Sas zelf snapte niet waarom, ze was alleen maar aan het praten. Ze werd er samen uitgestuurd met Bella en met mij. Bella is echt heel aardig, en heel grappig. Maar ze is ook stuntelig, ze struikelt heel vaak. Wat eigenlijk best wel grappig is om heel eerlijk te zijn. Mike loopt nu -thank god- achter Bella aan, dus daar ben ik van af. Alleen Bella is stiekem verliefd op Edward, ook al wil ze niet toegeven, Edward en Bella zijn echt heel erg close. Maar gelijk heeft ze! Edward is echt een lieve jongen, maar hij is gewoon niet de jongen die ik zocht. Geen idee of Embry dat wel is, want er kan nog van alles gebeuren, maar zoals het nu lijkt is Embry perfect. Oke perfect is hij niet, aangezien hij heletijd zeurt over Jake, en er zullen vast wel andere minpuntjes zijn, maar zoals ik al gezegd had, ik zie zijn rare trekjes niet. Sas zit trouwens de heletijd over Jacob te zeuren, ze wil hem beter leren kennen. Volgens mij is ze stiekem verliefd op hem, maar steeds als ik vraag of ze Jake leuk vind, dan ontkent ze het. "Chris!" hoorde ik vaag, maar ik reageerde er niet echt op. Ik zou het wel grappig vinden als Sasja verliefd is op Jacob, dan kunnen we eens met zijn vieren afspreken. Dat zou toch geweldig zijn? "CHRIS!" riep iemand keihard naast me. Ik schrok me dood en voor mijn gevoel sprong ik een meter de lucht in. "Wat?" riep ik geïrriteerd. "Ik heb je nou al een aantal keer geroepen, maar je reageert niet" zei papa boos. "Wow easy" zei ik verbaasd. "En dat zeg jij" zei papa lachend. "Jap, dat zeg ik" lachte ik met hem mee. "Maar, wat wou je nou eigenlijk vragen?" vroeg ik nieuwsgierig. "Ik vroeg wat je voor je verjaardag wou hebben" zei papa. "Hoezo verjaardag?" vroeg ik verbaasd. "Het is bijna 17 mei" zei papa lachend. "Niet waar!" riep ik geschrokken. "Wel waar" zei papa lachend. "Oh shit o shit o shit" riep ik en ik rende paniekerig rond. "Wat is er nou weer?" vroeg hij verbaasd. "Ik moet een feest organiseren!" riep ik. "Zo erg hoef je nou ook weer niet te panieken om een feest" zei hij lachend. "Oh ja wel!" riep ik en ik rende het huis uit. "Wat ga jij doen?" riep papa me achterna, maar ik reageerde niet. Ik heb haast! Ik ga Jacob vragen of hij me wilt helpen voor mijn feest!

Zonder te kloppen of af te remmen rende ik het huis in van de Blacks. "Ook hallo!" zei Elena lachend. "Hee, sorry dat ik zo binnen kom vallen, maar is Jake er?" vroeg ik nog nahijgend. "Ja achter je" zei Jacob lachend. Ik gilde van schrik. "Laat me nooit meer schrikken, sukkel" zei ik lachend. Jacob haalde zijn schouders op. "Wil je soms wat thee?" vroeg Elena aan me terwijl ze een kopje thee voor zichzelf en Billy inschonk. "Ja lekker" antwoordde ik. We gingen met zijn allen aan de keukentafel zitten en begonnen gewoon wat over school te praten. "Waarvoor kwam je nou eigenlijk zo gehaast binnen?" vroeg Elena plotseling aan mij. "Oh ja! Helemaal vergeten" zei ik blozend. Ik keek Jake aan en begon te praten. "Ik ben bijna jarig, wil je me helpen met een feest organiseren?" vroeg ik lief. "Tuurlijk, wanneer ben je jarig? Want ik ben ook bijna jarig, misschien kunnen we samen feesten" zei hij lachend. We keken Billy en Elena aan, voor goedkeuring, maar die twee keken een beetje paniekerig. "Is er iets?" vroeg ik verbaasd. "Nee nee, niks aan de hand" zei Elena en ze trok een normaal gezicht. "Hmm okee" zei Jacob. Volgens mij geloofd hij er niks van. "Wanneer ben jij eigenlijk jarig?" vroeg ik aan hem. "17 mei, en jij?" vroeg hij met een glimlach. "No way!" riep ik verbaasd. "Wat?" vroeg Jake lachend. "Dan ben ik ook jarig" zei ik nog steeds in shock. Dat is raar, we zijn allebei op dezelfde dag jarig. "Wow, dat is toeval" zei hij lachend. "Hoe oud wordt je dan?" vroeg Billy met een glimlach. Ik keek hem stralend aan, maar toen ik in zijn ogen keek verandere mijn gezicht. Waarom kijkt Billy zo? "17" antwoordde ik. "Cool, we zijn ook nog even oud ook!" zei Jacob lachend. Ik glimlachte naar Jake, en keek nog eens daar Billy en Elena. Ze kijken allebei zo ongelukkig, maar waarom?