Paramore and Amy [32]

'Gaat je moeder dat wel goed vinden?' Vroeg Eva toen ik haar een paar dagen later alles vertelde. 'Neen, maar dat hoeft ook niet. Als ik nou zeg tegen mijn moeder dat we met school ergens ver weggaan voor 2maand.' 'Maar dat gelooft ze toch nooit.' 'Oh jawel, je zou nog verschieten wat ik haar allemaal kan wijsmaken.' Lachte ik. 'Wat doe je verder? Ik bedoel dus je zegt dat je weg bent met school, maar hoe regel je de rest?' 'Ik maak mijn valies, neem die mee naar school maar onderweg komt Hayley me ophalen met de zwarte tourbus en we zijn weg.' Zei ik met een grote smile. 'Je weet toch dat als je moeder erachter komt dat je eraan gaat?' 'Ze komt er niet achter en als ze er toch achter komt verzin ik wel iets.' Eva lachte. 'Je gaat jezelf echt in de problemen werken.' Ik zuchtte. 'Ik weet het. Maar ik heb het over voor Hayley.' Eva lachte. 'Het is wel lief wat je voor haar wilt doen.' 'Bedankt.' Lachte ik verlegen. Eva zat nu eigenlijk wel heel dicht bij me en ik vreesde dat ze iets ging doen wat ik niet wou, dus stelde ik maar snel een vraag. 'Heb jij.. euhm.. heb jij nu eigenlijk al iemand anders?' Persoonlijk vond ik het een zeer domme vraag, maar ik moest iets zeggen. Ik merkte dat Eva een beetje nerveus was en toen ze me aankeek zei ze: 'Er is een droom van iemand. Maar ze wil me vast niet.' 'Waarom denk je dat? Je bent toch zeer leuk.' Zei ik zonder na te denken. Haar nerveuze lachje werd nu een brede glimlach. 'Wel ik heb wel een heel licht gevoel erover, maar ze is met iemand anders samen.' zei ze terwijl ze haar hoofd naar de grond richtte. 'Maak je geen zorgen, ze zal wel inzien wat voor een leuk meisje je bent. Voor je het weet zijn jullie samen.' Zei ik in poging om haar wat te troosten. Ze lachte kort, maar zei voor een tijdje niks meer. 'Ik ben blij dat ik je heb leren kennen.' Zei ze na een tijdje. Ik lachte en knikte. 'Ik ook.. Eva, als je het niet erg vind, ik zou eigenlijk nog even bij Hayley langs willen gaan.' Zei ik. 'Oh euhm, ja natuurlijk. Laat me nog iets weten wanneer jullie precies vertrekken, dan kan ik nog even haay zeggen.' Ik lachte. 'Zal ik doen.'

Toen ik even later voor Hayley's deur stond, was ik verbaasd toen ik een rode BMW voor de deur zag staan. Ik verzette mijn gedachten en belde gewoon aan. Enkele seconden later opende Hayley de deur. Ze was verbaasd en blij dat ik er was. Ze vloog meteen in mijn armen. 'Heey. Je hebt geen idee hoe hard ik hoopte je nu te zien.' Ik lachte en gaf haar een kusje op haar wang. Hayley nam mijn hand vast en trok me zachtjes mee naar binnen. 'Mijn manager is hier en ik wou het hem vertellen van ons, maar daarvoor wou ik dat je erbij was en blijkbaar hebt je een prachtig gevoel van timing.' Zei ze met een klein glimlachje. Ik hield haar tegen voor we de kamer binnenliepen. 'Wat is er?' Vroeg ze. 'Ik heb je nog geen deftige goeiedag gezegd.' Fluisterde ik in haar oor. Hayley lachte. Ze legde haar armen om mijn nek en ik legde mijn armen om haar heupen. Ik trok Hayley voorzichtig tegen me aan, sloot mijn ogen en drukte mijn lippen op de hare. Jeremy legde zijn hand op mijn schouder en geschrokken lieten we elkaar los. 'Hey Amy,' Zei hij, 'Ik wil jullie niet storen, maar we hebben een manager in onze woonkamer en hij zal niet graag horen dat hij moet wachten omdat jullie hier wat staan te kussen.' Hayley gaf hem een klein duwtje. 'Het is mijn woonkamer en Brad zal toch maar moeten wachten.' Jeremy schoot in de lach en toen ik vroeg wat er zo grappig was viel hij op de grond. Hayley lachte ook en zei: 'Jeremy vind het grappig als ik Brad zeg. Ik snap zelf niet waarom, maarja, Jeremy is een rare kerel hé.' Ik knikte, legde Hayley haar haar aan de kant en gaf haar een klein kusje. 'Misschien moesten we maar eens naar hem toe gaan.' Zei ik. Hayley knikte, hielp Jeremy weer overeind en nam mijn hand vast. We liepen samen de woonkamer binnen en ik werd meteen kritisch bekeken door hun manager, Brad.