022

De weken vlogen voorbij, en het einde van het schooljaar kwam in zicht. Edward en Bella waren officieel een stel geworden, wat ik al wel had verwacht. Rosalie was het er totaal niet mee eens, en dat kon je ook merken. Ze negeerde Bella, en als ze tegen Bella praatte waren het boze negatieve dingen. Ik trok steeds meer naar Jacob toe, en hij vond het volgens mij niet zo heel erg. Het enige minpuntje aan Jake is dat hij Bella leuk vind. Er lopen zoveel meiden rond, en meneer valt op Bella. Niet alleen daardoor word ik door Bella gekwetst. Nee zowat iedereen mag haar op school. Ik word altijd met haar geconfronteerd. Als Edward weer eens niet op school is zit dat mormel bij ons. Iedereen denkt dat ik over Edward heen ben, alleen Jacob en Sasja weten dat het niet zo is. Ik leef met een masker op, ik laat mijn ware ik niet zien. Ik ben ook weer net als het meisje als voor heen. Ik vertrouw weinig mensen, alleen de vrienden die dichtbij me staan. Jessica vindt me maar raar, door mijn gedrag. Maar wat wil je? Ik vertrouw Edward, en wat doet hij? Hij dumpt me en gaat op naar het volgende meisje. Ik voel me gewoon zo gebruikt, alsof ik een tussendoortje was. Hij deed altijd alsof ik speciaal was, dat ik de ware voor hem was. En zo voelde ik het ook. Maarja, het kwam blijkbaar niet van twee kanten. Ik snap het echt niet. Waarom kiest hij nou voor Bella? De onhandige kluns dat ze is. In de afgelopen weken is er maar één keer iets leuks gebeurd, wat met Bella te maken heeft. Oke het is heel lullig, maar ik vond het geweldig. Bella stond bij haar auto, en Tyler raakte de macht over het stuur kwijt, en reed toen in haar richting. Geen idee wat er toen gebeurd is, want ze zegt dat Edward naast haar stond, en haar wegduwde. Maar dat stukje geloof ik niet zo. Sasja en ik stonden er niet ver vanaf, en ik heb hem niet zien staan. Sasja had het niet gezien, die was aan het smsen, maar ik weet zeker dat Edward er niet stond. Maar oke, dat doet er niet toe. Het leuke is, Edward had niks -gelukkig- en Bella moest naar het ziekenhuis. Ik had serieus geen medelijden met haar. Aan Rosalie haar hoofd te zien vond ze het ook niet zo erg, maar was ze alleen bezorgd om Edward. Rosalie, het meisje wat ik eerst totaal niet mocht, maar wat uiteindelijk een vriendin werd. Met de nadruk op werd. Edward had liever dat Rosalie en Alice niet met me om zouden gaan, geen idee waarom. Ineens kreeg ik een klap tegen mijn arm aan. "He wat" zei ik terwijl ik op keek. Iedereen aan tafel keek me raar aan. Oja, we zaten in de kantine. Ik zag Bella ook bij ons aan tafel zitten. Ik keek de kantine in en zag dat de tafel van de Cullens leeg was. Dat verklaard een hoop. "Ik vroeg met wie je naar het bal gaat" zei Sasja terwijl ze me aan stootte. "Oh, ik denk dat ik Jake vraag, ofzo" zei ik snel. "Dat is best een goed idee, Jake is knap" zei Sasja met een grijns. "En ga jij naar het bal?" vroeg Sasja aan Bella. Ik gaf Sasja een boze blik en keek toen naar Bella. "Nee, ik houd daar niet van" zei Bella terwijl ze rood werd. "Of wil je niet met je vriendje gaan?" vroeg Mike grijnzend. Er ging een steek door mijn lichaam heen, ik hoor met Edward erheen te gaan, niet Bella! Sasja en Sean gaven tegelijkertijd Mike een klap. "Wat?" vroeg hij verbaasd. Sasja keek hem boos aan en Mike begreep het echt niet. Op dat moment ging de bel en Bella keek nogal opgelucht. Ik liep snel weg en ging naar mijn lokaal. Onderweg hield Sasja me tegen. "Gaat het?" vroeg ze. "Natuurlijk, hoezo zou het niet gaan?" vroeg ik verbaasd, nou ja, ik deed alsof. "Je weet dat je niet tegen mij kan liegen" zei Sasja. "Ach ja, wie houd ik ook voor de gek. Nee het gaat niet, ik haat deze situatie. Ik haat mijn leven. Ik haat verdomme alles" zei ik boos en ik draaide me om. Het is niet aardig van mij om zo te reageren tegen Sasja, maar ik word gek. Ik word serieus gek! Ik kan niet leven zonder Edward. Ik wil niet leven zonder Edward! In plaats van naar het lokaal te lopen, liep ik naar de uitgang. Ik weet wat ik moet doen, ik maak er een einde aan. Ik maak een einde aan alle pijn die ik voel, en dat kan maar op één manier.

Alles ging in een waas voorbij, de busrit naar huis, de tocht vanaf de bushalte naar mijn huis toe. Ik liep het huis in en ging naar boven. Daar dumpte ik mijn tas. Hij viel open en mijn spullen rolden er uit. Ah, een schrift, dat kan ik wel gebruiken. Ik pakte een pen uit mijn etui, wat zal ik eens gaan schrijven? Laat ik het maar kort houden..

Het spijt me pap, het spijt me wat ik ga doen. Het klinkt heel drastisch, maar jij weet ook dat het zo niet langer door kan gaan. Ik moet er een einde aan maken. Het spijt me echt. Love you!

Ik legde het briefje op mijn kussen. Zo vindt hij hem wel. Ik pakte mijn mobiel en zag dat Sasja me al een paar keer had gebeld en gesmst. Chris waar ben je?! Je gaat niet doen wat ik denk dat je gaat doen!. Oh shit, ze heeft me door. I'm sorry Sas! Het klinkt drastisch, maar je weet hoe ik me voel, je weet wat ik denk. Je bent de beste vriendin die iemand maar kan wensen! LoveU! stuurde ik snel. Daarna stuurde ik ook nog snel een sms naar Jake. Het spijt me.. Goodbye.... Ik gooide mijn mobiel op mijn bureau en ging naar buiten. Ik weet al waar ik heen ga. Ik nam de bus terug naar Forks. Ik wou eigenlijk van de cliff hier in La Push springen, maar in Forks kan het ook. Nou ja, geen cliff, maar je hebt hier wel een goed plekje, namelijk de brug. Ik liep er langzaam heen en stond op het punt van springen. Jake,pap,Sas, het spijt me.. Maar dit is wat ik moet doen..