~30

Yu kijkt me even vragend aan en loopt dan op me af. Een beetje ruw slaat hij zijn armen om me heen en legt zijn hoofd op de mijne. “Ach, het maakt niets uit. Ik koop wel nieuwe” Ik knik en zucht als Yu me weer loslaat. Hij gaat op zijn bed zitten en klopt op de lakens naast hem. Gehoorzaam ga ik zitten en zucht weer. Daarna laat ik mijn hoofd op zijn schouder zakken en probeer mijn hoofd leeg te maken. Het gaat echter niet. Ik moet er achter zien te komen wat Yami van plan is. Na een paar minuten, houd ik het echt niet meer. Ik kijk op de klok en zie dat het al laat is. Het is al donker. Blijkbaar waren de paar minuten toch echt meer. Even kijk ik opzij en zie ik Yu slapen. Zijn ogen zijn gesloten en er staat een vredige uitdrukking op zijn gezicht. Zachtjes druk ik een kus op zijn lippen en dan sta ik op. Hij is echter wakker geworden en pakt mijn arm beet, om me tegen te houden. “Waar ga je heen?” Ik lach even kort. “Yu, hoe graag ik ook bij je wil zijn. Ik moet naar huis, naar mijn familie.” Gelijk kijkt Yu een beetje beschaamt naar beneden en knikt. Even woel ik door zijn haren en druk een kus op zijn hoofd. “Ik kom snel terug dat beloof ik.” Yu knikt en drukt nog een kus op mijn lippen. Daarna geeuwt hij en gaat hij weer liggen. Ik glimlach en loop daarna naar de deur. Zodra ik deze achter me sluit, veranderd mijn stemming. Van kalm en rustig naar geïrriteerd en wraaklustig. Heel snel begin ik te bewegen en ren naar huis. Voor mijn huis sta ik pas stil. Daar staan een paar oude vampieren van de nacht te genieten. Maar ik schenk geen aandacht aan hen. Zonder ze ook maar aan te kijken, loop ik naar binnen. Daar staat Rose naar me te kijken. “Waar is hij?” Grom ik kort naar haar. Rose schud haar hoofd. “Hij is echt onmogelijk. Ik ga je niet tegenhouden. Je hebt het recht om kwaad te zijn. Hij is in zijn studeerkamer.” Zonder haar ook maar te bedanken, spring ik gelijk de trap op en ren naar zijn studeerkamer. Daar bons ik zo hard op de deur, dat die het bijna begeeft. “Binnen” klinkt het heel nonchalant, dat maakt me alleen nog maar razender. Gelijk sla ik de deur open. Yami zit aan zijn bureau en glimlacht. Naast hem staan een aantal van zijn raadsheren, die ook allemaal glimlachen. Rose en Ismael komen ook binnen en sluiten de deur achter zich. “Je komt dit halen neem ik aan.” Lacht Yami en hij haalt shirt en een ketting tevoorschijn. Yu’s geur komt ervan af en het dwingt me om te kalmeren. “Ja, Eigenlijk wel ja.” Yami lacht en verscheurt het shirt voor mijn ogen. Mijn ogen worden groot en ik staar woedend naar Yami. Die komt overeind en gaat achter me staan. Langzaam strijkt hij met zijn hand door mijn haar en zijn lippen glijden over mijn wang. “Stil maar, mijn lief. Het is beter als je hem vergeet. We zijn tenslotte verloofd…” Verloofd. Gelijk spring ik uit zijn omhelzing en schuifel achteruit naar de deur. “Nee, dat kan niet…” Yami glimlacht weer en maakt een uitnodigend gebaar met zijn hand naar de stoel. Ik schud wild mijn hoofd en blijf staan. Omdat ik dat doe staat Yami op en loopt op me af. Hij hangt de ketting om mijn nek en strijkt langs mijn wang. “Ik moet je wat opbiechten. Je bent nooit door mij gebeten tenminste. Niet de eerste keer. Dat was mijn aardsvijand, Auron. Hij beet je, maar dode je niet. Een grote fout. Ik hielp je, liet je leven. En samen zijn we in staat om de vampieren weer in oude glorie te herstellen. Jij hebt twee volbloed beten gehad. Dat maakt jouw, in theorie, nog sterker dan een volbloed. Je bent perfect. Je bent mijn vrouw.” Ik wil het niet meer horen. Het doet me pijn, het brand. Hoe kan dit? Ik ben dus toch niet stom geweest, dat hij steeds verliefder naar me is gaan kijken is dus waar. Ik heb dus echt een plaats op het schaakbord: ik ben de koningin, maar net zo goed een pion. Mijn hoofd begint te bonken van alle informatie die binnenkomt. Dit kan niet waar zijn, het mag niet. Met mijn handen omvat ik mijn hoofd en probeer de hoofdpijn weg te drukken. Het gaat alleen niet. Ik moet hier weg en wel nu. Zonder er verder over na te denken, begin ik te rennen. Ik denk er niet bij na. Ik ga gewoon waar mijn benen me naar toe brengen. Maar ik merk dat ik dichterbij kom, dichterbij Yu.