Life of THÉ Weirdo’s and There Guests. 10

# Bo

’Ik ben even naar de wc’ zeg ik zodra we het podium aflopen. ’Wacht even!’ roept Kevin achter me. Hij komt naast me lopen en kijkt me lachend aan. ’Vind je het grappig dat ik naar de wc moet?’ vraag ik niet-begrijpend. ’Want dan moet ik je zeggen dat je niet spoort’ ga ik verder. ’Nee ik moest ergens aan denken’ zegt hij vaag. ’Zoals..’ vraag ik nieuwsgierig. ’Nieuwsgierige neuzen’ zegt hij lachend. ’Kijk dat vind ik dus niet grappig he!! Mijn moeder zij dat vroeger ook altijd’ klaag ik. ’Vroeger?’ vraagt hij. Ik kijk even naar de grond, ’ik heb geen contact meer met mijn familie’ zeg ik aarzelend. Kevin knikt begrijpend en vraagt niet verder. ’Bedankt’ zeg ik. Hij kijkt me vragend aan. ’Omdat je niet verder vraagt’ Hij knikt en samen lopen we verder.. ’Wel hier scheiden onze wegen’ zeg ik lachend als ik de dames wc’s binnenloop.

# Nick

’Iemand iets drinken?’ vraagt Jenny en ze loopt naar een minikoelkast in de hoek. ’Ja cola light voor mij.. Wat?’ vraag ik als Joe met zijn ogen draait. ’Je bent verslaafd’ ‘Echt niet’ ‘Echt wel’ ‘Echt niet’ ‘Echt..’ ‘Woow doen ze ons na?’ vraagt Bo die ineens binnenkomt met Kevin. ’Haha grappig’ zeg ik en ik gooi een kussen naar haar. ’Mag ik deze houden?’ vraagt ze als ze aan het kussen ruikt. ’Nee ik wou hem al!’ roepen Jenny en Joe in koor. ’Pech, toch hou ik hem’ zegt Bo en ze laat zich naast me in de zetel vallen. ’Jenny fix me eens wat water’ zegt ze. ’Ben ik je slaaf?’ ‘Ja, niet dan?’ ‘Nee’ zegt ze droog. ’Geef me toch maar water’ zegt Bo. ’Komt ie’ roept Jenny en ze gooit het water naar Bo. Kevin loopt er net voorin en het flesje knalt tegen zijn hoofd aan. ’Waar was dat goed voor?’ vraagt hij verbaasd. ’Je stond in mijn weg’ grijnst Jenny. ’Men je gooit wel hard he’ Hij houdt zijn hand tegen zijn hoofd en trekt een pijnlijk gezicht. ’Misschien moet iemand je er een kusje op geven’ zegt Jenny veelbetekenend met een blik op Bo. Bo kijkt haar kwaad aan en gaat met haar vinger langs haar nek. ’Oeh nu ben ik bang’ zegt Jenny zacht. ’Zou je ook moeten zijn’ zegt Bo en ze steekt haar tong uit. ’En ik die daarstraks dacht dat jullie echt vriendinnen waren’ zeg ik hoofdschuddend. ’Zijn we ook’ zeggen ze verbaasd. Ik trek mijn mond al open om iets te zeggen, maar bedenk dan dat ik maar beter zwijg. Met hen valt niet te redeneren. ’Woow Kevin je bloedt’ roept Joe opeens. ’Wat?’ vraagt hij verbaasd. ’Jij gooit wel heel hard he’ zeg ik tegen Jenny. ’Sorry’ antwoordt ze. ’Nu moet iemand hem verzorgen’ We draaien ons allemaal om naar Bo die ons verbaasd aankijkt. ’Wat?’ vraagt ze.

# Bo

’Weet je ze hebben wel makkelijk praten he, ik weet niet eens waar hier verband gedoe ligt’ klaag ik tegen Kevin. Hij trekt een pijnlijk gezicht en houdt zijn hand op de wonde. Hoe Jenny het klaargekregen heeft weet ik niet, maar toch bloed het nogal hard. ’Kan je het niet aan iemand vragen?’ vraagt hij. ’Wacht!’ zeg ik. Ik sta stil waardoor Kevin tegen me opbotst. ’Au’. ’Ik weet waar het is!’ Ik grijp Kevin’s vrije hand vast en trek hem mee naar waar volgens mij de ziekenboeg ligt. ’Op hoop van zegen’ zeg ik. Ik doe de deur open en meteen zie ik een ziekenbedje staan. ’Ik ben goed’ zeg ik trots. ’Eerst verzorgen dan eigendunk’ zegt Kevin lachend. ’Ohja, zet je maar op het bedje’ Ik rommel wat in de kasten en haal er pleisters en ontsmettingsmiddel uit en begin dan de wonde te verzorgen. ’Dit kan misschien heel even prikken’ zeg ik. Ik dep voorzichtig met het watje op Kevin’s hoofd en hij trekt een pijnlijk gezicht. Wat kan je daar weer tegen doen? Ohja, ik blaas even op de wonde en kijk Kevin dan diep in zijn ogen. ’Euhm waar was ik?’ vraag ik verward. ’Pleister’ lacht Kevin. ’Ohja’ Ik neem een pleisters en plak hem voorzichtig over de wonde. We lopen terug naar de rest en meteen beginnen ze te lachen. ’Wat?’ vraag ik. Ik draai me naar Kevin en zie dat ik hem perongeluk een disney pleister heb opgedaan.