Life of THÉ Weirdo’s and There Guests. 6

# Bo

’Jenny!!’ roep ik door het hele huis. ’Wat?!’ roept ze terug. Op haar gemak komt ze naar mij toe en ze kijkt me vragend aan. ’Dit!!’ zeg ik en ik laat haar mijn armen zien. ’Oei’ zegt ze onschuldig. ’Ik wou net mijn nieuwe topje aandoen’ klaag ik. ’Alsof iemand daarop gaat letten, we gaan karten weetjewel’ zegt ze en ze rolt met haar ogen. ’Waarom ben jij dan helemaal opgetut?’ vraag ik. ’Ik? Ik ben niet opgetut’ ‘Right’ ‘Doet het eigenlijk pijn?’ vraagt ze. Ze klopt op één van de huge blauwe plekken die ik op mijn arm heb en ik trek mijn arm terug. ’Aaah’ roepen we gelijk. Ik kijk op en zie Jenny met haar hand voor haar neus. ’Wat heb je nu weer gedaan?’ vraag ik. ’Wat heb ik gedaan? Je hebt me bijna knock-out geslagen’ roept ze. Stiekem moet ik lachen en ik loop vlug de badkamer in zodat ze het niet ziet.
Binnen neem ik een bloes van Jenny die er nog ligt, aangezien ik nu toch geen tijd meer heb om iets anders te zoeken en zij de gene is die verantwoordelijk is voor mijn blauwe plekken. Ik trek snel nog mijn schoenen aan en ren dan naar beneden.
Daar zit Jenny op een stoel met Joe over haar gebogen. ’Oei stoor ik?’ vraag ik lachend. ’Joe is me aan het verzorgen’ zegt ze. ’Wat je zelf gelooft’’Het is echt zo’ ‘Tuurlijk’ ‘Maar echt’ ‘Zolang je het zelf geloofd’ ‘Echt!’ ‘Right’ ‘Stop!’ roept Nick zodra Jenny haar mond open doet om weer te reageren. ’I win’ mime ik naar haar en ze trekt een vies gezicht. ’Wat is er eigenlijk gebeurd?’ vraagt Kevin. ’Niets’ ‘Ze heeft me geslagen’ zeggen ik en Jenny in koor. ’Wat?!’ roepen Joe, Nick en Kevin. ’Het was haar eigen schuld’ zeg ik. Ze kijken me ontzet aan. Ik rol de linkermauw van mijn bloes op en laat hen de blauwe plekken zien. ’Kijk’ zeg ik. Dit keer kijken ze verbaasd naar Jenny. ’Jullie zijn agressief’ zegt Joe hoofdschuddend en hij gaat verder met het verzorgen van Jenny’s neus.
Na zo’n 5 minuten lopen we allemaal naar buiten . ’Is dat mijn bloes?’ vraagt Jenny. ’Misschien’ zeg ik en ik zet me snel naast Kevin.
Binnen lopen we allemaal naar de kassa en nadat we hebben betaald volgen we een man naar de kleedkamers. ’Trek deze maar aan’ zegt hij. Hij wijst naar een stel oude pakken die aan een haak hangen. ’Die?’ vraag ik en ik trek mijn neus op. ’Hoe oud zijn die?’ vraagt Jenny. ’Worden die ooit wel eens gewassen?’ vraag ik op mijn beurt. De arme man kijkt ons ontzet aan en Joe doet teken dat hij niet op ons moet letten. ’Trek ze nu maar gewoon aan’ zegt Kevin die al bezig is met zijn pak. Hij rits zijn vest los en hangt het aan de haak, hij draait zich om en mijn mond valt open. In zijn T-shirt zie je zijn borstkas mooi uitkomen. ’Van mij mag hij wel meer in T-shirt rondlopen’ fluister ik tegen Jenny. ’Loer die arme jongen zo niet uit, seffens denkt hij nog dat je op hem geilt’ zegt ze plagend. Ik haal mijn schouders op en trek met een vies gezicht het oude pak aan dat voor mij bedoeld is. ’Woow wat zie jij er sexy uit’ zegt Jenny lachend. ’Ja mijn figuur komt er mooi bij uit he’ zeg ik en ik trek aan de losse stof die ruim op buik ligt. ’Is deze bedoelt voor zwangere mensen?’ vraag ik. ’Vrouwen’ corrigeert Jenny me. Ik kijk haar vragend aan. ’Voor zwangere vrouwen’ ‘Dat zei ik toch?’ ‘Je zei zwangere mensen en mannen kunnen niet zwanger zijn dus…’ ‘Jaja ik begrijp het al’ ‘Goed’ zegt ze tevreden. ’Pietje precies’ mompel ik en ik loop achter Kevin aan naar buiten. ’Klaar om ingemaakt te worden?’ vraagt Joe. ’Nee want ik wordt niet ingemaakt’ zegt Jenny vol zelfvertrouwen. ’Heb je dit dan al eens gedaan?’ ‘Nee maar zo moeilijk is dat toch niet?’ ’Wat dacht je van jongens tegen meisjes?’ vraagt Nick. ’Jullie zijn met meer’ zeg ik meteen. ’Bang misschien?’ ‘Van jou zeker? Een puppy is nog enger dan jou’ zeg ik lachend. We lopen allemaal het parcours op en we stappen in de kartgevaldingetjes. Waar je dus mee moet rijden. Zodra het licht op groen springt, duw ik de gas zo hard in dat ik meteen heel erg vooruit schiet. In de bocht val ik bijna omver, maar ik gooi al mijn gewicht in de strijd. Ik moet en zal dit winnen, als is het maar om onze eer te verdedigen Wij meisjes doen niet onder voor jongens.
Laatste ronde. Ik lig op kop en één van de jongens rijdt vlak achter me, ik kan niet zien wie, maar dat is op dit moment onbelangrijk. Ik versnel nog wat en win wat voorsprong om die zeker te behouden, rem ik in de bocht niet af en ik vlieg tegen de banden aan die daar staan. Neee!! Ik spring uit het ding en duw het terug op de baan. Nick is me ondertussen terug voorbij gereden en ik ga er in sneltempo terug achteraan. Na een tijdje rij ik net achter hem en ik rij nog wat sneller zodat ik gelijk met hem kom, de finish is al in zicht. Dus als ik wil winnen zal ik alles uit de kan moeten halen. We naderen de streep meer en meer om uiteindelijk gelijk te finishen. ’Ik heb gewonnen’ roepen Nick en ik in koor. ’Echt niet!’ roepen we dan naar de ander. We draaien ons om naar iemand die achter de railing naar ons had zitten kijken en vragen hem om zijn mening…
’Zie je wel ik heb gewonnen!!’ roep ik blij. ’In your face!!!’ Ik maak een vreugdedansje en begin ‘I am the champion’ te zingen. Jenny stopt rakelings naast me en springt uit het karretje om vrolijk mee te doen.

i