*20

Toen we bij de Blacks aan kwamen zat Jacob chagrijnig op de bank. Waarschijnlijk had hij net het nieuws gehoord dat ik langs zou komen. "Hee Christine" zei Elena vrolijk. Ik stak mijn hand op en gaf een zwakke glimlach. "Iets aardiger mag ook wel" zei papa terwijl hij me een duw in mijn rug gaf. Ik keek hem chagrijnig aan. "Christine heeft vannacht niet geslapen, want een vriendin van haar ligt in het ziekenhuis" verontschuldigde papa zich voor mijn gedrag. Jacob keek op, maar toen hij doorhad dat ik wist dat hij keek, ging hij weer verder met het lezen van zijn tijdschrift. Ik merkte aan zijn houding dat hij toch mee luisterde. "Oh wat erg" zei Elena geschrokken terwijl ze een arm om me heen sloeg. "Nou zo erg is het vast" zei Jacob boos. "Nee tuurlijk niet. Het is niks ernstigs. Daarom blijf ik een hele nacht op joh. Dat doe ik altijd!" siste ik naar Jake. Billy en Elena keken ons raar aan. "Ruzie" verklaarde ik. "Hoe lang duurt het nog voordat we gaan eten?" vroeg ik daarna. "Een halfuurtje" zei Billy terwijl ze op de klok keek. "Pap!" riep ik boos. "Wat doe ik nou verkeerd?" vroeg hij verbaasd. "Ik had nog minstens twintig minuten kunnen slapen" zei ik boos en ik liep naar de woonkamer toe. "Och, het meisje is moe en chagrijnig" zei Jacob met een grijns. "Och, de eikel is chagrijnig, zonder datg hij moe is" zei ik en ik keek hem boos aan. Jacob wou zijn mond opentrekken om nog iets te zeggen maar Billy kwam tussen ons in. "Jullie twee, mond dicht, anders gaan jullie buiten eten" zei hij boos. Ik keek naar buiten en zag dat het regende. "Ik ga wel even in de woonkamer zitten" zei ik en ik liep weg. Ik haalde mijn MP3 uit mijn zak en begon muziek te luisteren. Ik zette hem zo hard, zodat ik Jacob niet kon horen zeuren. Ik sloot mijn ogen en ging gewoon even rusten. Na een tijdje voelde ik iemand tikken tegen mijn arm. "Kom je?" vroeg Elena. Ik knikte en deed mijn MP3 uit. Ik liep naar de tafel en zag dat er alleen nog plaats was naast Jake. Fijn... Ik ging zitten en keek mijn vader boos aan. Hij haalde zijn schouders op en begon te eten.

Ik verveelde me nogal tijdens het eten. Papa was de heletijd met Billy en Elena in gesprek, en no way dat ik met Jake ga praten. Ik at snel mijn eten op, en ik hoopte dat de rest dat ook deed. "Wil je nog wat Christine?" vroeg Elena terwijl ze de opscheplepel pakte. "Nee hoor" glimlachte ik. "Is het goed dat ik naar huis ga, ik wil eigenlijk gaan slapen" vroeg ik terwijl ik Elena en Billy aankeek. "Natuurlijk" zei Billy en hij gaf me een knikje. "Niet" vervolgde Jake Billy zijn antwoord. "Pardon?" vroeg ik verbaasd. "Je mag niet gaan" zei Jake met een grijns. "En ik mag niet gaan omdat..." zei ik. "Omdat ik dat zeg, punt uit" zei Jake nors. Iedereen keek hem verbaasd aan. "Ja wat?" vroeg hij verbaasd. "Waarom mag Christine niet gaan?" vroeg Billy. "Gewoon" zei Jake en hij ging verder met eten. "Nou dan niet" zei ik en ik bleef zitten. De rest ging ook verder met eten en ik ging maar een beetje voor me uit staren. Na een aantal minuten was iedereen klaar. Eindelijk. "Moet ik helpen met afruimen?" vroeg ik aan Elena. "Nee, jij gaat met mij mee" zei Jacob en hij trok me mee. "Nou, je hoort het" zei Elena lachend. Jacob trok me mee naar buiten maar ik stopte. Jacob keek me boos aan. "Ik doe graag even mijn schoenen aan" zei ik en ik trok ze snel aan. Toen ik ze aanhad trok Jacob me mee naar buiten. Gelukkig is het gestopt met regenen. "Jake, waar gaan we heen?" vroeg ik licht geïrriteerd. "Wacht nou maar af, chagrijnig kind" zei hij nors. "Hoor wie het zegt" mompelde ik. Ik keek waar we heen liepen en zag dat we richting het strand gingen. "Wat gaan we doehoen?" vroeg ik zeurend. Ik snap dat jong niet, eerst een beetje bot tegen mij doen, en me dan mee nemen naar het strand. Gaat hij me vermoorden ofzo? "Je gaat me toch niet vermoorden?" momelde ik zacht. Jacob stopte met lopen en keek me aan. "Denk jij. Dat ik. Jou ga vermoorden?" vroeg hij verbaasd. "Het is mogelijk" zei ik terwijl ik mijn schouders op haalde. "Je bent echt gestoord" zei Jacob. "Zeg jij, jij hebt me in een kast gestopt" zei ik boos. Dit is het geen waarom we nog steeds ruzie hebben. "En daarom wil ik ook sorry zeggen" zei Jacob. Hij keek me diep in mijn ogen aan, en ik zag tranen in zijn ogen opwellen. "Ga je nu huilen?" vroeg ik verbaasd. "Nee" zei Jake zacht en hij draaide zich om. Hij wreef snel door zijn ogen en draaide toen weer om. "Het spijt me echt" zei hij zacht. Eigenlijk vind ik dat ik hem niet zo snel moet vergeven, maar kom op, hij had de tranen in zijn ogen staan. "Het is dat je bijna ging huilen, anders zou ik je niet vergeven" fluisterde ik en ik drukte een kus op zijn wang. "Dat is heel gemeen" zei Jake en hij duwde me in het zand. "Dat is ook gemeen" riep ik boos! En ik sprong snel op. "Genade" zei Jake lievig, maar ik trapte er niet in. Ik duwde hem ook in het zand. Ik ging naast hem zitten en keek hem lachend aan. "Weetje, de dochter van Chief Swan komt weer in Forks wonen he" zei ik tegen Jake. "Chris, ze woont er al" zei Jacob lachend. "Oh, niet opgemerkt" zei ik verbaasd. Vreemd dat ik haar niet heb gezien, maar ach, I don't care. Ik zie morgen wel of ze aardig is...