[DESTINE] Número cinco

Ik zit op Sharr haar kamer wat naar de liedjes van Destine te luisteren. Zodra het liedje afgelopen is vraagt Sharr: “En, hoe vind je ze?” “Ze zijn eigenlijk best wel goed.” Zeg ik met een grijns. “Waarom grijns je zo?” Sharr kijkt me verbaast aan. “Omdat ik Hubrecht en Laurens weer zag, die Laurens was fxcking dronken. Maar Hubrecht mag ik wel.” Sharr gaat voor me staan en kijk me nep boos aan. “En Laurens dan? Hij is ook echt super leuk!” “Nou..” lachend sta ik op en loop naar de deur. “Ik ga even naar beneden.” Ik ren de trap af en loop de keuken in met een zwaai trek ik de koelkast open en pak cola. Met het blikje cola ren ik de trap op. “Sharr, ga je mee naar de supermarkt? We hebben niet eens eten in huis.” “Ik weet niet.” Mompelt Sharr. “Misschien zien we Huub en Lau nog.” Sharr springt omhoog van haar stoel en staat gelijk naast me.”Oke, ik ga mee” Samen lopen we de trap af en gelijk naar buiten. “Waar zijn Pa en Stacey eigenlijk?” vraag ik. “Weg.” Zegt Sharr terwijl ze druk om haar heen kijkt. “Doe rustig joh, geloof me als we ze zien lopen we naar ze toe en als hun ons zien lopen hun wel naar ons.” Als we bij de supermarkt zijn kopen we wat broodjes en dingen voor er op en rekenen dan af. Als we de boodschappen in de tas hebben gedaan en weg willen lopen gilt er ineens iemand door de winkel: “Meisje!” Ik draai me toch maar om omdat het Hubrecht zijn stem was, en ja hoor hij riep naar mij. “Wacht even.” Ik wil doorlopen maar Sharr trekt me terug “Wacht even!” zegt ze hyper “Dude, doe rustig” In een keer word in bij me middel gepakt en helemaal tegen die gene aangedrukt “Laat me los!” gil ik “Aaaah Laurens!” gilt Sharr er achteraan “Mygod Laurens? Laat me alsjeblieft los” Hubrecht is er inmiddels ook bij komen staan en we praten wat. “Dus jullie komen binnenkort naar een concertje van ons?” zegt Huub met een smile. Sharr knikt braaf “Leuk” “Uhu, inderdaad. Maar guys, we gaan weer terug. Doei!” “Doeg!” zeggen Huub en Lau in koor. Lachend lopen ik en Sharr weer weg maar als we bijna de bocht omgaan worden we geroepen: “Meisjes?” Sharr en ik kijken achterom en zien dat Hubrecht en Laurens hijgend naar ons toekomen gerent. “..Hoe heten jullie nou eigenlijk” lachend zegt Sharr “Ik Sharr en zij Mellanie maar iedereen noemt der Mell” Hubrecht knikt goedkeurend “Oke Sharr en Mell, ik zie jullie nog wel” Hubrecht geeft ons een knuffel en loopt dan weg.