~26

“Kira? Je hebt wel lang genoeg geslapen!” “Kiro, laat haar met rust!” “Tss, gemenerd…” Voorzichtig open ik mijn ogen en kreun zacht. Mijn hoofd doet wat pijn, maar dat trekt vast snel weg. Rustig kom ik overeind. Zodra ik echt bij ben, schieten de bloed geuren mijn neus weer in. Gelijk laat ik me weer kermend achterover vallen. Mijn ogen blijven weer gesloten en ik probeer mijn bloeddorst onder controle te houden. “Kira, gaat het wel?” Voorzichtig open ik mijn ogen en kijk naar Strify’s bezorgde gezicht. Yu praat op, voor hun, zachte, woedende toon met Kiro. “Ze is doodop Kiro.. Je had haar moeten laten slapen.” “Ok…Sorry, Yu…” Ik glimlach een beetje en kom overeind. “Gaat het weer?” herhaalt Strify zijn vraag zacht. Ik knik en glimlach naar hem, en de rest die me aan kijken. Dan kijk ik op. Yu heeft niet gemerkt dat ik omhoog ben gekomen.En Kiro is te druk met het kijken naar Yu’s woedende gezicht. Snel en zachtjes spring ik op en ren naar Yu toe. Snel sla ik mijn armen om hem heen. Wel voorzichtig, want met mijn nieuw ontwaakte krachten zou ik hem zo kunnen wurgen. Niet bewust, maar het risico is er wel. Gelijk is Yu stil en ik voel zijn handen op de mijne. Zachtjes laat ik hem los en hij draait zich naar me om. Hij kijkt me verbaast aan. Zijn vingers strijken over mijn koude huid en ik kan niet anders dan genieten. Doordat ik zo geniet van zijn aanraking met gesloten ogen, merkte ik niet dat hij dichterbij kwam. Nu zijn adem tegen mijn lippen strijkt, merk ik het wel. Een rilling danst door mijn ruggengraat en ik bijt op mijn lip om niet te kreunen. Om me niet te verliezen in de geur van zijn bloed, concentreer ik me op andere geuren. Niet dat dat helpt, want de anderen hebben ook lekker ruikend bloed, maar ik doe mijn best. Zachtjes strijkt Yu met zijn lippen over de mijne. Ik wil ze wel aanvallen, maar ik durf niet. Ik heb hem zo lang niet meer gezien, dat ik bang ben dat hij me niet meer wil. Met zijn geheugen kan namelijk geknoeid zijn. Niet dat ik dat geloof, maar dan nog. En bovendien denk ik dat ik wat naar mijn hoofd krijg, als ik hem ga zoenen voor de ogen van de rest. Yu denkt daar blijkbaar heel anders over, want hij drukt heel snel zijn lippen op de mijne en begint me wanhopig te zoenen. Zijn lichaam klampt zich vast aan de mijne. Ik zou hem zo los kunnen maken, maar ik doe het niet. Voorzichtig klamp ik me ook wat harder aan hem vast,en bijt zacht op zijn onderlip. Yu kreunt zachtjes en opent zijn mond. Mijn tong glijdt naar binnen en ik geef me helemaal over. Er klinkt wat gekuch achter me en ik laat blozend Yu’s lippen gaan. “Hè, hè, ik was al bang dat jullie zouden blijven zoenen.” Ik lach en ga naast Kiro zitten. “Ik ben gewoon blij om hem te zien, ok?” Kiro rolt met zijn ogen en zucht. Ik grinnik erom en al snel liggen we beiden helemaal plat. In mijn ooghoeken zie ik Romeo en Shin mij heel vragend aankijken, en ik besluit maar om hen op precies dezelfde manier aan te kijken. Uiteindelijk schieten we weer met zijn allen in de lach. “Vertel op waar zitten jullie aan te denken?” Shin aarzelt even, maar begint dan toch. “We vroegen ons af hoe het kwam, dat jij er ineens was. Ik bedoel, op het ene moment ben je er niet, en dan ineens wel.” Ik kijk de blonde jongen verbaast aan. “Jullie waren volgens mij een beetje dronken…” mompel ik snel. Shin schudt zijn hoofd. “O nee, ik ken mezelf. Ik drink bijna nooit en als ik dan eens zuip, heb ik altijd last van hoofdpijn en mis ik een veel groter stuk dan nu.” Ik kijk Shin nog steeds verbaast aan. Hoe moet ik me hier uit lullen?