11.1 when everything is gone

De volgende dag ging ik op zoek naar Jasper. Ik moest weten waarom hij het ene moment de woorden fluisterde die ik wou horen en het volgende moment was verdwenen in de nacht. Gelukkig had ik mijn volgende les met hem.
Maar de hele les kwam hij niet opdagen en ook de volgende les was hij nergens te vinden. In de pauze was de hele Cullen tafel leeg en ik moest noodgedwongen bij Dave gaan zitten. Dave zat nog steeds aan de tafel van Mike. Meestal was dit een van de drukste tafels maar vandaag werd er geen woord gezegd. Iedereen zat met zijn gedachten bij Mike die nu ergens onder de grond lag. Niemand wist ook wat er gebeurt was. De officiële verklaring van de politie zei dat Mike tegen een boom gelopen was en daardoor doodgebloed was. Het bloed was vervolgens weggespoeld door de regen. En ook al was het moeilijk te geloven zij wisten niet wat ik wist. Zij waren daar niet geweest. Zij hadden hem niet op de grond zien liggen. Zij hadden haar niet gezien. Met een zucht wende ik mijn ogen af. De enige met wie ik hierover zou kunnen praten was Jake en Jake was al dagen niet te bereiken. Terwijl ik diep in gedachten verzonken was zag ik blond haar voorbij schieten. Jasper was er dus toch wel. Met een glimlach keek ik op recht in een paar ijsblauwe ogen. Teleurgesteld keek ik weer naar mijn tenen. Ik kon niet van elke blonde jongen gaan denken dat het Jasper was.
Jasper. Aan de ene werd ik door hem aangetrokken terwijl ik aan de andere kant soms doodsbang voor hem kon zijn. Ik wil bij hem wegrennen zo hard als ik kan maar tegelijkertijd zo dicht mogelijk bij hem zijn.
Ik zuchtte en luisterde naar het gesprek van de meisjes aan de tafel achter me. Maar als ik dacht dat het me gedachten zou afleiden van Jasper had ik het mis.
“De pauze is zo saai als ze er niet zijn.” Het blonde meisje schudde haar haar uit haar gezicht.
“JA ik weet het. Het is gewoon niet eerlijk. Waar moeten we nu naar kijken” Het donkere meisje bestudeerde haar nagels met zebraprint.
“Ik weet gewoon dat ze op ons vallen. Maar ze durven het niet te zeggen omdat ze het zielig vinden om hun vriendinnetjes te dumpen.” De leider ,een roodharig meisje,keek haar vriendinnen triomfantelijk aan.
“Jasper is nog steeds single!”
“Ja ik weet het hij is nog steeds single. Wedden dat hij op ons wacht.”
“Hij kijkt altijd alsof hij pijn heeft. Die blik is zo sexy.”
‘’ Hij kijkt niet altijd zo.”
“Hij kijkt altijd zo. Ik zat voor hem bij biologie en ik gaf hem de kans om me uit te vragen want ik begon tegen hem te praten over mijn nieuwe lipgloss. En hij keek alsof zijn oor er afgebeten werd. Hij kijkt gewoon altijd zo”
“Ja ik weet het. Hij is geweldig ik hou van hem.”
“Luister nou maar naar mij. Hij kijkt niet altijd zo. Ik heb hem zelfs zien lachen. Vrolijk zien kijken.”
“WAT. WANNEER. Wat heb je ons niet verteld?”
“Ik zag hem lopen met die nieuwe, die Mila, en hij straalde gewoon. Hij keek haar aan alsof hij haar op kon eten. En ze leken het gezellig te vinden. Ik denk dat ze een stel zijn.”
“Wie? Mila? Waar is ze? Ze moet me aan hem voorstellen zodra hij me kent dumpt hij haar wel.”
“Sssst. Niet zo hard ze zit daar.”
“Ik haat haar”