04. Hello, my hate.

Ik parkeerde mijn auto op de parkeerplaats die vlak naast de school gelegen was. Op het eerste zicht zag ik de typische groep vorming. In de verte, bij de fietsenrekken zag ik een paar jongeren bij elkaar staan. Ze waren niet bepaalt normaal gekleed en hadden zo goed als allemaal een bril op. Nerd's was natuurlijk het eerste wat me te binnen schoot. Aan de andere kant van de parkeerplaats was dan weer compleet het tegenovergesteld. Jongens gekleed in een jeans met een nonchalant t-shirt en meisjes kort gerokt of in cheerleader outfit. Allemaal stonden ze rond allerlei duren auto's. Porsche, BMW of Mercedes. Eén voor één stonden ze in het rijtje. Goed om te weten dat sommige dingen overal het zelfde zijn. Ik deed mijn auto op slot en hing mijn tas losjes over mijn schouder. Ik zuchtte en liep over de volle parking. Ik keek naar beneden om te kijken of ik vanmorgen wel een broek had aangetrokken, want om een of andere reden leek elke blik mij gevonden te hebben en niet los te laten. In een poging om mij gezicht wat te verbergen, liet ik mijn haar om mijn contouren vallen en liep met een blik gericht op de grond verder.
Een grote witte boog verwelkomde me in de school, letterlijk.
'Welcome to Vanity High' stond er in mooie witte sierletters opgeschreven.
Achter de boog volgde een groot plein met in het midden een fontein, weer kon je gemakkelijk de types jongeren van elkaar onderscheiden. Ik liep naar een iets wat kleiner bijgebouw waar 'Secretariaat' op stond. Binnen was er een balie me een vriendelijk uitziende mevrouw achter zat, toen ik voor de desk stond lachte ze vriendelijk. 'Wat kan ik voor je doen?' vroeg ze met een honing zoete stem.
'Ik ben nieuw' alleen die woorden zorgde voor een waterval van zinnen aan de andere kant van de balie.
'O, dan ben jij vast Jeanie Simmons. Je gaat het hier vast geweldig vinden, dat weet ik zo. Ik heb op je inschrijvings formulier gelezen dat je gitaar speelt, mooi zo. Er zijn vast wel wat buitenschoolse activiteiten die jij leuk zal vinden, fanfare bijvoorbeeld. Of aan de andere kant misschien wel cheerleaden of iets in die aart' er leek maar geen einde te komen aan haar zinloos gekakel. Uiteindelijk legde ze wat papieren op de desk.
'Dit is je rooster en dit hier is het nummer van je kluisje en de combinatie van het slot. Het is niet moeilijk te vinden hoor. Het gebouw hier rechtover, op de tweede verdieping in het midden van de gang. Je eerste lokaal is daar trouwens ook in de buurt, de rest vraag je maar aan je leerkracht' Ik bedankte haar vriendelijk en liep weer naar de deur waarlangs ik ook was binnen gekomen.
Meer volk bevond zich nu op het plein, allemaal op bankjes apart maar zo goed als niemand bij de fontein.
Ik duwde de deur van het gebouw open en zocht naar de trappen, iet wat vermoeid bereikte ik de tweede verdieping. In tegenstelling tot elke andere plek die ik hier al had gezien was hier nog maar weinig leven te bespeuren. Achter in de gang zag ik drie jongens staan en iet wat daarvoor een groep van vijf. Locker 253, combinatie 4827. Het kluisje was groen, gewoon net zoals elke andere in de gang, ik zou er vast wel iets leuk van kunnen maken. Op het einde van de gang hoorde ik plots luid gelach. 'Komaan Barakat, lopen!' Een van de jongens kwam voorbij graast. 'Alex! Jack! Ik heb jullie nog wel!' De derde van het trio leek wel met zijn onderbroek aan een kapstok gehangen te zijn. 'Niet zo snel Alex' Ik hoorde de eerste jongen nogmaals lachen.
Dan in de volgende twee seconden werd er hard tegen mijn schouder gelopen en werd ik met een harde klap tegen de kluisjes gekatapulteerd, mijn tas en alle papieren lagen verspreid over de grond.
Ik hoorde een vage 'sorry' terwijl de stem steeds verder weg stierf.
'Auw' zei ik zachtjes toen ik over mijn pijnlijke schouder wreef.
Ik bukte op mijn tas en papieren weer op te rapen.
'Bitch' ontsnapte er door mijn lippen door.

- Ja jongen, ik heb mijn best gedaan. ;x