17.Dionysus seems to like me

'Chiron?' De jongen, Percy zo te horen, keek verbaasd van de centaur naar de slang die de hele tijd sissend vloekte. 'Ja, mijn beste Percy. Wel, ik moet zeggen dat die verdediging excellent was.' 'Jaja Chiron.' siste de slang nijdig en zwaaide met zijn enorme kop. 'Moet je me nou zien! Die godenjongen hebben me helemaal toegetakeld! En jij zei dat je op tijd ging komen. Nou, niet dus.' En hij jammerde verder tot Percy zei:'Nou, jij kan best wel goed mekkeren voor een slang.' Toen keek hij alleen maar vurig naar hem en hield zijn mond. 'Ik snap het niet.' mompelde ik en een koele windvlaag streek de krullen uit mijn gezicht. 'Ik ook niet.' zei Percy en keek recht vooruit. 'Wel, nu zien we dat het orakel het dan toch altijd juist heeft, niet meneer D. ?' Een verveeld gemompel kwam van de schaduwen bij de bomen. Maar niemand kwam eruitgestapt. Orakel? Oke, nu wist ik echt niets niet meer. 'Kom, kom, meneer D.' zuchtte Chiron.' Kom nou eens gedag zeggen tegen de nieuwe. U bent tenslotte de baas.' Nog altijd verstomt van verbazing keek ik naar de plek waar de andere verveelde stem vandaan kwam. Percy leek de stem te herkennen want hij ontspande meer. Met een luid gegrom liep een dikkere, kleine man naar ons toe met haar zo zwart als de nacht wanneer er een maansverduistering is. En een sterrenverduistering als dat dan bestond. Zijn haar was zelfs nog zwarter dan dat van de jongen, dat al ravenzwart had geleken. Hij had een shirt aan met een hawaïaanse bloemenprint, een kaki short tot zijn kniëen en teenslippers. En zijn blik was op mij gericht. 'Nou ja dan, het moet maar. Hehe, nog een van Aphrodite. Wat een schoonheid, maar dat zijn ze natuurlijk allemaal.' Hij keek me opgelaten aan.'Hallo... Rosie?' 'Roseline, meneer.' probeerde ik zo beleefd mogelijk te zeggen terwijl hij verder kakelde. 'Wel, aangename kennismaking. Het is te zien dat je Aphrodite's dochter bent. Net als de andere kinderen, natuurlijk- het zij dat jij je zo te zien niet zo op je uiterlijk concentreert bent als je broers en zussen. Goed zo.' Hij glimlachte even en het was stil toen ik zijn woorden probeerde te ontleden. Tot ik het doorhad. Broers en zùssen? Andere kinderen van mijn moeder? Dacht hij dat dan? 'Eh, meneer?' ik keek hem kort aan. 'Ik denk dat u het verkeerd heeft, meneer. Ik heb geen broers of zussen. Ik ben enig kind.' Zijn ogen werden groter en Percy naast me grinnikte zijn tanden bloot.