My First Day.

“Ben je er klaar voor?”
Ik trok mijn wenkbrauw op naar de man, draaide mijn ogen en toverde een glimlach om mijn lippen.
“He, dit is Taylor Lautner en je kijkt naar mijn serie,’The Boy Underneath the Wolf”! Ik toon jullie hoe ik leef en hoe ik om ga met mijn nieuwe leven…”
De man bleef knikken, als een wagenpopje op je dashboard. “Cut! Perfect Taylor, de 16de take was het beste van allemaal!”
Ik zuchte, wreef de resterende slaap uit mijn ogen en stond op,”Ik moet me klaar maken voor school…”
“Goed! Goed! Wij doen alsof we er niet zijn…”
Ik keek hem doordringend aan, probeerde echt te geloven dat dat mogelijk was maar gaf het op, niet in het bezit van de kracht om het echt te willen. Geld, daar draaide de wereld om en dit zou geld opleveren, heel veel geld.
Ik strompelde de trap op, luisterde naar mijn en de andere voetstappen en sloeg de deur voor hun neus dicht. Ze zouden mijn kamer niet binnenkomen. Nooit! Dit was mijn plek; enkel ik, mijn familie en mijn beste vrienden mochten het betreden.
Welke vrienden?
Ik gromde naar mijn gedachten en ging op het bed zitten. Waarom leek de kamer zo anders sinds ik terug was. Iets miste er, iets belangrijk dat ik nu pas opmerkte. Ik sloeg me tegen mijn hoofd, rende naar de kast en haalde het kadertje uit mijn tas. Hij lag nog steeds gepakt op de vloer, te lui om uit te laden. Hun lachende gezichten lieten mijn hart terug bonzen en de blik in hun ogen hadden die lichtjes die nu verdwenen waren.
Ik zette het op de kast naast de deur en ging terug zitten, staarde naar de meisjes achter het kleine stukje glas. Onbewegelijk maar toch perfect beweegbaar.
De tijd ging veel sneller dan ik dacht. Ik schrok op toen iemand op de deur klopte en de deur een stuk openschoof. Het liefelijke gezicht van mijn moeder keek om het hout heen,”Je hebt nog wel geteld 10 minuten om op school te raken…”
“Wat?”
Ik sprong op, griste naar mijn tas en rende de trap af, door de deur. De voetstappen waren er weer, als levende schaduwen die geen seconde van je zijde weken. Ik sprong in de wagen, sloeg weer de deur voor hun neuzen en lenzen toe en scheurde de straat uit. Fijn, eerste schooldag en te laat…