Schoolopdracht: Het vervolg van een verhaal verzinnen.

Lees eerst de uitleg^^
Het portier ging open en de man stapte zenuwachtig in. Hij ging naast mij zitten. Zijn jas was niet echt een regenjas, eerder een zomerjasje. Geen wonder dat hij doorweekt was! Zijn afgebleekte jeans zat onder de moddervlekken en onderaan de broekspijpen zaten diepe scheuren. Aan zijn voeten droeg hij versleten bruine schoenen, op z'n hoofd had hij een zwarte hoed en door zijn donkere zonnebril keek hij me met grote ogen aan. Verder was er maar één ding dat echt opviel: zijn abnormaal lange baard. "Hallo, hoe heet je?" mijn vader, zo onbezorgd als altijd- probeerde een gesprek aan te knopen. "Gustaaf" bromde de vreemde. "Oh, dag Gustaaf. Ik ben John, dit is mijn vrouw Kristien en naast jou zit onze zoon Tom." mijn vader moest dringend beginnen inzien dat deze man hoogstwaarschijnlijk wel eens héél gevaarlijk kon zijn! "Wel hallo allemaal. Maar euh, kunnen jullie een beetje doorrijden, ik heb nogal haast weetje..." hij klonk bang, maar gromde net hard genoeg zodat mijn ouders het niet gehoord hadden. Maar ik had het wél gehoord. Toen gebeurden er drie dingen tegelijk: mijn vader begon mee te zingen met de radio -typisch iets voor hem-, politiewagens kwamen met loeiende zwaailichten achter ons aan en de man tastte zenuwachtig in zijn zakken. Ik wou mijn ouders nog waarschuwen maar het was al te laat. De deur van de auto vloog open en nog voor dat hij stilstond sprong de man er uit. Jammergenoeg trok hij mij met zich mee. Ik kon niet tegenspartelen, ik was verstijfd van schrik. De man trok een mes en ik voelde hoe hij de scherpe rand ervan tegen mijn hals duwde. 'Schreeuwen' spookte er door mijn hoofd, maar er kwam geen geluid uit mijn mond. Minuten gingen voorbij en er gebeurde niets, wat heel frustrerend was. Opeens verslapte de man zijn greep. Hij begon te wankelen en zakte door zijn knieën waardoor hij me helemaal losliet. Ik voelde het warme vocht van bloed al tegen me aanplakken. Sluipschutters hadden raak geschoten en zo snel ik kon liep ik naar mijn ouders. Het was voorbij.