Ch. 38 Mijn beste maatje

SKY POV

Met mijn ogen speur ik de omgeving af. Waarom is er niks te doen? De jongens zijn allemaal samen weg, we mochten vandaag naar Zweinsveld. Maar aangezien de jongens niet wouden dat ik mee ging en Kato en Faith iets anders gingen doen zit ik helemaal alleen buiten aan het meer. ‘Hey’ ‘Hey’ de persoon die naast me komen zitten is zegt voor de rest geen woord. ‘Waarom ben jij niet mee naar Zweinsveld?’ ik kijk naar de jongen naast me. Zijn blonde haren hangen een beetje voor zijn gezicht. Hij haalt zijn schouders op. ‘Ik weet niet, geen zin denk ik. Jij?’ ‘Niemand om mee mee te gaan en om alleen te gaan daar had ik dus echt geen zin in.’

‘Ken jij Blue goed?’ de vraag komt uit het niets. Lucas’ ogen kijken diep in die van mij. ‘Ze is een soort zus van me, waarom?’ Lucas haalt zijn schouders op. ‘Gewoon’ ik draai me zodat ik met mijn gezicht naar hem gericht zit. ‘Vertel’ ‘Nee, ik heb er een paar dagen geleden mee staan praten. Ze valt beter mee dan verwacht. Ik dacht dat ze een seutje was’ ‘Oke, ze is misschien inderdaad verlegen’ dat valt niet te ontkennen. Dat is ze altijd al geweest, zelfs toen ze een klein kindje was. ‘Nooit gedacht dat jij met haar zou staan praten’ ‘Soms moet je dingen doen die mensen niet van je verwachten’ ik grinnik.

‘Sky!’ die stem herken ik uit duizende stemmen. ‘Draco!’ ik draai me om en direct valt hij in mijn armen. ‘Die had ik niet zien aan komen’ we zijn de enige twee die aan ’t meer zitten. De rest is direct naar binnen gegaan zodra ze terug hier aan gekomen waren. ‘Binnen twee weken is het al weer kerstvakantie’ ‘Eindelijk!’ ik leg mijn hoofd op zijn schouder neer. De wind speelt met mijn haar dat elke keer weer voor mijn ogen vliegt waardoor ik het elke keer weer moet wet halen me mijn hand. ‘Waarom heb ik weer zo’n lang haar?’ ‘Omdat je met kort haar niet staat’ hij geeft me een kus op mijn kruin. ‘Daar heb je een punt’ hij staat recht en steekt zijn hand uit. ‘Kom je? Ik heb honger’ ik grinnik en neem zijn hand vast. Met zijn arm rond mijn schouder wandellen we naar binnen, veel eerste en tweede jaars met hun mond open latend. Alle meisjes kijken me kwaad aan. Denken ze nu echt dat hij iets in mij ziet? Ik bedoel maar hij is en blijft de Draco Malfidus. De populairste jongen van Slytherin. De player van Hogwarts. En daarbij ik ben zijn beste vriendin wat zou ik nou met hem doen? Ze zouden ons voor gek verklaren. Trouwens wat zou hij in mij zien? In zijn ogen ben en blijf ik een klein meisje. Zijn beste vriendin. Niet meer, niet minder. Ik wil zo graag iemand hebben waar tegen ik alles kan vertellen, dat kan ik tegen Draco en Faith en zo ook, maar ik wil het tegen iemand speciaals vertelen, iemand die veel voor me betkend op een ander vlak. Op dat vlak ben ik jaloers op Faith. Zij heeft zo iemand, zij heeft Blaise. Ik heb alles, alleen dat niet. Het ding dat je echt gelukkig zou maken heb ik niet. Ik luister maar half naar het verhaal dat Draco aan het vertellen is. ‘Opletten doe je niet echt he?’ ik kijk verward op. ‘Wat zei je?’ ‘Dat je niet echt aan het opletten was he’ een rode blos kruipt via mijn hals omhoog tot op mijn wangen. ‘Sorry’ ‘Oh, kijk. Ze is aan het blozen’ ik hoor Blaise nog wat joelen maar daar besteed ik geen aandacht aan. Ik voel dat de lucht donker wordt en de aarde begint te beven. Dat gevoel heb ik elke keer voor dat het onweer op komt. Mijn humeur keldert direct. ‘Wat is er?’ Faith heeft haar hand op mijn arm gelegd en kijkt me diep in mijn ogen aan. ‘Het gaat omweren’ ze weet dat ik het gewoon haat. Als kind heb ik altijd schrik gehad van bliksem en donder. Het is een van de enige dingen die ik niet onder controlle kan houden. Als klein kindje kroop ik elke keer weer onder mijn bed om te zorgen dat ik het niet moest zien of horen. Mijn hele knuffel collectie verhuisde mee. De avond dat mijn moeder gestorven is raasde de grootste storm die ik ooit gezien heb tot nu. Ik weet nog elk detail van die avond, ookal was ik toen nog zo klein. Dat is een herinnering die niemand zou vergeten.

Kato, die naast Faith op de bank zit, is helemaal aan het stressen. ‘Een bal! Hadden ze dat nu niet eerder kunnen zeggen, ik heb nog kleren nodig’ ik kijk haar raar aan, integenstelling tot Faith. Die dit zo te zien heel normaal vind, nou ja normaal voor Kato. ‘Kato, het bal is binnen 3 maand!’ het Valentijns bal. Waarom ze het georganiseerd hebben weet ik niet precies, ze wouden iets nieuws doen of zo. Nou ja niet dat ik me er iets van aantrek maar kom. We hebben die hele dag vrij en hebben ’s avonds een bal. Met uitreiking van het schattigste koppel en al die dingen. Veel te klef als je het mij vraagt ‘En kijk je al uit naar 14 februari?’ een dodelijke blik werp ik op Draco die zich naast me in de zetel plaatst. Blaise, die zich direct naast Faith zet, schiet in de lach. ‘Dat je haar dat nog moet vragen, je kent haar toch al langer?’ ‘Draco, ze is niet echt het meest typische meisje he’ Alexander heeft een grijns op zijn gezicht. ‘Heel grappig jongens’ ik schuif een gat op zodat ik tegen Draco aan zit. ‘Ik heb er geen zin in’ met een pruillip kijk ik Draco aan. ‘Moeten we gaan?’ ‘Ja’ ‘Waarom doe je me dit aan Draco?’ ‘Omdat ik je beste vriend ben. Dat zijn nu eenmaal dingen die ik moet doen’ ik geef hem een als-blikken-konden-doden-blik en slaag dan mijn armen over elkaar heen. ‘Nu moet je nog iemand vinden om mee te gaan’ Alexander kijkt me lachend aan. Ik meen het, als blikken konden doden waren de meeste mensen op dit moment dood. ‘Moet ik anders met je gaan?’ ‘Het is pas binnen 3 maanden?’ ik kijk Draco raar aan. ‘Ja maar dan moet jij je geen zorgen maken dat een of andere idioot je vraagt en dan heb ik geen horde meiden achter me’ ‘Ja maar jij hoort ook bij die idioten’ hij kijkt me dood serieus aan. ‘Ik ga wel met je mee’ Normaal zou ik geen ja gezegd hebben, maar als hij me die blik geeft. Dan weet ik gewoon dat hij geen zin heeft om idioot te doen. Je zou het niet van hem verwachten maar hij is echt serieus. Hij is mijn beste vriend op wie ik altijd kan rekenen. Mijn beste maatje, niet meer, niet minder.