020

Toen ik thuis kwam rende ik direct naar mijn kamer toe om daar de tranen los te laten die me al de hele dag dwars zitten. Ik liet me op mijn bed zakken en begon op mijn kussen te slaan, terwijl de tranen begonnen te stromen. Waarom moet Bella perse nu naar haar vader verhuizen? Waarom? Ik sloeg nog een keer keihard op het kussen en gooide hem daarna van mijn bed af. Hij knalde tegen mijn bureau aan en daardoor viel er een fotolijstje vanaf. Ik keek naar het lijstje wat ik eraf had gegooid, een foto van mijn eerste verjaardag, waar ik mijn kettinkje kreeg. Het kettinkje met een lotusbloem eraan. Dat is het enige voorwerp wat ik nog van mijn moeder heb. Ik liep naar mijn bureau toe en rommelde in een van de laatjes. Ah! Daar is de ketting. Ik heb hem al heel lang niet meer om gehad, en nu is het tijd om hem weer om te doen. Ik ging voor de spiegel staan en deed de ketting om, ik zorgde ervoor dat het hangertje onder mijn shirt kwam. Daarna bekeek ik mijn gezicht. Het zit vol zwarte strepen van mijn mascara, en mijn ogen zijn rood en dik. Klote Bella! Klote Edward! Ik sloeg keihard met mijn vuist tegen de spiegel aan en hij brak in duizenden stukjes. Scherven brengen geluk, zeggen ze toch? Ik bekeek mijn hand en zag dat het bloed er langzaam vanaf droop. Ik liep snel naar beneden om de verbanddoos te pakken. Ik wikkelde er een verbandje omheen en veegde een aantal druppels bloed weg. Ik strekte mijn vingers een aantal keer, om zeker te weten dat ik nog gevoel in mijn vingers heb. Het begon een beetje te steken, maar de pijn die ik voelde is veel minder erg dan de pijn in mijn hart. Er is nu maar één ding wat me een klein beetje vrolijk kan maken, en dat is Jacob.

"Chris! Lang niet gezien" riep Jacob terwijl hij de deur open gooide. "Wow, ik had nog niet eens kunnen kloppen" mompelde ik. "Haha, ik zag je vanuit het raam" zei Jacob en hij omhelsde me. Na een paar seconden liet hij me los en hij bekeek me eens goed. "Waarom zie je er zo beroerd uit?" vroeg hij verbaasd. "Bedankt voor het compliment eikel" glimlachte ik, ook al was het een neppe glimlach. "Serieus, je ziet er niet uit. Heb je gehuild ofzo?" vroeg hij. "Soort van" zei ik zacht. "Kom" zei Jake en hij pakte mijn pijnlijke hand en trok me mee naar binnen. "Auw" mompelde ik en ik trok mijn hand snel terug. Jacob keek verbaasd naar mijn hand. "Wat heb je nu weer gedaan? Eerst had je een gebroken vinger, is die over heb je weer wat anders met je hand" vroeg hij verbaasd. "Oh gewoon, foutje" zei ik terwijl ik mijn schouders ophaalde. "Oke, jij gaat mij nu vertellen wat er aan de hand is" zei Jacob boos. Ik wou wat zeggen maar Billy verstoorde ons gesprek. "Ah! Christine, ik dacht je al te horen. Kom je gezellig een kopje thee met ons drinken?" vroeg Billy. "Ja gezellig" glimlachte ik en ik liep de keuken in. Jacob gaf me een boze blik maar die negeerde ik maar.

"Mooie ketting heb je om" zei Billy terwijl hij naar mijn ketting wees. Ik keek naar beneden en zag dat het hangertje over mijn shirt heen was gegaan. "Dankje" mompelde ik en ik stopte hem snel onder mijn shirt. Elena keek me verbaasd aan. "Hoezo doe je hem eronder?" vroeg ze verbaasd. "Geen idee, vind ik fijner" antwoordde ik simpel. Niet iedereen hoeft te weten wat er om mijn nek hangt. "Hmm, okee" zei Elena met een glimlach. "We krijgen trouwens zo bezoek" zei Billy tegen Jacob. "Oh wie dan?" vroeg Jake met een glimlach. Voordat Billy kon antwoorden ging de bel al. "Ah, daar zullen ze zijn" zei hij en hij rolde met zijn rolstoel naar de deur toe. "Jullie zullen het vast gezellig vinden" zei Elena tegen ons. "Ik hoop het" zei Jacob lachend. "Jullie blijven vanavond wel eten he" hoorde ik Billy vanuit de gang zeggen. "Natuurlijk, ik kan Bella niet elke avond laten koken" hoorde ik een andere man zeggen. Bij de naam Bella kreeg ik een steek in mijn lichaam. Dit voorspelt niet veel goeds.