Paramore and Amy [29]

Sam, Danny en ik zaten in de tourbus wat te kaarten toen plots Danny zijn gsm rinkeld. Hij nam op en niet veel later zei hij: 'Amy, Hayley wilt dat je naar daar komt en je moet je nergens voor inhouden.' 'En Sam?' Vroeg ik. 'Daar is niks van gezegd.' Ik knikte en stond op. 'Tot straks, Sammie.' Ze keek me kwaad aan en gaf me een duw. 'Maak dat je wegkomt, sadist!' Riep ze me plagend achterna. Ik lachte en sloot de deur achter me. Niet veel later stond ik aan de deur waar Hayley en de jongens daarnet naar binnen waren gelopen. Ik keek rond en plots ging de deur open. Hayley gaf me een knuffel en fluisterde: 'De pers denkt dat ik een lief heb en ze zullen er alles aan doen om het te weten te komen. Of we mogen elkaar een tijdje niet meer zien of we laten ze erachter komen. Jij mag kiezen, want ik wil niet dat ze het weten, maar ik wil je ook niet kwijtraken.' 'Wat? Hoe komt het?' 'Tijdens het intervieuw, ze vroeg hoe het met mijn liefdesleven zat en Taylor had zich bijna versproken. Hij gaf per ongelijk subtiele hints naar het feit dat ik een lief heb. De vrouw die ons intervieuwde stelde meer vragen aan mij dan ooit werd gedaan. Ze weet het bijna zeker. Ik heb gezegd dat ik naar het toilet ging, dus ik moet nu wel bijna terug naar binnen. Ik wil gewoon dat je kiest. Ik kan er niet tegen dat ik daarover moet liegen.' Ratelde Hayley. 'Doe gewoon of er niks is en ze zullen er na een tijdje zelf wel achter komen.' Hayley knikte. 'Oké. En Amy, Ik hou van je.' Ik lachte kort. 'Ik ook van jouw, liefje.' Fluisterde ik in haar oor waarna ik haar een klein kusje op haar lippen gaf. 'Ik zie je straks wel.' Zei ik en ik gaf haar nog een laatste kus. Ze wou terug door de deur lopen, maar draaide zich toch terug naar mij. Ze nam me vast, trok me naar zich toe en drukte haar lippen op de mijne. Ik lachte en legde mijn armen sierlijk om haar nek. 'Ik denk dat ik nog eventjes blijf.' Fluisterde Hayley tussendoor. 'Pas wel op dat ze niet plots naar buiten komen, anders komen ze er iets sneller achter dan verwacht.' Lachte ik. 'Je hebt gelijk, misschien moet ik snel terug gaan en ervoor zorgen dat het intervieuw bijna stopt.' Ze streelde met haar vingers over mijn lippen en gaf er dan een klein kusje op. 'Tot straks liefje.' Fluisterde ze. Ze draaide zich om en liep terug naar binnen. Toen ze de deur sloot hoorde ik haar zeggen dat ze niet veel tijd meer hadden. 'En dat schiet je nu zo plots te binnen?' Vroeg de journaliste ongelovig. 'Onze manager had naar onze chauffeur gebeld en die belde mij. Hij wil ons even spreken.' 'Dan zal hij nog even moeten wachten.' Zei de de vrouw vastberaden. 'Neen! Ik laat mijn manager niet wahten voor een stom intervieuw!' Hoorde ik Hayley roepen. Jeremy en Josh kregen in de gaten waarover dit ging en ze grepen in. 'Sorry, maar Hayley heeft gelijk. Die afspraak stond al lang vast en dat waren we gewoon vergeten. Het spijt ons, maar we moeten echt wel vertrekken.' Zeiden de jongens. Iedereen stond op en liep naar buiten. Hayley kon niet snel genoeg in mijn armen vliegen. 'Dat heb je goed geregeld.' Fluisterde ik sarcastisch. 'Sorry, als ik aan jouw denk kan de rest me niets meer schelen.' Ik lachte en kuste haar kort.
Later in de bus was jeremy niet zo blij. 'Hayley, wat was dat nou. Je weet dat je moet opletten met journalisten. Als je ze hebt beledigd gebruiken ze dat tegen je! Je brengt ons allemaal in de problemen.' Hayley zuchtte. 'Ik weet het en het spijt me. Ik kon gewoon niet nadenken.' 'Dat hebben we gemerkt. Je moet echt leren opletten. Vroeger had je daar nooit problemen mee.' 'Vroeger had ik ook niemand perfect aan mijn zijde.' Mompelde Hayley. Ik die op Hayley's schoot zat hoorde het en moest lachen. Hayley zag het. 'Ik meen het.' Fluisterde ze terwijl ze over mijn bovenbeen streelde. Ik lachte nog meer en kuste Hayley een paar korte keren op haar zachte lippen.