*18

De eerste paar lesuren waren vol te houden, maar na een poosje zakten mijn ogen steeds verder dicht. Ik had verwacht dat het wel vol te houden was, één nachtje zonder slaap. Maar serieus, één nacht niet slapen is een hel. Ik zag dat Sean, die een rij voor me zit, ook al met zijn hoofd op zijn armen lag. Het is best een goed idee, gewoon even mijn hoofd neerleggen. "Ik maak je wel wakker als de leraar eraan komt" fluisterde Edward zachtjes. Ik glimlachte naar hem en legde mijn hoofd op mijn armen neer. Al gauw hoorde ik de leraar niet meer praten, en was ik in dromenland.

Ineens voelde ik een klap tegen mijn arm. Ik schoot omhoog en keek geschrokken. Waar ben ik? Ineens had ik door waar ik was, in een klaslokaal. "Wil je wat zeggen, Christine?" vroeg de leraar. "Oh nee hoor" mompelde ik en ik ging snel zitten. "Sorry, maar de leraar kwam gevaarlijk dichtbij" mompelde Edward. "Maakt niet uit, bedankt" fluisterde ik met een glimlach. Ik zag dat het bijna tijd was, wat betekend dat we pauze hebben. "Ik ga Sean wakker maken, en serieus, dit gaat leuk worden" fluisterde ik naar Edward. Edward keek me niet begrijpend aan. "Wacht maar" fluisterde ik zachtjes. Ik trapte keihard tegen Sean zijn stoel aan, en Sean vloog ook omhoog. "Wat hebben jullie vandaag toch?" riep de leraar boos. "Een opvliegerige dag, net als u" zei Eric lachend. "Ga jij je maar melden!" riep de leraar. "Wat jij wilt" zei Eric nog steeds lachend om zijn eigen grap. "Het is U!" riep de leraar Eric achterna. Hij draaide zich om en keek boos de klas in. "Iedereen aan het werk! NU!" riep de leraar boos. Iedereen boog zich snel over zijn werk, ook al duurt de les niet lang meer. "Edward" fluisterde ik. "Ja?" fluisterde hij terug. "Ik snap de grap van Eric niet" mompelde ik. Edward kreeg een brede grijns op zijn gezicht. "Jij vloog omhoog, Sean vloog omhoog, en de leraar was een beetje chagrijnig, oftewel; opvliegend" zei Edward met een grijns. "Ooh, aha! Zeg dat dan meteen" fluisterde ik en ik begon zacht te lachen. Een beetje laat, maar he! Ik ben gewoon traag van begrip. Edward was ook mee aan het lachen, maar keek ineens heel serieus. Hij keek verbaasd ergens naar toe. Ik volgde zijn blik en kwam bij Sean uit. Hij zag er nogal gestrest uit, hij tikte met zijn vingers op de tafel en hield de klok heel erg in de gaten. Zijn hand schoot steeds naar zijn broek. Wat zou er aan de hand zijn?!

Toen de bel ging vloog Sean direct het lokaal uit. "Weet jij wat er is?" vroeg ik verbaasd. "Nee, ik kan toch geen gedachten lezen" zei Edward lachend. "Klopt" mompelde ik. Ik liep snel het lokaal uit en ging opzoek naar Sean. Hmm, hij is niet bij de kluisjes. Ik liep snel de gang door en keek vluchtig naar buiten. Ook niet. Ik wou weg lopen maar keek nog eens goed. Daar op het bankje zit iemand. Ik rende naar buiten en zag Sean met betraande ogen zitten. "Sean, wat is er gebeurd?" vroeg ik verbaasd terwijl ik naast hem ging zitten. "Sasja" mompelde hij. Sasja? Maar die was toch gewoon wakker? "Wat is er met haar?" vroeg ik geschrokken. "Ze heeft en terugval gehad, ze is te druk geweest" mompelde hij terwijl de tranen bleven stromen. "En nu?" vroeg ik angstig terwijl er ook tranen over mijn wangen gingen. "Nu gaat het slecht" mompelde hij. Ik pakte zijn hand en kneep er in. "En het enige wat ik kan doen is helemaal niks" riep hij boos en hij sprong op. "Rustig aan, we kunnen Edward wel vragen om je naar het ziekenhuis te brengen" opperde ik. "Ik wil niet alleen erheen" zei hij zacht. "Nou, dan ga ik mee" zei ik en ik trok Sean met me mee. Aangezien Edward zijn rooster niets is veranderd, weet ik waar hij les heeft. Zonder te kloppen liep ik het lokaal in. "En wat kom jij hier doen?" vroeg de leraar boos. "Edward halen" zei ik en ik keek Edward aan. Hij keek me geschrokken aan en stond snel op. "Meneer Cullen blijf zitten" riep de leraar. Edward negeerde de leraar en kwam geschrokken op ons af. "Breng ons alsjeblieft weer naar het ziekenhuis" mompelde ik zacht.