03. We say summer

Push Play.

Mijn voeten volgde mooi het pad dat zigzag door het park liep. Ik wandelde op de nu al vertrouwde weg alsof ik hier al jaren was, in plaats van die korte week.
Het was acht uur op de laaste dag van de zomervakantie. Een paar spelende kinderen in de verte, een verliefd koppeltje die elkaar liefelijk in de ogen staarde op een bankje waar ik op mijn eigen tempo voorbij ging.
Ik liep naar het meertje een tweehonder meter verder en ging op het einde van één van de stijgers zitten. Ik krolde mijn jeans wat omhoog en liet mijn voeten tot aan mijn enkels in het water zakken. De zon stond nog hoog in de hemel en werd weerkaast via het water op mijn gezicht.
Mijn gitaar koffer lag naast me en ik viste mijn akoestische gitaar er behendig uit. Ik keek om me heen om te kijken of ik potentiele toeschouwers had, zodra de kust veilig bleek te zijn sloot ik mijn ogen. Mijn plectrum gleed over de snaren en het bekende melodie van 'I hate this song' by The secondhand Serenade vervulde de lucht om me heen. De woorden onstapte zachtjes uit mijn mond.
'Until sunday I'll be waiting for an answer.
I guess that yesterday's not good enough for you.
You know that I hate this song,
You know that I hate this song.
Because it was written for you.

Drown your fears with me,
Im feeling real sorry.
Your glossy eyes dont need,
The sadness they have seen.
But you're way too deep to swim.
Back up again.
But somehow I cant find,
The moment you said goodbye.'
Nummer na nummer volgde tot ik merkte dat de zon al ver achter de bomen stond en op mijn gsm half elf te lezen was. Ik bergde mijn gitaar weer op en stond moeizaam recht. Eenmaal mijn broek weer normaal zat en mijn schoenen weer veilig aan mijn voeten zaten nam ik mijn gitaar.
Ik keek nog een keer naar het meer en haalde diep adem. De zomer vakantie was officieel voorbij. Vaarwel vrijheid en oude school. Welkom strikte regels en Vanity High School. Vanaf morgen was ik officieel inwoner van Baltimore.
Ik zuchtte en vertrok naar het huis waar ik niet heen wilde.

Een irritant gezoem vulde mijn oren. Ik kreunde nog half slapend en drukte mijn wekker af, ik draaide me weer om en liet mijn hoofd verdrinken in mijn kussens. Ik lag nog geen twee minuten weer vredig te slapen of mama kwam mijn kamer al binnen. 'Jeanie, je gaat toch niet te laat komen op je eerste dag? Hop, uit bed jij.' Met die woorden trok ze de lakens van mijn lijf. Ik zuchtte. Waarom moest ze nu net de moeder gaan uithangen? Na ze voor vijf volle minuten aan mijn bed bleef staan gaf ik uiteindelijk toe. Ik liep naar de badkamer om mezelf hopelijk wakker te krijgen met een warme douche.
Met een handdoek om mijn lichaam en haar liep ik de badkamer uit, recht naar mijn grote kast.
Aangezien het nog steeds zomer was, ook al liep die op z'n einde, besloot ik om te gaan voor een zwarte skinny jeans, een simpel t-shirtje en mijn rode ballerina's. Aangekleed en wel liep ik de trap af om mijn ouders te vergezellen aan de ontbijt tafel.
'Moet ik nog snel een lunch pakket voor je maken?' vroeg mama nog net voor ik de deur uitging. Ik knikte van nee. 'Ik eet wel wat op school. Tot straks' riep ik en sloot de deur achter me. Ik liep naar mijn Mustang en gooide mijn tas op de passagierszetel. De auto kwam brullend tot leven en opweg was ik.

Volgende deel word waarschijnlijk iets interessanter. :'D