Happy from the outside but broken from the inside 12

Vandaag moet ik op onderzoek in het ziekenhuis. We zijn nu onderweg naar het ziekenhuis. Ik ben echt bang dat er iets zal gebeuren. Na een half uurtje wachten mogen we binnen bij de dokter.

"Dag Sara, dag jongeheer. Hoe gaat het met je, Sara?" begroet de dokter ons vriendelijk. "Goed, ik denk dat alles goed genezen is. Alleen mijn geheugen is nog steeds niet terug." vertel ik hem. "We zullen afwachten wat de onderzoeken ons zeggen. Kom je mee?" zegt de dokter en begeleid me naar de onderzoekkamer.

Eindelijk zijn al de onderzoeken afgelopen. Ik stap de wachtzaal binnen en zie daar een verveelde Max zitten. "Gaan we?" vraag ik terwijl ik op zijn schoot ga zitten. "Oké, heeft de dokter al iets kunnen zeggen?" Ik schud mijn hoofd. "We moeten de resultaten afwachten." Hij knikt en samen lopen we het ziekenhuis uit. "Blijf je bij ons slapen of ga je naar huis vandaag?" vraagt hij wanneer het stil blijft. "Ik ga nog maar eens naar huis. Ik denk dat ik maar beter eens goed kan praten met mijn ouders en maandag is het school. Vergeet niet dat we een boel huiswerk hebben." help ik hem even herinneren. "Je hebt gelijk." geeft hij toe.

"Ik ga dan maar naar huis. Tot maandag." besluit ik na een tijdje. "Oké, tot maandag." Even later ben ik thuis, alleen. Ik ga dan maar weer op mijn kamer en teken nog wat, luister naar muziek en kijk nog tv. Daarna ga ik slapen.

We zijn enkele dagen verder, ik lig samen met Max languit op mijn bed. We moeten een groepswerk maken voor Engels. Laura, Dimitri en Stijn vonden het een goed idee dat Max en ik eens zouden samenwerken. "En? Nog nieuws van de dokter gehad?" vraagt hij net voor we beginnen. "Nee, nog niet. Ik ben eigenlijk best wel bang, stel dat ze iets erg vastgesteld hebben." geef ik toe. "Je hoeft nergens bang voor te zijn." probeert hij me gerust te stellen.

Ik schrik op als mijn gsm afgaat. "Hallo?" vraag ik onzeker als ik zie dat er 'onbekend nummer' op het beeldscherm staat. "Spreek ik met Sara?" vraagt de man. "Ja daar spreekt u mee" antwoord ik zo vriendelijk mogelijk terug. "Het is dokter Peeters. Ik heb de resultaten hier voor mij liggen. Het ziet er allemaal goed uit. Je hebt geen blijvende schade." vertelt hij me. "Moet ik dan nog eens op controle komen?" vraag ik geïnteresseerd. "Nee hoor, maar als je geheugen terug komt laat je het mij wel best weten." zegt de dokter. "Oké, bedankt dokter." sluit ik het gesprek af.

Max kijkt me afwachtend aan. "Alles is in orde, ik heb geen blijvende schade!" roep ik blij voor het hele huis. "Dat is geweldig." roept hij blij uit en kust me. Geschrokken trekt hij zich terug, maar zo snel als hij zich weggetrokken heeft trek ik hem terug en kus hem. Als ik liefde van iemand krijg en ik hou ook van die persoon laat ik die niet zomaar lopen. "Ik wist van het begin van het schooljaar al dat er met jou iets te beleven viel." lacht hij. "Bedoel je dan zoiets als toen ik er van overtuigd was dat ik geld gegeven had en toen ik later in mijn portefeuille keek dat het geld er nog instak of bedoel je dit." en kus hem opnieuw. "Wel tot voor die kussen wist ik het niet maar nu weet ik wel beter." lacht hij. Ineens worden zijn ogen groot. "Sara! Je hebt je geheugen terug" roept hij blij uit. Pas dan dringt het ook tot mij door. "Ik heb mijn geheugen terug!" roep ik ook blij uit.


We zijn enkele maanden verder. Max en ik zijn nog steeds samen. Dat wil zeggen dat ik veel bij hem thuis zit wat dan weer wil zeggen dat Steven overgelukkig is omdat hij me veel zit. Dat wil dan weer zeggen dat Steven constant in mijn beurt is en dat wil dan weer zeggen dat Max behoorlijk geïrriteerd is.
Laura, Stijn en Dimitri zijn nog steeds happy single.
David heb ik onlangs gezien en ook hij is goed hersteld en heeft zijn geheugen terug. Ik heb hem toen mee naar huis genomen en toen Max kwam was hij wat wantrouwig maar even daarna was het wantrouwen als sneeuw voor de zon verdwenen.

Iedereen is gelukkig met zijn leven, ook ik. Happy from the outside but broken from the inside is niet meer van toepassing op mij. Max heeft me weer gelijmd en zolang hij in mijn leven is zal ik niet meer breken.






Zo dit was alweer het einde van deze serie, bedankt om hem te maken.