002

De volgende dag zaten ze allemaal weer op school, vermoeid en verveeld. Het leek wel alsof de les eeuwig voort duurde. Maar na verloop van de tijd liep de docent de klas uit en bijna direct ontstond er een hels kabaal in het lokaal. Daisy zuchtte heel hard en mopperde; “man! Ik wil slapen, waarom zijn ze niet wat stiller?” Isabel grijnsde.
“stiller? En dat zeg jij?” merkte Lizz op. Daisy tilde haar hoofd van de tafel op en keek Lizz een ogenblik heel chagrijnig aan, daarna liet ze haar hoofd weer zakken.
“ja, inderdaad … Lizz en Jade…” werd er gefluisterd, “en Melody…ja…” hoorde Melody weer. Ook aan Isabel merkte je dat ze haar oren gespitst had.
“Wat is er?” vroeg Jade.
“Shh!” Daisy haalde haar schouders op.
“zeg nou even!” nu Jade en Daisy.
“Shh, Ik hoor onze namen.”
“Welke namen?” bulderde Daisy door het hele lokaal, terwijl het alleen voor Melody bedoeld was. “Shh” snauwden Isabel, Jade, Lizz en Melody, maar het had al geen zin meer. Het werd stil in het lokaal en Dina en Denise stapten op het ons af.
“Hey” zoals altijd op die zeurderige manier van Dina. We antwoordden niet, maar keken een beetje geïrriteerd op. “Jullie zijn toch nog niet uitgedaagd?” vroeg Dina.
“Wow, ze praat tegen ons” mompelde Jade tegen Melody waarna ze direct een por in haar ribben kreeg van Daisy. We zeiden weer niets. Lizz bevestigde haar vraag met een klein en serieus knikje. “Nou…” begon nu Denise “Wij dagen jullie uit!”
“In ieder geval Lizz, Melody en Jade” gooide Dina er achter aan die nu echt een lelijke grijns op haar gezicht begon te krijgen.
“Oh! Vinden jullie dat?” vloeide uit Isabel haar mond, voor een deel sarcastisch voor een deel opgelucht dat zij niet weer werd uitgedaagd. Haar vorige uitdaging zat nog fris in haar geheugen, in die van ons allemaal!
“Pff…” spotte Lizz terwijl ze afkeurend schudde, teleurgesteld in haar uitdagers. Ook Jade had gehoopt op uitdagers van een hoger aanzien, ze had graag met de eer lopen strijken. En zoals gewoonlijk hield Melody wijs haar mond, maar dacht stiekem wanneer Daisy eens aan de beurt zou zijn. “Hoe dan ook… Jullie hebben 1 week de tijd om met een idee te komen. Als de uitdaging te simpel is, wordt het afgekeurd en verzinnen wij een opdracht. Als jullie helemaal geen idee hebben, dan gelden dezelfde regels. Je kent het wel, het gebruikelijke.”
“Wie heeft gezegd dat ze het ook gaan doen?” zei Daisy spottend.
“Nou… Het hoeft natuurlijk niet per se, maar je weet wat er is gebeurt met de vorige die de uitdaging afwees en…” Dina stopte, want ze had door dat er niet geluisterd werd.
“Haha, echt waar? En toen?”
“Hij pakte de vishengel en hij viste hem gewoon uit het water!” Er werd hard gelachen toen Denise haar stem een beetje verhief: “Hallo? Luisteren jullie wel?”
“Oh sorry, zei je iets?” Zei Jade met een pokerface. Denise kuchte en vervolgde: “Het is jullie eigen keus, maar over een week praten we wel weer verder.” Liz wilde nog wat terugzeggen maar ze kreeg er de kans niet voor. De leraar kwam de klas weer binnen en vervolgde zijn les.