# 07

Chrystal

Zenuwachtig pruts ik aan de rits van mijn tasje. Open en toe. Open en toe. ’Wil je dat ding kapot misschien?’ vraagt Noa die tegenover me zit in de limousine. Ik kijk hem even aan en leg het dan aan de kant. ’Ok iemand is zenuwachtig’ verkondigd Jenny wanneer ze ziet dat ik nu aan mijn nagels zit te prutsen. ’Ik voel me nogal geviseerd’ zeg ik geïrriteerd. ’Waarom ben je zo zenuwachtig? Het is toch gewoon een benefietconcert?’. Jenny kijkt me vragend aan en ik zie de stiekeme grijns die om haar mond speelt. ’Doe nu niet alsof je het niet weet’ zeg ik en ik kijk uit het raam. ’Ohja dat is waar ook! Jij crusht op Kevin en nu ben je zenuwachtig omdat je denkt dat je hem gaat zien vandaag’ zegt ze alsof ze het eerder zogezegd niet wist. Ik kijk haar even aan en draai mijn hoofd dan terug naar het raam.

Ik sta even verloren aan de ingang en knipper even om al die flitsen weg te krijgen. Naast me hoor ik Jenny’s vertrouwde stem. ’Men wat een flitsen! Ik ben blind!’ roept ze hysterisch uit. Enkele mensen draaien zich verbaasd naar ons om en gniffelend trek ik haar met me mee. ’Overal waar je komt krijg je wel de nodige aandacht hé?’ zeg ik lachend.
We lopen de zaal binnen en zoeken naar de tafel die ons toegewezen werd. ’Hoe chic allemaal’ zegt Jenny en ze kijkt met grote ogen rond. ’Ze hadden beter al dat geld in het goede doel gestopt in de plaats van in dit allemaal’. Ik knik even en speur dan de zaal rond. Ik zie allemaal bekende gezichten, maar niet de bekende gezichten die ik zoek. ’Sorry ik moest even naar de plee’ zegt Noa en hij laat zich in de stoel naast mij vallen. ’Weet je voor een homo heb je wel niet veel manieren hé?’ vraag ik hem. Hij haalt zijn schouders op en kijkt rond. De zaal is ondertussen al gevuld en ik zie hoe de hoge inkomdeuren langzaam gesloten worden.
Zo’n anderhalf uur later zit ik nog altijd verveeld op dezelfde plaats in dezelfde positie. ’Kom’ zegt Jenny en ze staat op. Ik kijk haar verbaasd aan. ’Wat ben je van plan dan?’ ‘Iets doen! Kom we gaan dansen!’ ‘Heb je al eens rond gekeken? Er is hier niemand aan het dansen’ ‘Nóg niet!’. Ze trekt me recht en sleurt me mee de dansvloer op. Ik werp nog een wanhopige blik naar Noa, maar hij steekt zijn duim op en gaat dan verder met kwijlen om George Clooney die 2 tafels van ons af zit. Zucht.
Opgelucht sta ik stil als er een traag liedje komt. ’Eindelijk’ zucht ik lichtjes buiten adem. ’Hi schoonheid’. Noa steekt zijn hand naar mij uit en verbaasd neem ik hem aan. ’En nu moet je doen alsof we druk in gesprek zijn’ fluistert Noa in mijn oor. ’Waarom?’ vraag ik verbaasd. Hij heeft inmiddels zijn handen op mijn heupen gelegd en ik leg mijn handen in zijn hals. Hij kijkt me even lachend aan, maar zegt niets. We draaien wat rond en mijn blik valt op een tafeltje niet ver van ons af. Mijn ogen worden groter en mijn hart begint sneller te kloppen. Ik kijk recht in dé mooiste groenbruine die ik ook heb gezien. ’Je hebt hem dus opgemerkt’ fluistert Noa in mijn oor. ’Ja’ antwoord ik met een hese stem. ’Kijkt hij?’. Ik slik even en kijk Noa aan. ’Wacht’ zegt hij. Hij leidt me een beetje de andere kant op zodat hij nu zicht heeft op Kevin. ’Meisje jij hebt prijs’ fluistert hij dan lachend in mijn oor.