# 06

Chrystal

’Mhh’ zeg ik. Ik draai nog eens voor de spiegel en kijk twijfelend naar mijn spiegelbeeld. Achter me hoor ik hoe Noa duidelijk zucht. Om hem nog eens extra te irriteren, begin ik aan mijn jurk te prutsen. In de spiegel zie ik hoe hij met zijn handen in zijn haar als een gek voor zich uitstaart. In de andere hoek van de spiegel zie ik hoe Jenny haar hand voor haar mond houdt en alle moeite doet om niet in lachen uit te barsten. ’Ik weet niet’ zeg ik met een zucht en ik zie hoe Jenny op haar hand bijt. ’Misschien moet ik die andere jurk nog eens passen’. Ik draai me met een serieus gezicht om en zie hoe Jenny nu ook naar haar buik grijpt. ’Wat denk jij Jenny?’ vraag ik. Ze kijkt me moeilijk aan en loopt dan de kamer uit. In de gang is duidelijk te horen hoe ze zich ziek lacht. ’Hmm ik vraag me af wat er zo grappig was’ zeg ik en Noa kijkt me kwaad aan.
’Ok, ik neem deze’ zeg ik en kijk knik overtuigend. Na nog een laatste blik op mijn spiegelbeeld te hebben geworpen draai ik me om. ’Eindelijk!’ roept Noa met een zucht. ’Dus als het voor jou is, kunnen we wel een uur in de winkel staan om te kijken welke van de twee T-shirts je gaat kopen? Om uiteindelijk met alle twee naar huis te gaan? Kijk dit is een belangrijke avond voor mij’. Noa kijkt me verbaasd aan. ’Hoezo dan?’. Ik haal mijn schouders op. ’Ik weet waar jij aan denkt!’ zeg Jenny op samenzweerderige toon. ’Ohja?’ vraag ik nonchalant. Ik heb ondertussen mijn jurk verruild voor een kort zomerjurkje en kijk Jenny verbaasd aan. ’Jij hoopt dat er iemand speciaal gaat komen’ zegt ze knikkend en duidelijk zeker van zichzelf. ’Waarom denk je dat?’ vraag ik. ’Omdat jij dat denkt’ ‘En hoe zou jij weten wat ik denk?’ ‘Omdat ik jou ken’ antwoordt ze zelfingenomen. Noa die ons gesprek heeft gevolgd alsof het een tenniswedstrijd was, staat op en kijkt ons nog eens één voor één aan. ’Praten wij over wat ik denk dat we aan het praten zijn? Of zal ik zeggen over wie?’ Hij kijkt me met een geamuseerde grijns aan. ’Als je het over Kevin Jonaaas hebt wel ja’ zegt Jenny. De Jonas rekt ze nog wat langer en ze zegt het op zo’n plagend kinderlijk toontje. ’Weet je ik weet echt niet waar jullie het over hebben’ zeg ik. Noa en Jenny kijken elkaar eens aan draaien zich dan naar mij. ’Jij gaat morgen een move maken op dat benefietconcert!’ roept Noa blij uit.’Je weet niet eens zeker of hij morgen daar is’ zeg ik en ik raap mijn spullen bij elkaar. ’Ha! Dus je praat zelf over hem, dat is een bekentenis!!’ roepen ze beide blij uit. Hoofdschuddend loop ik de deur uit. Ze moeten dringend een leven zoeken.