4.2 Food fight

Ik lette niet echt op de directeur. Hij mocht van mij schreeuwen wat hij hou. Luisteren zou ik toch niet doen. Misschien uiteindelijk, maar het punt dat iemand mij vast hield, daar ergerde ik mij kapot aan! Ik vond het al erg dat ze de persoon achter mij, mij de baas was. Maar ik vond het nog het vervelendst dat ik niet kon uithalen naar Aliance. Wat wou ik haar graag een bloedneus bezorgen, of een blauw oog! Misschien moest ik een kopstoot achteruit geven? Dan deed mezelf ook wel erg zeer - ik sprak uit ervaring.
'CARTER! BRADY! CULLEN! HALE! MEEKOMEN! NU!' galmde het door de hele kantine. De armen die om mij heen lagen verdwenen. En een blonde gast liep me voorbij, hij ging naar de directeur. Zat hij niet voor me bij wiskunde. Een andere jongen, de jongen die Aliance vast hield ging naast hem lopen. Hij zat volgens mij ook bij mijn met wiskunde. Ik besteedde er niet veel aandacht aan en zette mijn concentratie weer op Aliance. We keken elkaar met een woedende blik aan. Één laatste mep kon toch geen kwaad? Ik balde mijn vuist en een paar seconden later deed Aliance het zelfde. We deden beide een stap naar elkaar toe.
'CARTER! BRADY!' riep de directeur met een dreiging onderin zijn stem. Ik zuchtte diep en ontbalde mijn vuist.
'Jou krijg ik nog wel' siste Aliance naar me. Ik begon te grijnzen.
'Ik niet wachten' zei ik. Aliance begon ook te grijnzen.
'CARTER EN BRADY VOOR DE LAATSTE KEER, MIJN KANTOOR NU!' riep de directeur nu echt heel kwaad. Stroef draaide ik me om en liep langzaam voorbij de directeur naar zijn kantoor. Aliance was me achterna gekomen en de directeur liep tussen ons in. Wel zo slim. Hij deed zijn kantoor deur open en meneer Cullen en Hale zaten al in de stoelen. Ze waren zacht aan het fluisteren. De directeur ging op zijn stoel zitten. Ik ging chagrijnig in een hoekje van zijn kantoor staan. De stoelen waren al bezet en dus was er geen andere optie dan staan.
'Nog nooit heb ik zoveel problemen gehad op deze school' zuchtte hij. Ik grijnsde.
'En jullie krijgen het voor elkaar in één dag, om twéé keer de hele kantine over de kop te halen' hij keek ons met zijn strenge blik aan. Je kon zien dat hij dit niet vaker deed. Zo'n strenge blik deed helemaal niemand wat, of bijna niemand. Hij zuchtte nog eens diep.
'Hoe krijgen jullie het eigenlijk voor elkaar twee voorbeeldige leerlingen hier in mee te slepen' vroeg hij met een blik op meneer Cullen en meneer Hale. Ik haalde mijn schouders op en keek naar Aliance. Ja, hoe hadden we dat eigenlijk gedaan?
'Het is nou niet bepaald wat we er bij hebben geroepen' zei ik bot. Aliance schudde haar hoofd.
'Ze kwamen zelf ineens aanzetten' zei ze net zo bot als mij, 'als ze dat niet hadden gedaan had ik haar zo nog een mep gegeven!' voegde ze eraan te terwijl ze naar mij knikte.
'Die mep kon je mooi nog een keer terug krijgen' beet ik haar toe.
'Dames!' riep de directeur gespannen, 'ik zie al hoe de situatie zit' volgens mij begon hij te zweten. Ik grinnikte zacht toen ik zag er inderdaad zweet druppeltjes op zijn voorhoofd kwamen.
'Oké, dit keer volgt er toch echt straf' zei de directeur. Mijn blik schoot naar de directeur. Hij moest het eens wagen míjn ouders te bellen.
'Ik ben van jullie allemaal de ouders...' begon hij, maar ik onderbrak hem tot mijn verbazing tegelijk met Aliance.
'Nee! Dat kunt u niet menen?!' riepen we. Hij begon licht te grijnzen. Hij had een soort van zwak punt gevonden.
'Mijn vader is de vorige keer al gebeld!' zei Aliance, 'ik ben dit keer niet eens begonnen, dat was zij!' riep ze kwaad uit en ze wees dit keer naar mij.
'Wijzen is onbeleefd' snauwde ik naar haar, 'en ik ben dit keer helemaal niet begonnen ik stond alleen op en je giet een flesje water over me heen!' Mijn haar was nog steeds nat. Dat ging nog wel even duren voordat dat eindelijk weer droog was.
'Is de ruzie zo begonnen?' vroeg de directeur aan Aliance. Zij schudde hevig haar hoofd.
'Nee, zij...'
'Als ik eigenlijk zo eens na denk' onderbrak ik haar, 'kwam het allemaal door wat Mike zei' Aliance keek me even aan. Je kon zien dat zij nu ook even goed terug dacht. En toen knikte ze.
'Eigenlijk wel ja' zei ze met tegenzin. Als hij niet begon over dat wij... Het was al moeilijk om het in gedachten te denken! Nou-ja, als hij dat niet had gezegd, hadden wij waarschijnlijk gewoon onze pauze doorgebracht met elkaar dood zwijgen!
'Wat zei hij dan?' vroeg de directeur nogmaals zuchtend, hij had wel genoeg van dit gedoe. Ik perste mijn lippen stevig op elkaar. Ik kon het al niet eens denken, hoe zou ik het ooit moeten zeggen.
'Ze dachten dat ik en... Paloma... - ze bracht mijn naam met een rare toon uit - zussen waren' kwam het er moeilijk uit bij Aliance.
'Is er daarom ruzie gemaakt?!' riep de directeur boos.
'Niet helemaal...' begon ik protesterend.
'Ik wil er niks meer over horen!' schreeuwde de directeur.
'Alle vier vegen, kantine, NU!' riep hij terwijl hij naar de deur wees.
'Maar...' ging Aliance verder met mijn protest.
'NU!' schreeuwde de directeur die langzaam rood aan liep. De jongens vertrokken al en ik en Aliance liepen ze maar achterna. Zij hadden verder niet echt veel gedaan. Ach wat, eigenschuld! Als hun zich er niet mee hadden bemoeid hadden ze geen problemen en had ik nog een mooie mep kunnen geven! Hadden ze in het kantoor eigenlijk ook maar één woord gezegd?! Nee? Niet dat het heel makkelijk was om tussen mij en Aliance te komen. De conciërges stonden al klaar met de bezems. Het geschreeuw was dus van afstand al te horen. De pauze was ook nog niet voorbij en toen wij de kantine inkwamen werd het meteen doodstil