~18

Yami kijkt naar me en ik voel me ongemakkelijk. Hij staat op en loopt, met een normale snelheid, op me af. Rustig knielt hij voor me neer. Het lijkt wel alsof hij me nooit gezoend heeft. Hij lijkt meer op een mak lammetje, dan op de wolf die hij is. Met gesloten ogen laat ik mijn hoofd hangen. Tranen glijden uit mijn ooghoeken. Een rilling gaat door mijn lichaam, als Yami mijn tranen wegveegt met zijn koude handen."Het spijt me van die zoen. Het spijt me echt. Ik had het niet moeten doen, maar ik.." "Je had het niet moeten doen, maar je deed het" mompel ik door hem heen. Yami kijkt me verbaast aan en ik schud mijn hoofd."Vertrek... Alsjeblieft, ga uit mijn ogen". Ik heb nog geen seconde in zijn ogen gekeken en ik ben ook niet van plan om dat te doen. Helaas, Yami pakt mijn kin vast en tilt hem op. Gelijk kijk ik in zijn donkere bijna zwarte ogen. Ze zijn gevuld met droefheid en ik besef dat hij het echt niet wilde. Wacht was dat mijn gedachte? Nee, dat kan gewoon niet. In mijn gedachte ga ik alle gaven na die vampieren kunnen hebben, tenminste die ik ken. Tot ik uiteindelijk bij gedachten manipulatie kom."Yami, waarom manipuleer jij mijn gedachten? Ik dacht dat ik je nog wel snapte maar nu.....", Yami zwijgt en slaat zijn armen om me heen in een innige omhelzing. Ik wil tegen hem schreeuwen, eisen dat hij me loslaat, maar het lukt niet. Ik ben zo in de war dat ik het toesta. Zachtjes druk ik me tegen Yami's borst en begin te snikken. Yami mag me dan wel gezoend hebben hij is en blijft Yami.Dezelfde als degene die mij veranderd heeft en daarna heeft opgenomen in zijn clan. Hij had me ook kunnen laten stikken, me kunnen beschouwen als een fout, of me vermoorden. Eingelijk ben ik van hem, elk druppeltje bloed, elke ademhaling, maar ik wil het niet. Ik wil geen bezit van iemand zijn. Ik besef overduidelijk nog steeds niet in wat voor positie ik zit, maar ik wil het ook niet weten... Yami gaat liggen en trekt mij mee, omdat hij me niet loslaat. Zachtjes drukt hij een kus op mijn haar."Welterusten Kira." "Welterusten."Waarom wenst hij me welterusten? Hij slaapt nooit s’nachts. Ik ben eingelijk de enige die dat doet. Langzaam glijdt Yami's hand voor mijn ogen en belemmert mijn zicht. Ineens word ik overvallen met een slaperig gevoel en ik besef dat Yami zijn krachten gebruikt om me te laten slapen. Zonder enig verzet sta ik het toe en val met een zucht van verlichting in slaap.

De volgende dag word ik om 12 uur wakker. Zo vroeg word ik niet vaak wakker. Yami ligt naast me te slapen en ik klim uit zijn armen. Even kijk ik naar zijn gezicht. Hij slaapt lief maar het voelt zo vreemd om hem naast me te hebben. Zacht druk ik een kus op zijn haar en klim van het bed. Snel schiet ik in mijn kleding en loop naar de deur. Zodra ik mijn deur opendoe zie ik Rose staan. De blik die ze in haar ogen heeft kan ik niet zo goed plaatsen, maar er zit woede in. Met een zucht sluit ik de deur van mijn kamer en loop richting de badkamer. Daar was ik mijn gezicht, doe mijn make-up en borstel mijn haar. Rose komt binnen en kijkt me via de spiegel streng aan. Ik let er niet op, mijn gedachten slaan namelijk een beetje op hol. Ik kan alleen nog maar aan Yu denken. Maar wacht. Snel schud ik mijn gedachten van me af. Laat Rose ze niet gehoord hebben. Rose legt haar hand op mijn schouder en knijpt zacht."Wat doe je jezelf toch aan, je kan niks met hem..".Geïrriteerd sla ik haar hand van mijn schouder. Snel loop ik weg met haar blik op mijn rug. Ik wil hier weg..Waarom ben ik hier toch?