16. Teamwork against it

Snel deinsde ik, net als hem, achteruit met mijn mond opengevallen. Naast de poederige zandgrond waar we opstonden, of in zijn geval zaten, kabbelde vriendelijk een helder riviertje. Maar wat eens zo rustig had geleken naast ons vechtende geweld, was nu verraderlijk gevaarlijk. Een paar centimeter bij hem vandaan, kronkelde een enorme gladgeschubde slang vanuit het heldere water. De slang was wel bijna twee meter lang en had dezelfde nek en puntige giftanden als een cobra maar het formaat van een mutantenanaconda en het kleurenpatroon van een zeeslang. Zwart en wit. Met zijn gigantische lijf en zijn ogen vol moordend vuur gleed hij soepel op ons af. Zo snel mogelijk deinsde ik met grote passen achteruit terwijl ik de neiging onderdrukte om voor mijn pap te gaan gillen als een klein meisje. Maar de slang stopte niet met glijden alhoewel hij onzekerder leek te worden achter wie hij zou gaan toen ik en de jongen ook verder van elkaar weg stapten. Maar wat als de slang reageerde op beweging. Op beweging! Net als een Tyrannosaurus Rex in Jurassic Parc. Kon dat? 'Beweeg niet!' riep ik met gierend hart naar de jongen maar keek hem niet aan. Als dit zou werken.. Als er ooit maar een minieme kans was dat zo'n beest.. 'Wàt?' ik hoorde zijn stem overslagen van de schrik. Ook bang. 'Neén!' En ik hoorde zijn wilde passen in het zand toen hij naar me liep. Neen, neen. Dan wist dat beest dat we bij elkaar waren. De slang siste en ik liep de andere kant op want ik had zijn gele ogen vol woede gezien toen hij bijna toehapte. 'Wacht.' riep de jongen. 'Leid de slang af. ' beveelde hij. 'Dan kan ik tot bij het water. Dan kan ik-' 'Wàt?!' 'Vertrouw me.'zei hij met een stokkende stem die boordevol adrenaline zat.' Ik weet wat ik doe. Ik heb water nodig, water nodig om sterk te zijn. Doe gewoon!' Ik knikte, ookal wist ik dat zijn blik op het water gevestigd was. 'Hé slang!' De gigantische cobra-anaconda-zeeslang draaide zijn kop naar me en siste met zijn gespleten tong. Zijn grote gele ogen sprongen bijna uit hun kassen en doorboorden me. Ze spuwden bijna vuur. 'Pak me dan, als je kan.' kreeg ik er maar moeilijk uit. Ik voelde het tintelende gevoel van dapperheid in mijn lichaam komen omdat ik de jongen op de een of andere manier vertrouwde maar zodra de slang zich op mij richtte, verdween dat als sneeuw voor de zon. Ik begon weer zo snel als ik kon over de poederige grond te lopen en hoe snel ik ook liep, de slang leek me toch in te halen. 'Wat moet ik-' schreeuwde ik angstig maar een grote golf van water spoelde de slang weg en zijn kop viel op de grond. De jongen liep met zijn zwaard in de ene hand en met zijn andere hand de controle over het water naar de slang. Het was geweldig om te zien, om te kijken hoe hij het water beheerste. Hoe het water hem gehoorzaamde. De slang haalde uit met zijn bek en.. in een behendige beweging zat de jongen opeens op zijn kop. En er al snel terug af. Onder de slang die wilde toeslagen. 'Je - je krachten..' hij keek lijkbleek met een bezweet gezicht dat ik eerst zo dapper vond naar de druppelende giftanden van de slang en kneep zijn ogen toe. Hij dacht dat het einde nabij was. Maar de slang twijfelde. 'Alsje-Alsjeblieft.' Ik heb geen krachten. Helemaal geen. Niets, nada. Noppes. wilde ik naar hem schreeuwen maar. Hij mocht niet vermoord worden. Niet door dat beest. Niet zo. Maar als het niet zou werken dan.. Natuur, natuur. Ik concentreerde me opperbest en probeerde het beeld van het bos voor me te zien. 'Liefje, goed zo. Concentreer je. Concentreer je. Red Poseidon's zoon. Red hem.' dezelfde stem die klingelde als sneeuwklokjes moedigde me aan. 'm-am?' En dat deed me beter mijn best doen. Uit het niets vloog er een tak van een boom en die sloeg met een enorme kracht tegen de slang, die af hem vloog. 'Hier.' zei ik en gaf hem een hand. Die hij aannam. En iets vreemds gebeurde, alles leek om ons te draaien. Alles draaide naar ons en een rare magie stroomde door me heen. Ik keek hem aan, en hij voelde vertrouwd. Alhoewel ik hem niet kende. En toen de slang eraankwam, werd hij omvergeslagen door de hele natuur, met water erbij. Hij bloedde en ik had het gevoel dat we gingen winnen, als ik zijn hand maar vasthield. Dieren stormden op hem af en hij siste opeens kwaad. 'Chiron. Dìt was niet de afspraak.' klonk een hese sissende stem die uit de slang kwam. 'Sorry. Percy en Roseline. Jullie zijn geslaagd, het plan is geslaagd. Stop maar.' en mijn blik viel op de bruinharige man- ik bedoel centaur die mij en de jongen met de grootste glimlach ooit aankeek.



DE trailer