Hoofdstuk 1

Vrijdag middag.

Lekker geen missies vandaag dus een mooie dag om te chillen. Ik was net klaar met boodschappen doen toen Konan me verraste door me bij de schouders te grijpen.
'Jezus, Konan. Laat me niet zo schrikken,' zei ik beetje bibberig.
'Jij schrikt ook veels te snel. Daar moet je echt iets aan doen,'zei Konan met een grote glimlach op haar gezicht.
Konan was mijn beste vriendin en ik vertelde haar al mijn geheimen. Ook 'Het' wist ze. Hoewel ze bij de Akatsuki zit, doet Konoha er niks aan dus ze kan rustig rondlopen. 'He, Ayisha. Ik heb een vraagje voor je.' Ik keek haar met grote ogen aan. Als ze mij iets vraagt, dan weet ik gewoon dat het niet goed gaat. Vorige keer werd Tobi's hoofd bijna opgeblazen door Deidara. En dat dankzij Konan. Ze had soms wel enge ideeën maar op haar manier ook weer cool. 'Wat wil je me vragen?' zei ik met een moeilijk gezicht. 'Vanavond is er een feestje bij Kakashi thuis. Het begint om 8 uur. Kom je er ook naartoe?' 'Euh.. bij Kakashi thuis? Hoezo dan?' 'Hij is vandaag jarig. Wist je dat niet eens van je grote-' 'KONAN!' sneed ik haar af. 'Wat? Je weet dat het zo is en niet tegen me liegen, jongedame. Ik zie DWARS door je heen.' 'Oh, daar weet ik meer dan genoeg van. En.. ieuw? Wil je dat liever niet doen.'
'Ik zal mijn best doen. Maar dan zie ik je om 8 uur bij hem thuis oké? Iedereen komt dus het wordt heel gezellig.' Ze draaide zich om en wou bijna weglopen totdat ik haar arm vastpakte. 'Heeft Kakashi nog gezegd wat hij wou hebben voor zijn verjaardag?'
'Nee, hij heeft niet echt iets specifieks gezegd. Maar ik denk dat jij wel iets mooi voor hem zal vinden, toch? Laat je hart je leiden en je vind wel iets leuks voor hem.'
Ik liet haar los en ze rende weg met een glimlach op haar gezicht.
'Dit wordt echt ge-wel-dig!' zei ik met veel gezucht en gekreun. Wat moest ik in godsnaam voor hem kopen? Shuriken? Badspullen? Een grote voorraad dumplings?
Moeizaam begon ik rond de stad te lopen met mijn boodschappen. Eerst leek het heel makkelijk om iets voor hem te kopen. Maar nu het eindelijk zo ver is, weet ik het nog niet zo zeker. Zelfs in winkeltjes kijken hielp me voor geen ene meter. Terwijl ik in de stad was, kwam ik ook Shikamaru, Konohamaru & co en Hinata tegen. Ook zij zouden vanavond naar het feestje gaan en iedereen had al een cadeautje voor hem gekocht.
Kennelijk was ik dus de enige zonder een cadeautje. Langzamerhand werd ik moe van het sjouwen. Ik haalde een blikje drinken en liet me zakken op een houten bankje.
''Wat moet ik nou voor hem kopen. Zometeen ben ik de enige zonder een cadeautje.''
Ik nam een slok en staarde beetje voor me uit. Voor me stond een winkeltje waar Kakashi best vaak naartoe ging. Bij het raam hing een bordje: 'Alle items voor de halve prijs! Haal ze hier snel voordat alles op is!'
'Dat is het!' schreeuwde ik toen ik van het bankje afsprong. Bij die winkel moet ik zijn. Snel dronk ik mijn blikje drinken op, pakte mijn spullen en stormde de winkel binnen als een wild beest. Nu weet ik zeker dat ik het beste cadeau heb.

Vrijdag avond.

8 uur. Op de stoep bij Hatake Kakashi thuis.
Ik keek op mijn horloge en zag dat ik mooi op tijd was. Snel controleerde ik mijn kleren en het cadeau in het tasje. 'Adem in, adem uit. Borst vooruit, kont naar achter en wees de dame van de avond!' zei ik hardop voor mezelf.
'Oh, wie hou ik voor de gek. Hoe kan ik nou ''Borst vooruit, kont naar achter'' doen als de helft van die mensen daar perverted is. Dan vraag ik om problemen.'
Die gedachte moest ik vlug uit me hoofd laten. Ik moet gewoon mezelf zijn. Zoals altijd. Hopelijk waren er al meer mensen.
Ik stapte naar voren, liet mijn vinger over de deurbel glijden en wachtte op antwoord.
Stilte.. Ook geen muziek.. geen stemmen. Het was toch echt vandaag, de juiste tijd en het juiste huis.. nam ik aan? Dan maar nog een keertje bellen.
Dit keer drukte ik de knop iets langer in. Na een paar tellen hoorde ik voetstappen achter de deur vandaan komen. Met een zoef ging de deur open en zag ik de jarige job zelf de deur openhouden. Kakashi.
'Ayisha, wat leuk dat je ook bent gekomen. Kom snel binnen voordat je kou vat.'
Hij liet me binnen, nam mijn jas aan en leidde me naar de woonkamer waar de helft van de mensen al aanwezig waren. Op de grote bank zag ik Deidara, Tobi en Kisame zitten.
Deidara zat zich weer te ergeren aan Tobi en Kisame was met Kakuzu aan het praten over het stoppen met het kopen van Sushi. Hij voelde zich dat niet ''prettig'' over.
Gelukkig was Kakuzu het met hem eens. Omdat het te duur was natuurlijk. Bij het eten zag ik Naruto en Sakura staan. En voor de zoveelste keer zat Naruto te zeuren dat er geen Ramen was terwijl Sakura naast hem een klap voor zijn hoofd gaf en zelf een palmface deed.
'Ayisha!' hoorde ik Konan roepen. Ze kwam gehaast op mijn aflopen met haar armen wijd. Ze had een blauw bloesje met schouders stukje open, een mooi zwart rokje en naaldhakken. Ikzelf had een zwart shirtje met een leuke opdruk, een gebleekte jeans met lichte scheuren erin, ballerina's met witte sterretjes en mijn haar opgestoken met een paar plukken die er mooi uitvielen. 'Wat zie je er mooi uit,' zei ze terwijl ze me een grote knuffel gaf. 'Haha, het zelfde geld voor jou. Zeker alles voor Pein?' Ze begon heel lichtjes te blozen en keek gaf snel een blik naar Pein die met Jiraiya aan het praten was. 'Hoelang ben je al hier?' 'Vanaf het moment dat ik bij jou wegging in de stad. Ik heb geholpen met de versiering, zoals je kunt zien.' Ik keek omhoog en zag overal origami versiering. 'Ja, ik zie het. Heel mooi.' Ze kwam dichterbij en fluisterde: 'Heb je al iets voor Kakashi gekocht?' Ik knikte en liet haar het kleine tasje in mijn handen zien. 'En? Wat heb je voor hem gekocht? Mag ik het zien?'
'Nee, het is Kakashi's verjaardag dus hij zal het als eerste zien.' 'Awh, Ayisha. Doe toch niet zo flauw, ik ben toch je beste vriendin?' 'Tuurlijk ben je mijn beste vriendin maar het blijft zijn verjaardag.' Konan zette haar ogen op puppy stand en ik draaide me vlug om. Als ik haar nu aankijk, ben ik verdoemd.
'Ayisha!' schreeuwde Temari.
'He Temari, jij ook hier?'
'Ja. Naruto had Gaara uitgenodigd dus Kankurou en ik zijn meegekomen. We spelen nu '' 7 Minutes in Heaven ''. Je doet toch ook mee?'
' 7 Minutes in heaven? Wie doen er allemaal mee?' 'Dat zul je zo wel zien, kom op.
Ze pakte mijn hand en sleurde me naar de andere kant van de kamer. Kankurou had de
hoed met Items. 'Kankurou, het is Ayisha's beurt. Hier met die hoed.'
Mompelend gaf hij de hoed aan mij. Hij voelde zwaar aan. 'Wat zit er in godsnaam allemaal in?' 'Voorwerpen natuurlijk,' bromde Kankurou.
'Kom op, Ayisha. Voordat we hoogbejaard zijn,' schreeuwde Temari ongeduldig. Ze wou zeker zelf aan de beurt komen om met Shikamaru de kast in te gaan.
Ik graaide met mijn hand door de hoed tot iets me beet. 'Auw!' schreeuwde ik. Snel haalde ik me hand eruit alleen om te zien dat ik een hond aan me hand zag hangen.
'Pakkun. Wat doe jij in de hoed?' zei ik boos. Hij liet mijn hand los en sprong op de bank. 'Maar, ik ben een voorwerp natuurlijk? Waarom zou ik anders in de hoed zitten.'
'Ja, daar heb je een punt. Vandaar dat de hoed zo zwaar was.' 'HE, ik ben wel heel wat afgevallen hoor. Het werkt goed, die Sonja Bakker gebeuren.'
'Een hond.. aan de Sonja Bakker,' zei ik verbaasd. 'He Ayisha, je hebt een voorwerp gekozen, sorry Pakkun, maar je moet nu de kast in.'
Ik staarde Temari wazig aan totdat ik doorkreeg dat Pakkun van Kakashi was.
'Ayisha,' zei een stem achter me. Ik draaide me om en zag kakashi vlak voor me staan.
'Tijd om de kast in te gaan. Kom je?' Ik keek naar de grond en liep achter kakashi aan de kast in. Gaara kijkt snel naar binnen, gaf mij een knikje en sloot de deur waardoor de hele kast pikkedonker werd.
'Heb je pijn?' vroeg Kakashi me. 'He wat?' Kakashi keek omlaag en ik volgde zijn blik naar mijn hand. 'Heeft Pakkun er hard in gebeten?'
''Was hij bezorgd om mij? Natuurlijk zou hij dat zijn als zijn hond opeens iemand in de hand bijt'' dacht ik bij mezelf. Hij kwam dichterbij, pakte mijn hand en hield hem stevig vast. 'Euh.. Kakashi?'
Ik kon hem niet echt zien maar ik voelde iets warms op de rug van mijn hand.
'Zo, nu zal de pijn wel verdwenen zijn,' zei Kakashi vrolijk. Ik keek hem met een rood hoofd aan. Had hij nou op mijn hand gekust? Op een manier raar maar ook weer romantisch. 'Dankje, Kakashi.'
'En. Wat heb je daar in die tas zitten?' ''Oh, helemaal vergeten.'' Ik keek naar mijn tasje en twijfelde of het nog wel moest geven. Nouja, ik heb er zoveel moeite voor gedaan. Dan kan ik het net zo goed geven toch? 'Hier, dit is voor jou. Voor je verjaardag. Gefeliciteerd,' zei ik met een kleine glimlach. Hij pakte het tasje aan en pakte het cadeau eruit. 'Eeeeeeh! Een nieuw deel van Come come paradise van Jiraiya? Waar heb je deze gevonden?'
'Gewoon in de boekenwinkel waar jij altijd naartoe gaat. Hij was net uit en er was een uitverkoop. Zelfs voor een nieuw boek lag hij bij de uitverkoop en ik weet hoeveel je van Jiraiya-sama's boeken houdt.'
'Heel erg bedankt, Ayisha. Dit is een van de mooiste cadeau's die ik vanavond heb gekregen.'
'Wat is eigenlijk je mooiste cadeau van de avond?' Ik weet het niet omdat ik pas ben aangekomen.'
'Het is echt een pracht cadeau. En het is niet te ruilen en onvervangbaar.'
'Hmm, klinkt interessant. Wat is het?'
'Eerder een wie.'
'He, wat-'
Voordat ik het door had, had Kakashi zijn masker omlaag gedaan en drukte zijn lippen tegen de mijne. Het eerste moment stond ik er verlamt bij maar ik begon meer te ontspannen en begon uitgebreid met hem te zoenen. Hij duwde me langzaam tegen de muur aan en hield me daar vast. Ik sloeg mijn armen om zijn hals terwijl hij met zijn handen me bij mijn middel vasthield. Het leek alsof we uren bezig waren maar in realiteit was de tijd bijna voorbij en dat wisten we. We konden nog net op tijd voordat de deur open ging stoppen en nog eventjes bij elkaar in de armen liggen.
De deur werd open gedaan door Gaara die stiekem naar binnen gluurde. 'Is het veilig om de deur open te doen?' vroeg hij voorzichtig. Kakashi en ik kwamen samen vrolijk hand in hand naar buiten. Zonder woorden kon iedereen zien dat we iets met elkaar hadden. Die hele avond waren we niet uit elkaar te krijgen. Zelfs niet toen Konan me vroeg of ik haar wou helpen om Pein te imponeren. Maar ik wist wel dat ze dat zonder mij ook kon.

Toekomst:

Het was rond 8 uur. Ik zat bij een meertje met een grote steen.
Ik had een briefje van Kakashi gekregen om op deze plaats te komen. Bij dat briefje zat ook een zwart doosje maar ik mocht het niet open maken voordat hij het zei. Maar waarom was de grote vraag. En voordat ik het wist, zat Kakashi naast me.
'Heb je het doosje bij je?' vroeg hij. 'Ja, natuurlijk. En ik heb er ook nog niet in gekeken zoals je zei.' 'Dat is mooi. Zou ik hem terug mogen?'
Ik keek hem raar aan maar deed wat hij zei. 'En wil je nu je ogen dicht doen, Ayisha?'
'Hoezo dan?' vroeg ik verbaasd. 'Daar kom je achter als je je ogen sluit.'
Ik sloot mijn ogen en wachtte een momentje.
Kakashi maakte het doosje open en pakte mijn hand. 'Nu kun je ze weer open doen.'
Ik deed mijn ogen open en voor me zag ik een zilveren ring in het doosje zitten.
'Kakashi.. is dit wat ik denk dat het is?'
'Ayisha, mijn liefste. Zou je met mij willen trouwen?'
Ik weet niet wat er gebeurde maar ik voelde iets nat maar warms over mijn wangen heen gaan. Klaarblijkelijk waren dat mijn tranen. Tranen van vreugde.
'Ja, Kakashi. Ik wil met je trouwen,' zei ik blij.
Hij deed de ring om mijn vinger en weer ontmoeten onze lippen elkaar in een diepe, zachte en liefdevolle kus die we nog jaren zouden delen als man en vrouw tot in de eind der tijden.