Chapter 1

12 november 2009
Lizzy POV
Ik loop door de straten van Rotterdam waar ik vandaag ben aangekomen. Morgen ga ik met mijn beste vriendin naar het concert van de Jonas Brothers dus hadden we bedacht dat het gezellig zou zijn om in een hotel te verblijven. Voor mij was het helemaal fijn om even weg te zijn van huis, de laatste tijd heb ik alleen maar ruzie met mijn ouders en mijn broer maakt mijn leven nou ik niet bepaald makkelijk. Gister was het ook weer mis, ik kwam uit school en Mark had weer een van zijn aanvallen. Toen ik de woonkamer binnen kwam begon hij te schreeuwen en wilde hij me weer slaan, gelukkig kon ik net op tijd naar mijn kamer rennen. Ik heb mijn tas in gepakt en ben naar Ashley gegaan en vanochtend heeft haar vader ons hierheen gebracht. Ik had net besloten om even een rondje te lopen om alles op een rijtje te zetten. Ashley wilde nog mee gaan, maar ik wilde even alleen zijn. Ik staar een beetje voor me uit als ik ineens tegen iemand aanloop. ‘Sorry’, ik wil doorlopen maar iemand pakt mijn arm vast. ‘Are you all right’, ik kijk op en kijk in het gezicht van Joe Jonas. Wow hij is nog knapper in het echt. Ok back to earth Lizzy. ‘Yeah I’m all right’. ‘Het ziet er niet uit of alles goed gaat’. ‘Ik heb alleen een beetje een pokken dag’. ‘Joe where were you’, ik draai me om en zie nu Kevin en Nick staan. Volgens mij ben ik aan het dromen, ik knijp mezelf in me arm. Au dat deed zeer, maar ik weet wel dat ik nu wakker ben. ‘Ik was naar jullie opzoek toen ik uhmm’, hij kijkt mij vragend aan. ‘Lizzy’. ‘Toen ik Lizzy tegen kwam’. ‘Aha, ik ben Kevin en dit is Nick’. ‘Ik weet wie jullie zijn ik ga morgen met mijn beste vriendin naar jullie concert’. ‘Kijk je daarom zo sip, is het zo erg om naar ons concert te gaan’. ‘Nee dat is het niet het is nogal een lang verhaal’. ‘Aha, wil je het vertellen of is het te lang’. Ik ken ze niet eens, maar ik denk wel dat ik ze kan vertrouwen. ‘Nou mijn broer heeft ADHD en nogal in een erge vorm. Soms krijgt hij een aanval en kan hij het zich daarna niet herinneren. Vroeger als hij een aanval had ging hij altijd dingen stuk slaan maar nu slaat hij mensen’. ‘Slaat hij jouw ook’, ik kijk naar Joe die me bezorgt aankijkt. ‘Nou.. ehmm.. Ja, maar ik kan het hem niet kwalijk nemen hij weet zelf niet wat hij doet’. ‘Ja, maar jij bent wel de dupe. Heb je het tegen je ouders gezegd’. ‘Ik heb het geprobeerd, maar ze geloven niet dat hij zijn kleine zusje zou slaan, en ze zijn er niet als het gebeurt dus zien ze het ook niet’. ‘Maar je hebt toch blauwe plekken kan je die niet laten zien’. ‘Heb ik al geprobeerd, maar dan zeggen ze dat ik ergens tegen aan moet zijn gelopen’. ‘Men als je ouders je niet geloven dan heb je het best moeilijk’, ik kijk naar Nick die denkend voor zich uit kijkt. ‘Na 7 jaar wen je er aan en ik heb Ashley altijd nog’. ‘AL 7 JAAR’. ‘Niet zo schreeuwen Joe. En ja al 7 jaar’. ‘En niemand heeft nog wat gedaan’. ‘We zijn al bij heel veel mensen geweest die misschien kunnen helpen maar niks werkt’. ‘Wow dat is moeilijk’. ‘Ja, maar ik ga nu altijd naar Ashley en dan denk ik er niet zo veel aan en ben ik gewoon mijn happy ik’. ‘Maar goed dat je haar dan hebt’. ‘Echt wel, zonder haar zou ik nergens zijn. Mag ik misschien wat vragen’. ‘Sure’. ‘Zou ik haar misschien mogen opbellen zodat ze jullie kan ontmoeten dat zou ze echt geweldig vinden en dan kan ik haar een beetje bedanken’. ‘Tuurlijk, maar misschien kunnen we naar haar huis komen en haar daar verrassen’. ‘We zitten hier in het Hilton hotel en daar is ze nu’. ‘Hé daar zitten wij ook’, zegt Nick. ‘Cool’. ‘Zullen we dan gaan’. ‘Is goed’, Kevin Joe en Nick doen hun pet en zonnebril weer op en zo lopen we naar het hotel.

Als we bij het hotel aankomen lopen we naar de lift en druk ik op het knopje van de 3e verdieping. ‘Kunnen jullie heel even op de gang blijven wachten dan loop ik eerst naar binnen’. ‘Ok’, ik klop op de deur en doe hem dan open. ‘Liz je bent er weer’. ‘Jep en ik heb een verrassing voor je’, ik draai haar om zodat ze naar de deuropening kijkt. ‘Kom maar’, de jongens komen binnen en Ashley’s mond valt open. ‘Hoe, wat, waar’. ‘Toen ik net over straat aan het lopen was liep ik tegen Joe aan en toen kwamen Kevin en Nick ook ineens aanlopen’. ‘Dank je’, Joe loopt naar Ashley toe en geeft haar een knuffel. ‘Ehh mis ik wat’. ‘Lizzy vertelde van haar broer en dat ze het allemaal wat makkelijker heeft dankzij jouw’. ‘Oww, ze is mijn beste vriendin en voor je beste vriendin ben je er altijd’. ‘Je kan jezelf inderdaad wel haar beste vriendin noemen. Daarom zijn wij hier ook ze wilde je verrassen en een beetje bedanken’. ‘Nou dat heb je zeker gedaan’, ze loopt naar me toe en geeft me een knuffel.

Die avond zitten de jongens nog steeds op onze kamer en zijn we gezellig aan het kletsen. ‘Willen jullie morgen misschien mee backstage bij het concert’, vraagt Nick ineens. ‘Ehmm ja natuurlijk’, zeggen Ashley en ik tegelijk. ‘Cool komen jullie morgen dan meteen mee naar de soundcheck’, zegt Joe. ‘Als dat mag’. ‘Tuurlijk’. ‘Cool’. ‘Dan gaan wij nu het is al behoorlijk laat we komen jullie morgen wel ophalen om 11 uur’, zegt Kevin. ‘Ok is goed’, we nemen afscheid en als ze weg zijn val op mijn bed. ‘Wow’, dat was echt cool’. ‘Echt wel nooit gedacht dat dit zou gebeuren’. ‘Noop, zullen we maar gaan slapen dan is het sneller morgen’. ‘Goed plan’.