018

"Het was leuk naast Mike, of niet?" zei Edward lachend. Ik keek boos naar hem en negeerde zijn vraag. "Ga je me nu negeren?" vroeg Edward lachend. "Mike is een irritante eikel" antwoordde ik. Edward pakte mijn goede hand vast en kneep er zachtjes in. "En bedankt" hoorde ik achter me. "Had je niet kunnen zeggen dat hij achter me liep?" vroeg ik zachtjes. "Sorry" mompelde Edward. Ik keek naar hem en zag dat hij het niet meende, hij heeft gewoon een grijns op zijn gezicht. "Sorry zeg je als je het meent" fluisterde ik terug. Ik voelde iemand tikken op mijn rug, dat kan maar één persoon zijn. Ik draaide me om naar Mike en keek hem aan. "Is er iets?" vroeg ik. "Waarom vind je me een eikel" vroeg hij. "Waarom niet?" vroeg ik verbaasd. "Ben je nu serieus verbaasd?" vroeg Mike met een frons op zijn gezicht. "Ja. Hoezo zou je geen eikel zijn?" vroeg ik. Ik merkte dat Edward zijn lach probeerde in te houden. Ik stootte met mijn voet tegen de zijne als teken dat hij niet keihard moet gaan lachen. "Ik kan heel lief zijn hoor" zei Mike en hij ging met zijn hand naar mijn gezicht. "Laten we dat maar even niet doen" zei Edward boos tegen Mike. "Wow, relax gast" zei Mike. "Of niet" zei ik grijnzend en ik trok Edward mee. "Zullen we buiten gaan zitten?" vroeg ik. Edward keek naar buiten en leek te twijfelen. "Het hoeft niet hoor" zei ik lachend. "Oh nee het kan wel, kom" zei Edward. We liepen samen naar buiten en ik zag dat we niet de enige waren. Alle Cullens gingen naar buiten, en Mike,Sasja, en de hele groep gingen ook mee. En ja, Bella dus ook. Helaas.

"Moet je niks eten?" fluisterde Edward in mijn oor. "Nee, geen zin" zei ik zachtjes terug en ik leunde tegen Edward aan. Hij sloeg zijn armen om me heen en legde zijn hoofd op mijn schouder. "Weet je het zeker?" fluisterde hij. Zijn koele adem streek over mijn wang heen. "Ik weet het zeker. En jij? Hoef jij niks?" vroeg ik aan hem. "Nope, ik hoef ook niks" zei Edward grinnikend. "Gelukkig maar" zuchtte ik. "Hoezo dat nou dan?" vroeg hij verbaasd. "Dan kan ik tegen je aan blijven zitten" zei ik zacht. Alice sprong op en keek ons grijnzend aan. "Smile" zei ze en ze maakte snel een foto. "Niet grappig Alice" mompelde ik. Alice stak haar tong uit. "Ik vind het wel grappig" zei ze en ze stond letterlijk te springen. "Hyperactief kind" zei Rosalie lachend. Rosalie wou nog wat zeggen maar Emmett onderbrak haar. "Kijk eens wie we daar hebben" zei hij grijnzend. Sasja kwam aanlopen en plofte naast ons. "Ik word gek van Bella" zuchtte ze. "Dat heb ik door" mompelde Jasper. Ik keek hem raar aan, maar de rest van de Cullens keek hem begrijpend aan. "Bella zit de hele tijd over Edward te zeuren" vervolgde Sasja haar verhaal. "Dat was te verwachten" zei ik en ik plukte wat gras om mezelf een houding te geven. "Hoezo dat dan?" vroeg Sasja verbaasd. "Die muts zit de hele tijd te staren naar Edward, en Christine vind het niet leuk" zei Emmett lachend. Rosalie en Jasper gaven Emmett tegelijk een stoot tegen zijn arm. "Auw" riep Emmett uit en hij wou naar links en rechts slaan, maar hij zag dat Rosalie aan een kant van hem zat. "He shit" mompelde hij. "Nou ik begrijp Christine wel" zei Sasja. Ze keek naar Bella en daarna weer naar hoe Edward en ik zaten. "Waarschijnlijk is ze heel erg jaloers op je" zei Sasja lachend. "Ach ja, niet iedereen kan het geluk hebben om Eddie als vriendje te hebben" zei Emmett lachend. "Ik denk dat jij ook geluk moet hebben. Zo iemand als Rosalie vind je niet vaak" zei Sasja terwijl ze naar Rosalie keek. "Ik ben ook heel blij met Rosalie hoor" zei Emmett met een grijns en hij sloeg een arm om Rosalie heen.

Het werd ineens een stuk lichter. Ik keek naar de lucht en zag dat de wolken langzaam voor de zon weggingen. De Cullens keken allemaal geschrokken. "Zullen we naar binnen gaan?" vroeg Edward. "Hoezo?" vroeg ik verbaasd. "Gewoon?" zei Edward vragend. "Wat jij wil" antwoordde ik en ik stond snel op. De Cullens stonden in no time op en liepen snel naar binnen. Edward trok me aan mijn hand mee en we liepen naar binnen. Sasja ging ook maar met ons mee want ze had geen zin om weer bij Bella te gaan zitten. Vlak voordat we de school in stapten begon de zon echt te schijnen. Ik zag duizenden diamantjes op Edward zijn huid. Ik knipperde een keer met mijn ogen en zag niks meer. Ik keek naar Sasja of die iets gezien had maar die zat te sms'en dus die heeft niks kunnen zien.. Nou ja, ik heb het me vast verbeeld. Wie heeft er nou een huid die in de zon glimt?