Ik kruip naar hem toe en ga tegen hem aan zitten.Voor een tijd zeggen we niks en horen de deur open en dicht gaan.Vast Ramon, wat was er eigenlijk gebeurd?Zou ik het moeten vragen?'D-dash?' 'Hm?' 'Ben je geraakt door hem?' Vraag ik zachtjes terwijl ik me draai en zo voor hem zit.Hij schud grijnzend zijn hoofd, de grijns die me altijd de rillingen gaf.'Ramon wel, hij zal wel naar het ziekenhuis gaan'. Ik kijk hem verbaasd aan en wil wat zeggen maar houd mijn mond.Ik gaf niet om Ramon en zal blij zijn als ze hem daar herkennen en de politie hem meeneemt.'Ik, ik ga slapen'. Mompel ik en sta op.'Trusten'. Hoor ik Dash' stem en vraag me altijd af hoe hij zo snel kon zijn.Net zat hij nog, ik sta op zeg dat ik ga slapen en hij staat al bij de deur.Ik glimlach lichtjes en trek de dekens over me heen.

Volgende ochtend schrik ik overeind door een vrouwelijke gil en spring op.Ik trek de deur open en kijk wat er aan de hand is.'Ramon'. Grom ik lichtjes als ik hij naar binnen zie lopen met een meisje.Hij had dus al een nieuw slachtoffer gevonden en daarom was hij ook zo vaak weg, ik had het kunnen weten.'Laat haar alles zien'. Draagt Ramon naar me op en duwt het meisje naar me toe.Ik weet haar op te vangen zodat ze niet valt en neem haar snel mee mijn slaapkamer in.In de kamer duwt ze zich van me af en rent door de kamer heen naar het raam waar ze de gordijnen wegtrekt en tegen het hout begint aan te slaan.Ik had het ook gedaan toen ik, wel in een ander pand, mee werd genomen.Je raakt in paniek als je weet waarin je bent beland en wilt ontsnappen.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen